Nova televisie interviewt eigenbeheerauteur

Naar mijn idee werkt POD ook prima voor een getalenteerd iemand. Namelijk zij die het geduld missen om van oost naar west te reizen om met potentiële uitgevers een gesprek aan te gaan en gewoon geen zin hebben in de rompslomp die het prof. schrijverschap met zich meebrengt en zij die niet afhankelijk zijn van de verdiensten die het boek, eenmaal uitgegeven door reguliere uitgevers, opleveren. Zij zien het als hobbie en vinden het prima om een werkje voor oma, haar hond en oma's kennissenkring te bundelen tot een boek. xsg

Amateur: iemand die een activiteit onderneemt als vrijetijdsbesteding, hiermee geen wezenlijk deel van haar inkomen mee verdient en die bedoeling ook niet heeft. Professional: iemand die een activiteit onderneemt om daar (een deel van) haar inkomen mee te verdienen. Wat mij betreft zegt amateur/professional niets over de kwaliteit van het product of het talent van de betreffende persoon. Ik ken bijvoorbeeld amateurmuzikanten die betere muziek maken dan sommige professionals. Soms heb je een opleiding nodig om professional te zijn, maar dat geldt in het geval van schrijvers natuurlijk niet.

Mijn ervaring is dat redacteurs bij uitgeverijen je helpen je manuscript op een hoger plan te tillen. Ik heb zelf enorm geleerd van hun input. Had ik in eigen beheer uitgegeven, dan had ik al die bijzondere leermomenten gemist. Met talent alleen kom je er niet.

Ik snap niet waarom jij je aangesproken blijft voelen met die columnboekjes van jezelf. Je ziet toch zelf ook wel dat dat een andere tak van sport is?

O help, heb je het zo opgevat :lol: :lol: :eek: Nee, daar dacht ik nog niet eens aan toen ik over dit onderwerp nadacht. En ik voel me zeker niet zelf aangesproken. Ik denk veel eerder aan al die cursisten van me bijvoorbeeld, waarvan er slechts enkelen regulier zullen gaan uitgeven. Zij die er veel tijd in willen en kunnen investeren. En die het talent al hebben dat nog bijgeschaafd gaat worden. Van de anderen zullen er een aantal gaan Pod-den. dat gun ik ze van harte.

Omdat je het daar wel eens eerder over hebt gehad... Anyway, zou je het dan ook niet erg vinden als die pod'jes van je cursisten straks jouw concurrenten gaan worden op websites als bol.com en wedijveren om plankruimte in de bibliotheken?

Ach welnee, die nemen daar weinig ruimte in.

Ik heb hier een boek, een vertaling van een volkomen onbekende Duitse auteur, een fiks aantal jaren geleden uitgebracht, zeg: twee, drie generaties. Oplage: 125.000. In onze tijd een droomaantal. Hoe kon dat toen? Waarschijnlijk omdat een boek status had. Waarom? Analfabetisme vierde in grote delen van het land in die dagen nog hoogtij. Wat rechtvaardigde dan die 125.000? Tegenwoordig is het andersom: 125.000 verschillende boeken in een oplage van één (of twee of drie of zoiets). Waarom? Bijna iedereen kan lezen tegenwoordig. Maar 125.000 verschillende boeken is toch wel veel. Het komt door de mogelijkheden. Ik sprak laatst met een insider van een uitgeverij. Hij zei dat de papierindustrie de ontwikkeling van de computer met lede ogen aanzag (nog niet zo lang geleden). Men vreesde een enorme omzetdaling, want in tegenstelling tot de schrijfmachine had de computer niet per se papier nodig. Het tegenovergestelde gebeurde: er is nog nooit zoveel papier gebruikt als tegenwoordig. Logisch. Zo goed als alles wat kan, moet. Mensen willen bijvoorbeeld visitekaartjes. Waarom? Wat doe je ermee? Heb je ze echt nodig? Maar erger is: wie ontwerpt ze? Dat doen 'we' zelf. En wie ziet het verschil tussen een 'echt' visitekaartje (professioneel ontworpen), en een hobbykaartje? Internetuitgevers springen in op ondeskundigheid. Dat mag. Maar je kunt onmogelijk alle p.o.d.-uitgevers en alle reguliere uitgevers apart over dezelfde kam scheren, want die zijn zeker niet allemaal gelijk. Maar ook hier: wie ziet de zeven verschillen?

ik kom tot zeven verschillen, op basis van mijn ervaringen uit het verleden... 1. een pod is geen uitgever maar een drukker met een mooie printer in zijn achterkamer. 2. een uitgever promoot een boek en de auteur, een pod laat de auteur, nadat er een exemplaar van het boek is gemaakt, aan zijn/haar lot over. 3. een uitgever kiest voor een reele verkoopprijs, een pod zet een boek in zijn webshop tegen een prijs die naar verhouding veel te hoog is. 4. een uitgever is selectief en kritisch, een pod accepterrt in principe elk manuscript, mits de inhoud geen aanstoot geeft. 5. een uitgever speelt in op de behoefte van het lezerspubliek aan een goed boek, een pod speelt in op de behoefte van een gelegenheidsschrijver toch maar een boek van eigen hand in de kast te hebben staan (waar op zich, met dat laatste, niets mis mee is). 6. bij een uitgever kan je in en uit lopen en altijd bellen als je iets wilt weten, bij een pod moet je een mailtje sturen met de vraag of ze je willen bellen. dat doen ze vervolgens pas na 24 uur. aankloppen voor overleg is niet mogelijk. het adres is geheim; de printshop blijkt geen voordeur te hebben. 7. een uitgever corrigeert alle tikfouten en kromme zinnen, een pod stelt een maximum van 15 correcties; meer zijn er niet mogelijk.

Het zou een leuk experiment zijn als een bekende schrijver/schrijfster onder een niet eerder gebruikt pseudoniem zijn/haar volgende boek gewoon als POD-boek uit zou geven. Zou dat (aangenomen dat het kwaliteit heeft) snel opgemerkt worden of zou het in die POD-berg een anoniem en roemloos einde vinden? Maar misschien heb ik iets gemist en heeft dat allang iemand uitgeprobeerd? :?

En het belangrijkste verschil: bij de uitgever is de lezer de klant, bij de POD'er is de schrijver de klant (i.e. waar het geld vandaan komt).

Omdat je het daar wel eens eerder over hebt gehad... Anyway, zou je het dan ook niet erg vinden als die pod'jes van je cursisten straks jouw concurrenten gaan worden op websites als bol.com en wedijveren om plankruimte in de bibliotheken?

Het is toch mooi als een cursist zoveel zelfvertrouwen krijgt en een boek schrijft dat op één of andere plank terecht komt. Ik denk dat een docent zijn/ haar leerlingen graag ziet slagen. Concurentie maakt jou beter/ houd je scherp/ is altijd goed. Als ik voor mezelf spreek en deze opmerking relateer aan mijn professie: Ik ben trots op mijn leerlingen die het tot instructrice hebben weten te schoppen. Ik zie ze niet als concurenten, maar als collega's. xsg

Het zou een leuk experiment zijn als een bekende schrijver/schrijfster onder een niet eerder gebruikt pseudoniem zijn/haar volgende boek gewoon als POD-boek uit zou geven. Zou dat (aangenomen dat het kwaliteit heeft) snel opgemerkt worden of zou het in die POD-berg een anoniem en roemloos einde vinden? Maar misschien heb ik iets gemist en heeft dat allang iemand uitgeprobeerd? :?

Het probleem van pod is dat de lokatie van aanbod niet voor de hand ligt. Ik denk dat mensen het liefst een boek in de winkel kopen. Op internet val je niet op als je al geen naamsbekendheid geniet. Je zal alles zelf moeten doen. Als je je in een goed netwerk begeeft zou je geluk kunnen hebben. Tweede nadeel is denk ik dat een 'echte' uitgever de onvolkomenheden van het boek bijschaaft. Pod niet of het kost een flinke duit.xsg

Ik denk dat het heel goed is dat mensen trots zijn op hun hobby en dat in kleine bekende kring kunnen uitgeven via bijvoorbeeld pod. Maar dat die markt soms misleidend werkt, vond ik duidelijk terug te zien in deze rapportage. De geinterviewde auteurs vond ik weinig zelfreflectie uitstralen en ik vond het daarmee ook geen mooi voorbeeld van iemand die van zijn hobby geniet. Ik werd er juist een beetje triest van. Ik heb het ook een heel aantal jaar geleden zien gebeuren bij mijn eigen oma. Zij had een gedichtenbundeltje samengesteld met versjes van vroeger. De "uitgever" kon zijn geluk niet op. Het was prachtig, zou als warme broodjes lopen, het kon niet mooier, de kaft werd zelfs bedrukt met bladgoud (?!) en alles werd handgebonden, want dat was authentiek en paste goed bij de ouderwetse versjes... Mijn oma heeft daar uiteindelijk duizende euro's neergeteld, is vervolgens enthousiast aan iedereen boeken gaan 'uitdelen', want ze vond het voor die en die en die toch wat sneu om er geld voor te vragen. Wat die "uitgever" natuurlijk niets kon schelen, het geld was binnen. Zoals MichaM schreef: de schrijver is klant. Treffend! Op die manier wordt er in mijn ogen door deze industrie slachtoffers gemaakt. Er worden geen reeele verwachtingen geschept, sterker nog, die kans op het ontdekt worden als net 'dat ene pareltje' wordt ook nog eens aangehaald. Je moet stevig in je schoenen staan met al je enthousiasme over wat je hebt geproduceerd, om vervolgens nog een voldoende reeel beeld voor ogen te kunnen houden. In mijn optiek is daarmee het onderscheid amateurs/professionals ook te grof. Ik denk dat je drie onderverdelingen kunt maken: amateurs: die zich onvoldoende hebben verdiept in de uitgeefwereld, pod-industrie, makkelijke 'slachtoffers' in mijn ogen. amateurs: die ervan genieten, trots zijn op wat ze hebben gemaakt en een reeel beeld hebben van eigen kunnen en de markt; leuk om je hobby via pod in een aantal boeken voor kleine kring terug te zien. professionals: werk van een dusdanige kwaliteit en professionele inzet, bijv. via coaching, manuscriptbeoordeling, tijd etc. die met een portie geluk hun weg vinden via reguliere uitgevers. Ik wil absoluut niet katten op hobbyschrijvers, zo een ben ik zelf ook en waarschijnlijk zal dat ook altijd zo blijven. Maar ik geniet er wel erg van. En ik hoop dat niemand van mijn enthousiasme gebruik maakt om geld uit mijn zak te kloppen.

... je kunt onmogelijk alle p.o.d.-uitgevers en alle reguliere uitgevers apart over dezelfde kam scheren, want die zijn zeker niet allemaal gelijk. Maar ook hier: wie ziet de zeven verschillen?

Ik bedoel hiermee dat de ene p.o.d.-uitgever niet gelijk is aan de andere, en dat dat ook geldt voor reguliere uitgeverijen. Dus ik bedoel de zeven verschillen per categorie, niet de verschillen tussen p.o.d. en regulier. Dan is er inderdaad nog het doel van de schrijver. Er zijn mensen die een verhaal willen achterlaten, voor henzelf of voor anderen. Heel goed mogelijk dat welke reguliere uitgever ook daar geen brood in ziet - daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Maar ook niet iedere auteur heeft de behoefte aan een reguliere uitgave. Het is volstrekt geen schande om voor je doel mogelijkheden te zoeken, ook als het schrijven geen hobby is, ook als het geld kost. Mensen geven overal geld aan uit. Wel is een second opnion altijd goed. Ook professionele auteurs hebben die nodig. Meestal is het erg lekker om die van dierbaren of buren te krijgen, en zij kunnen best goede adviezen geven, maar voor het totale resultaat zijn er experts nodig. Ik vrees dat het niet anders is (nu ja, ik vrees dat niet, het is een conclusie).

Maar ook niet iedere auteur heeft de behoefte aan een reguliere uitgave. Het is volstrekt geen schande om voor je doel mogelijkheden te zoeken, ook als het schrijven geen hobby is, ook als het geld kost. Mensen geven overal geld aan uit. .

Precies. Je doet btw dezelfde uitspraak als mijn J. We geven overal geld aan uit, waarom dan niet aan een tijdrovend project, hobby waar je een jaar lang mee bezig bent geweest. Laat het een paar centen kosten en ben trots op het resultaat. xsg

Om in Therese's avatarsferen te blijven: je kunt appels niet met peren vergelijken.

:D

Een paar jaar geleden heeft Haye van der Heyden iets via POD uitgegeven. Ik weet nog steeds niet waarom.

Om in Therese's avatarsferen te blijven: je kunt appels niet met peren vergelijken.

Dat kan prima. Zoveel verschil zit er nu ook weer niet tussen appels en peren (en tussen pod en regulier). Maar de verschillen DIE er zijn, zijn heel belangrijk om de juiste keuze te maken.

Zo bedoelt Sabarinde het denk ik niet. Uiteindelijk kun je alles met alles vergelijken.

Peren en appels zijn beide fruit, gezond en lijkt je lichaamsvorm op één van deze snoepversandig varianten dan moet je aan sport gaan doen. Vraagje dan: Stel je schrijft een best ok boek en kan dit uitgeven bij een uitgever, geen pod-er dus. Ik heb het hier over een kleine uitgever, geen Contact, Anthos of Bruna etc. Los van het gegeven dat je steun zal krijgen bij de afwerking vraag ik me af of je werkelijk nog iets gaat verdienen aan je boek. Het is misschien niet belangrijk, maar de uitgever verwacht waarschijnlijk dat je investeert in het slagen van de verkoop. Ik denk dat dit soms heel erg tegen kan vallen en kan je via POD en een beetje netwerken veel meer bereiken? Of sla ik hier volledig de plank mis? xsg

Maar wat je met POD zelf kunt doen, kun je ook met een regulier boek doen...

Dat snap ik. En dus?xsg

Volgens mij hangt dat helemaal van de persoon zelf af As, of je met POD veel, of meer dan bij een reguliere uitgeverij kunt bereiken. Als je je weg weet te vinden en de benodigde energie erin weet te steken kan het natuurlijk zo zijn dat je meer bereikt, maar ik vermoed dat dit eerder zeldzaam is dan regel.

Dat snap ik. En dus?xsg

En dus doet het er helemaal niet toe dat je met POD iets moois kunt bereiken met netwerken enzo, want dat kan met regulier ook. En daar krijg je over het algemeen nog de inspanningen van de regulier zelf bij, ook. Ik moest ook lachen om de uitspraak van die schrijversmarktfiguur, die laat weten dat je met een pod-"uitgave" alles veel meer in eigen hand kan houden qua marketing.

HP vulde een behoefte op in de lezersmarkt, waar de uitgeverijen - en de lezers waarschijnlijk zelf - niet wisten dat er eeen behoefte aan was. Net zoals met de Senseo. (Terwijl als je échte koffie wil drinken je beter een Nespresso neemt, maar dit terzijde) Dan maakt het technisch niet zoveel uit, JK Rowling heeft van alle koffiebonen geproeft om de lekkerste koffie te kunnen maken, de PR-mensen doen daarna hun werk om het bij een breder publiek onder de aandacht te brengen. De mythe, dat zij als alleenstaande moeder in een onverwarmd flatje wonen in Edinburgh, heeft haar heel lang achtervolgd. (Goede PR dus, hoewel ze zelf in ieder interview daarna haar best deed om die mythe te ontkrachten) Is Stephanie Meyer niet als POD-er begonnen?

Om in Therese's avatarsferen te blijven: je kunt appels niet met peren vergelijken.

Dat kan prima. Zoveel verschil zit er nu ook weer niet tussen appels en peren (en tussen pod en regulier). Maar de verschillen DIE er zijn, zijn heel belangrijk om de juiste keuze te maken.

Met de laatste zin ben ik het eens, Micha: er zijn verschillen en het is belangrijk een keuze te maken, m.i.

En het belangrijkste verschil: bij de uitgever is de lezer de klant, bij de POD'er is de schrijver de klant (i.e. waar het geld vandaan komt).

