De gewone dingen benoemen?

Wat je zelf al zegt: als het nodig is. Zulke beschrijvingen moeten functioneel zijn voor je verhaal, anders maak je het voor je lezer alleen maar langdradig en taai.

Precies. Als je een serie of film kijkt zie je de HP's ook zelden naar de wc gaan - alleen als het een functie heeft in het verhaal.

Sommige handeling/gebeurtenissen zijn niet interessant. Ik gebruik het douchen/ baden soms wel om een hoofdpersoon te laten nadenken. Naar de wc gaan nooit, ik vind het ook niet interessant om te laten lezen dat ze zweten. Behalve misschien in een achtervolging, dat het zweet over zijn/haar voorhoofd parelde, of zo. Het tanden poetsen ook niet altijd. Sommige dingen zijn echt niet interessant om te weten voor een lezer. Zou jij het fijn vinden om te lezen dat Sjaak even naar de wc gaat? Nou ik niet.

Ik heb weleens iemand naar de WC laten gaan, maar dat ging dan ook zo van: hij stond op om naar de WC te gaan en toen hij terugkwam ... Beschrijvingen wat iemand op de WC doet of in de badkamer hoeven van mij ook niet. Soms beschrijf ik wel van die gewone dingen tijdens een dialoog. 'Hij roerde in zijn koffie en keek haar ondertussen indringend aan' Blablabla, blablabla 'Vervolgens stak hij een sigaret op'. Dan is het functioneel, beter dan een heleboel dialoog zonder handelingen, of steeds 'zegt hij' 'zegt zij'.

Ik doe het wel... Maar niet bij elk soort verhaal. Voorbeeldje:

Hij pakte de telefoon en belde voor lunch op bed. Monter liep hij daarna naar de badkamer, maar zijn humeur kelderde toen het toilet hem begroette met iets dat waarschijnlijk Patricks maaginhoud was geweest. Blijkbaar had die iets meer gezopen dan goed voor hem was. Ze schonken ook vanalles door elkaar op dat strandfeest waarvoor ze spontaan waren uitgenodigd. Iedereen had een fles van het een of ander mee. Zelf was hij ook flink boven zijn theewater geweest, maar hij herinnerde zich alles nog, ook dat hij Pat zo'n beetje moest dragen toen het licht werd. Hoofdschuddend trok hij door voor hij zijn blaas leegde. Hij gluurde naar zichzelf in de spiegel en poetste zijn tanden. Pat was hem daar straks vast dankbaar voor het ontbijt, dan was een frisse adem wel zo prettig. Scheren kon morgen wel. Wat een luxe. Zelfs op vrije dagen haalde hij 's ochtends het elektrische scheerapparaat over zijn kaken, uit gewoonte. Maar hier was niets gewoon, behalve het slapen in aparte bedden, en hij liet de ruwe donkere stoppels graag staan.

Ik vind het in films en boeken soms ook storend dat het wordt overgeslagen. Vooral het eten en slapen... Als dat een poosje niet gebeurt, raakt je gevoel voor tijd ook in de war. Ze hoeven het niet te laten zien, maar een opmerking over dat ze moe zijn of honger hebben, kan wel helpen voor het realisme.

Wat ik echt super vervelend vind, tevens de reden waarom ik nooit meer naar GTST kijk, is dat als iemand bijv van lang blond naar kort paars haar gaat, er niemand iets van zegt, want dat is niet relavant voor de story die toch al niets om het lijf had.xsg Ik vermeld in mijn verhaal wel dat iemand na het bezoek aan de Chinees een patent op het toilet heeft. dat is toch logisch?!xsg

Ik benoemd de alledaagse dingen ook wel regelmatig, maar niet uitgebreid. We weten wel hoe het is.

Het schijnt dat zulke intermezzo's het verhaal vertragen. Nou ja. Soms is het wel goed om ergens over na te denken!

Ik benoem het wel. Mijn HP kookt, eet, drinkt koffie, kotst, gaat naar de wc, doucht en poetst haar tanden. Ik neem die ruimte, omdat ik slechts een week uit het leven van mijn HP aan het beschrijven ben, dus de lezer maakt elke dag van haar bewust mee. Je staat met haar op en gaat met haar naar bed (hu hu niet zó!). Ondertussen gaat het natuurlijk niet over de handeling zelf, maar over hoe mijn HP over dingen denkt en hoe ze is.

Wat van belang is, denk ik, dat alles wat je schrijft een functie in het verhaal heeft.

als je de alledaagse dingen gaat benoemen wordt het boek saai en langdradig. en mensen zien niet graag dat je beschrijft hoe iemand loopt te poepen. en in lord of the rings gaan ze op avontuur dus daar gaan wc´s

Ik denk dat het belangrijkste al gezegd is. Niet alleen Lord Of The Rings, maar elk verhaal heeft dat. Als het geen rol speelt, wordt het ook niet beschreven en zeker niet de dagelijkse dingen. Dat doe je zelf ook niet (neem ik aan). Als iemand je vraagt hoe je vakantie was vertel je de bijzonderheden en over van alles wat je hebt gezien, meegemaakt of gegeten. Je vertelt niet dat je op de eerste dag opstond, ging douchen, tanden poetsen enz. Het zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat je gevraagd wordt iets over je vakantie te vertellen. Zo'n verhaal is alleen interessant als er een slang in de wc bleek te liggen, dan wil iedereen wel je verhaal horen. Het gaat dus om het belang voor het verhaal.

