Hulp gevraagd bij een zin

Via, je geeft te weinig informatie om echt iets met die zin te doen. Je hoeft je niet vast te pinnen aan de 'echo.' Je zou ook andere woorden kunnen gebruiken. Hij slaat een deur dicht en de knal carmboleert tussen het verdriet, teleurstelling en de opluchting van zijn vertrek. of Met een knal slaat de deur achter hem dicht en ze zal hem nooit meer zien. Bedroefd maar ook woedend bergt ze hem op in de de kleine cel in haar hoofd waarin ze hem haar levenlang gevangen zal houden. Nooit zal ze hem daaruit vrij laten en haar liefde voor hem zal door honger en dorst sterven.

Jee, wat dramatisch. De deur wordt met zo'n harde klap dichtgesmeten dat zijn foto van de muur valt. Een goede afsluiting van een waardeloze relatie.

De echo van de nadreunende deur galmt in haar hoofd.

Dramatisch? Met een knal slaat de deur achter hem dicht, en zijn foto valt daardoor van de muur. Ik zal hem nooit meer zien! Huilend werpt ze zich op de vloer. Joop, Joop, waarom heb je me verlaten?' Met een verwilderde blik in haar ogen staat ze enkele minuten later op. Terwijl de tranen over haar wangen biggelen gaat ze naar de keukenla, daaruit pakt ze het vlijmscherpe mes dat ze van Joop op haar verjaardag heeft gekregen. Met enkele forse halen snijdt ze de slagader in haar linkerpols door. Haar grote ogen kijken naar de straal bloed die in een straaltje op de keukenvloer uiteenspat in rode Rorschachvlekken. Onmachtig, doodat haar benen haar niet meer kunnen dragen zakt ze op de vloer, terwijl de kracht uit haar lichaam vloeit. Met een laatste inspanning doopt ze haar rechterwijsvinger in het bloed en schrijft: 'Joop, ik heb zoveel van je gehouden.' Het hartje dat ze erbij had willen tekenen kan ze slechts voor de helft volbrengen. Achter de zin staat daardoor een vraagteken, waar haar dode ogen vanaf een afstand van 10 centimeter naar staren. Dat is dramatisch!

De dreun is als een echo die nagalmt ... :?

De dreun van de dichtslaande deur galmt als een echo na in haar hoofd.

De klap die de dichtslaande deur veroorzaakt, herhaalt zich in haar hoofd. En weer...en weer... (is dit misschien een idee?)

Om te smullen fellowship! :lol: Iedereen bedankt, ik denk dat het dit wordt: Met de klap van de dichtslaande deur knalt het besef binnen, de echo van de dreun zal ze niet meer uit haar hoofd krijgen.

Het probleem zit er misschien in dat je het woord waarnaar je wilt verwijzen bijvoeglijk hebt gemaakt t.o.v. deur. Als je 'het dichtslaan van de deur' gebruikt, heb je meer stijlvrijheid om het goede woord te kiezen, omdat je dan altijd naar dichtslaan verwijst. Het dichtslaan van de deur echoot in haar hoofd. In haar hoofd dreunt het dichtslaan van de deur na. Mijn 2 eurocent PaulX

Oh, dat is echt een goeie, PaulX! Met het dichtslaan van de deur knalt het besef binnen. De geestdodende echo van de dreun nestelt zich in haar hoofd als een manifestatie van eenzaamheid.

Met de klap van de dichtslaande deur knalt het besef binnen, de echo van de dreun zal ze niet meer uit haar hoofd krijgen.

Ik vind deze zin niet duidelijk. Welk besef knalt binnen? Het besef dat hun relatie over is? Zoals het er nu staat, lijkt het dat ze beseft dat ze de echo van de dreun niet meer uit haar hoofd krijgt. Je refereert aan 'de' dreun. Slaat die dreun terug op het einde van de relatie en is hij dus figuurlijk bedoeld of is het letterlijk het dreunende geluid waarmee de deur dichtvalt - en waarom zou ze dat dan niet meer uit haar hoofd krijgen? Edit: ik zie dat je je zin in de tussentijd hebt aangepast. Eerlijk gezegd vind ik het er niet sterker op worden.