Eigenlijk geef je voor mij hiermee aan wat ik bedoel, de uitgever bv de appel en de pod de peer, maar beiden hebben een ander uitgangspunt en vandaar niet te vergelijken, zoals je een mercedes niet vergelijkt met een lelijk eendje, alhoewel beiden een automobiel zijn en er meerdere overeenkomsten zullen zijn ;)

Wat een vooroordelen staan hier vermeld, zeg. En dat terwijl jullie ons niet eens kennen! Een boek is een boek, of het nu regulier of via alternatieve weg is uitgegeven. Ik heb zelf nooit een bewust onderscheid gemaakt. Het zijn de media en mensen zoals jullie op het forum die dat doen. Harry Mulisch gaf ook zijn eerste boek in eigen beheer uit en Haye van der Heyden doet dat als BN-er ook. Daar kun je als auteur hele andere redenen voor hebben, ook als schrijven gewoon je werk is. Het kan maar zo zijn dat één van de genres waar je van houdt, niet geschikt is voor de massa. Of je wilt liever zelf de opbrengst van je boeken houden (omdat je het vervolgens weer schenkt aan een goed doel). Of je vindt het gewoon heel erg leuk om de vormgeving, opmaak en redactie helemaal zelf te doen en je daarin gedurende diverse jaren en door middel van allerlei DTP-cursussen te verdiepen. Dat zijn slechts drie argumenten voor het zelf uitbrengen. Er zijn er veel meer. Wij hebben overigens ervaringen met beide vormen. Heel boeiend om van te leren, maar daar zal ik jullie niet over doorzagen. En o ja: ik schrijf veel meer dan alleen boeken over mijn hond. Zowel qua boeken als voor kranten en tijdschriften. Laten die boeken nou ook nog verkrijgbaar zijn in de bibliotheken en regelmatig gerecenseerd zijn door o.a. journalisten die wel een open mind hebben. Ook worden ze gewoon vaak verkocht via de Nederlandse en Belgische boekhandels en juist niet alleen via de kennissenkring. Ik weet het, het klinkt ongeloofwaardig, maar toch is het zo. Een verhaal over honden schrijven kan overigens ook op verschillende manieren; maar goed, als jullie bij voorbaat denigrerend willen doen, dan is jullie dat van harte gegund. We zijn niet de enige auteurs die het zo doen. Er zijn veel meer mensen die hun werk zelf goed aan de lezer brengen. Ik ken er die op die manier wel duizenden boeken verkopen. Mooi meegenomen is dat ze de opbrengst zelf kunnen houden en de boekhandels leuke kortingen kunnen bieden. Overigens lees ik enorm veel. (Waar zou die schrijfdrang nou vandaan komen?) Opvallend is dat ik in regulier uitgegeven boeken ook genoeg spel-, stijl- en taalfouten tegenkom. Zelfs in de 47ste druk van het boek 'Knielen op een bed violen' stonden nog zo'n 70 fouten, waaronder een verkeerd gespeld 'vleien'. Wordt dat erg gevonden? Nee, want het gaat om de inhoud van het boek en om wat het met de beleving van de lezer doet. Omdat het internet vaak een vergaarbak van ongenuanceerde uitspraken is, bemoei ik me nooit met dit soort discussies. Ik zal dan ook geen uitspraken doen over dhr. Sebes. Als ik die wil doen, richt ik me wel tot hem persoonlijk. Mocht je meer willen weten over ons werk (jawel) en alle kennis die wij hebben opgedaan rondom het schrijven en uitgeven van boeken, dan kun je me altijd bereiken via een privébericht. P.S.: Benader zo'n item een volgende keer eens op een andere manier. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: 'Hé, wat leuk dat er collega's op televisie zijn die hetzelfde doen!' En vervolgens schrijf je dan naar het programma om aanvullingen te geven. Of je informeert eerst eens bij ons hoe het nu allemaal werkelijk zit voordat je zomaar wat begint te kletsen. Bekijk het eens wat positiever en help elkaar. Dat is letterlijk een hele andere kijkwijze op schrijven en het leven op zich.

Trouwens, in mei 2007 heeft Marco in jullie tijdschrift een uitgebreid interview met Louis Stiller gehad over het schrijven en uitgeven van boeken. Hij sprak daarin over zijn regulier uitgegeven roman die feestelijk gepresenteerd is in onze bibliotheek en goede recensies kreeg van o.a. FOK en De Leeskring. Overigens behandelde hij in zijn boek c.q. thriller een thema dat opvallend genoeg vorig jaar volop in het nieuws was en waarvan men nooit had gedacht dat het hier zou kunnen gebeuren... Misschien handig om Schrijven Magazine voortaan beter te lezen.

Jullie zijn overigens van harte welkom op ons schrijvershonk. Kom gewoon een keer op de koffie, dan praten we verder. Veel leuker dan praten via een scherm. Mail me privé en het komt in orde!