Hallo Sollers, Ik zit nu het boek "De Lord of the Rings" te luisteren. Wat me nu ineens opvalt is dat in een boek nooit de gewone dingen worden benoemt. (Dit is geen commentaar op LotR, ik vind het een mooi boek :) ) Dat is ook saai lijkt me. Maar ik zit nu in een achtervolging scene en blijkbaar hoeven ze nooit eten te zoeken. Verder poetsen ze niet hun tanden, gaan nooit naar de wc, douchen niet, verschonen hun kleren niet, en zweten doen ze blijkbaar ook niet. Behalve als het nodig is, dan wordt het ineens benoemd. Hoe gaan jullie daar mee om in jullie verhaal? Gr, Jeri

Dat is waarschijnlijk omdat ze toentertijd geen tandpasta hadden om de chocopasta van hun tanden af te schrobben. En omdat, als er in de toekomst reuktelevisie is, men niet gaarne de onaangename geurtjes van het schiethuis willen ruiken.

als je de alledaagse dingen gaat benoemen wordt het boek saai en langdradig. en mensen zien niet graag dat je beschrijft hoe iemand loopt te poepen. en in lord of the rings gaan ze op avontuur dus daar gaan wc´s

Eh, 'loopt te poepen'? Hoe doe je dat?

als je de alledaagse dingen gaat benoemen wordt het boek saai en langdradig. en mensen zien niet graag dat je beschrijft hoe iemand loopt te poepen. en in lord of the rings gaan ze op avontuur dus daar gaan wc´s

Eh, 'loopt te poepen'? Hoe doe je dat?

:D :D de Vlaamse versie van poepen is veel interessanter...én die komt waarschijnlijk wel (uitgebreid) in een boek voor.

Het moet een functie hebben. Lees het volgende stukje: Toen de angst mij overviel, mij voor het eerst de daver op het lijf joeg, kwam het uit het niets. Op het Falconplein in Antwerpen. Ik vluchtte Cafe Caravane in en op de wc vroeg ik mij in verwondering en paniek af wat me overkwam. Mijn hart ging als een razende tegen mijn ribben tekeer en mijn ineengelagen handen waren klam van het zweet. ”Ik ga hier bezwijken” dacht ik. ……………………

Ik benoem het wel. Mijn HP kookt, eet, drinkt koffie, kotst, gaat naar de wc, doucht en poetst haar tanden.

Niet steeds in die volgorde hoop ik. :) Dan moet jouw HP misschien op kookles. Sorry, dat is flauw. vergeef me. :o Ik ben ook voor de stelling dat ze er toe doen als ze een functie in het verhaal hebben. In 'Vile creatures' van Evelyn Waugh, worden de vele decadente coctailavonden en ostentatieve diners breed uitgemeten, vooral ook het liederlijke gedrag van de hoofdpersonen tijdens deze gelagen. Juist omdat het essentieel is voor de wilde handel en wandel van deze jonge upper classertjes in de jaren 20. In een ander boek is de strikte dagindeling van het klooster waar de HP in leeft juist belangrijk omdat het zijn conflict met die regels naar boven haalt. Steeds weer wordt zijn werk in het scriptorium onderbroken voor gebeden, aaltijden en andere rituele plichten. Bij Queestes is het kleine kamertje doorgaans van ondergeschikt belang. Tenzij er een trol in verstopt zit natuurlijk. }) W.

Een aantal jaar geleden beschreef ik hoe een personage zat ( :P ) te poepen. Dat hoeft van mij niet weer :confused: Eten gebruik ik dan weer veel. Prima tafelgesprekken kunnen er ontstaan. Zet een gezin bij elkaar waar iets mis is, en je hebt zo problemen :D

Als de tijd spanne kort is, lijkt het me wel handig. In de Avonden van Gerard Reve worden zelfs de gedroomde dromen verteld. En het weghalen van een stuk vlees tussen de tanden. De tijdspannen is daar maar een week.

Een aantal jaar geleden beschreef ik hoe een personage zat ( :P ) te poepen. Dat hoeft van mij niet weer :confused:

Het vaakst poepende personage uit de literatuur kon wel eens Fredrik Melander zijn, een agent van politie uit de detectiveserie van Sjöwall & Wahlöö. Hij genoot de reputatie zelfs de kleinste details uit oude dossiers op te kunnen dissen, pijprokend op het toilet. Driekwart van 's mans rol in die boekjes bestaat derhalve uit eh... drukwerk :)