Met het dichtslaan van de deur knalt het besef binnen. De geestdodende echo van de dreun nestelt zich in haar hoofd als een manifestatie van eenzaamheid.

Om eerlijk te zijn vind ik deze zin niet zo mooi. Is een echo geestdodend? Het lijkt me dat haar gedachten juist malen. En een manifestatie van eenzaamheid? Dat gevoel moet nog komen lijkt me. De dreun die echoot niet, maar het besef dat de relatie over is blijft door haar hoofd spoken (zoals debutant ook zegt). Dat bedoel je ook symbolisch te zeggen, maar om een of andere reden blijft het gekunsteld. Sorry, maar ik denk dat je deze darling moet killen.

Ja, ik blijf veranderen. :\\ Misschien laat ik het hier wel bij. Met het dichtslaan van de deur knalt het besef binnen.

Ik ken het gevoel Via. In de meeste gevallen betekent dit geworstel dat je moet schrappen of de zin drastisch moet aanpassen. Tenminste, zo ervaar ik het. Maar leuk is het niet. Op zich goed om advies te vragen op een forum, maar het kan je ook onzeker maken. Iedereen heeft er weer een andere kijk op. Toch is dat ook interessant, zoveel verschillende mogelijkheden voor een zin. Dat maakt schrijven zo boeiend. Ik wens je succes.

Gewoon lekker doorschrijven en het over een paar dagen/weken/maanden nog eens bekijken en eventueel herzien of schrappen.

De deur blijft in haar hoofd dichtslaan, seconde na seconde, telkens opnieuw. Ze luistert naar de dreunen. Buiten start een motor. Ze merkt de stilte die volgt niet op. Ik vind 'echoot' niet fraai. Niet al het bovenstaande heb ik gelezen, ik had het nodig direct na te denken en wat te schrijven.

Met de dreunende echo van de dicht gedreunde deur nadreunend in haar hoofd dreunt het besef tot haar door dat dit weleens het dreunenden begin van een dreunend einde zou kunnen zijn. We zijn eruit.

Nu Via nog. :D

:D Ja, verweij, heb ik toch net het verhaal waar ik het in gebruikt hebt vanochtend al ingestuurd... Iedereen nog bedankt voor het meedenken en het aanleveren van suggesties. Het is dit geworden: Met het dichtslaan van de deur knalt het besef binnen, de leegte van haar cel vult zich met de echo van dreun.

Soortgelijke situatie uit "Tranen in het afwaswater" (inclusief deur) : De neonlichten van de tegenover het huis gelegen bakkerij gaven de gevel een blauwachtig schijnsel. Staande in de regen, de pet diep in de ogen, keek ik naar de voordeur die ik twintig jaar geleden zachtjes achter me dicht trok terwijl ze gebroken aan de keukentafel weende. Alles wat er tussen ons gezegd werd die avond verdreef de laatse hoop om toch nog maar iets van de toekomst te kunnen maken. Een toekomst die nog niet eens begonnen was. Het dreef een wig tussen haar en mij en het spleet voorgoed. We waren veroordeeld na een kort proces. Een uiteindelijke veroordeling zonder waterdichte bewijsvoering. Maar waar ging het fout?. Als er een fout optreedt dan moet je terug redeneren en ontwarren. In korte tijd waren we verstrikt geraakt in een kluwen van bindingen. Ontwarren ging niet meer. Redeneren zonder elkaar te schaden ook niet. De roes voorbij. En nu verder.

Wedden dat je deze zin in de uiteindelijke versie gewoon schrapt? ;)

Wedden dat je deze zin in de uiteindelijke versie gewoon schrapt? ;)

Nietus! Zie twee posts boven je. ;)

Damn :') Ik dacht dat het voor je boek was.

Damn :') Ik dacht dat het voor je boek was.

Wel hetzelfde genre. (: