Privacy

Als je dat wel wilt, doe het dan. Je mag toch zeker zelf weten wat je schrijft? Het enige is, als je slechte dingen over mensen schrijft moet je even nadenken. Men komt er dan waarschijnlijk wel achter wie wie is. Dan kan je net zo goed hun namen laten staan. De vraag is, vind je het erg als zij weten dat het over hen gaat? Ze zullen het niet leuk vinden, maar ze deden de dingen immers wel. Zolang het de waarheid is, mogen ze je er niet kwaad om aankijken (of ze dat doen is een tweede...).

En als je ze niet wilt kwetsen... gooi dan wat dingen door elkaar. Verzin personen en laat die ook dingen doen die niet echt gebeurd zijn. Verenig twee 'slechte' personen tot één 'vijand'. Ofzo.

Of je nu een pseudoniem gebruikt of niet, men komt er toch wel achter wie de schrijver is...

De minder positieve stukken gaan bijna allemaal over gezagsdragers en die kan ik wel onherkenbaar maken. De meeste wonen en werken in andere steden.

De andere stukjes zijn wel herkenbaar voor wie hier vaker geweest is. Die kunnen het dan plaatsen en misschien een enkele keer weten over wie het gaat. Dit vooral bij markante figuren.

Mijn mededorpsbewoners zullen er misschien hartelijk om lachen. Ik zie het boekje alleen nog niet zo snel in het Turks op de markt komen haha. En dan nog is het mijn beleving en verwondering, geen kwaad woord over hun.

Zelf dacht ik ook dat ze toch wel zullen weten wie het geschreven heeft. Al was het maar dat er maar een Nederlandse in dit dorp woont en in het populaire nabije Dalyan is het ook zo dat de meeste buitenlanders elkaar kennen.

Het voelt gewoon raar om jezelf te verstoppen.

Zoals je in mijn boekje ongetwijfeld gelezen hebt, hebben mijn honden en ik ook een pseudoniem in de verhaaltjes. Pas dan is het voor mij echt fictie. Het meeste is zo gebeurd, een aantal dingen is aangezet of gewijzigd. Maar ik ontneem eenieder zo de mogelijkheid om te gaan discussieren over hoe het precies gebeurd is. Als ik mijn eigen naam zou gebruiken zouden mensen toch nog zeggen: maar jij bent toch haar buurvrouw. Gaat dat stukje dan over jou?

Overigens weten alle mensen die in mijn boekje voorkomen wat ik over hen heb geschreven en vinden ze het niet bezwaarlijk. Behalve de mensen van instanties en dergelijke. Door een pseudoniem te gebruiken ben ik voor hen niet te traceren.

Alleen mijn kanaries hebben hun eigen naam gehouden in het boek.

Ah, wel fijn voor de kanaries dat ze beroemd mochten worden. :D

Ik weet het echt niet en gelukkig heb ik nog veel tijd hierover na te denken.
Misschien is het zinvol ze aan een andere allochtoon hier te laten lezen en dan te vragen wat deze persoon vindt.

Aan de andere kant is het ook wel weer leuk voor lezers als ze er personen in kunnen herkennen toch? Als ik iets lees over het kroegleven van Middelburg en herken oud collega's dan vind ik dat leuk.

Ja dat wilde ik net vragen: wat is het voordeel van het wél noemen en dus herkenbaar maken van bepaalde mensen?

Tot dusverre heb ik dat nog niet gedaan omdat heel veel situaties ook anderen (zouden kunnen) overkomen en de mensen om wie het gaat zijn er niet bij gebaat dat hun namen genoemd worden.

Zo lang het leuk of verheven is wat je over iemand schrijft zal hij zich wel gevleid voelen maar zodra het de kritische kant uitgaat, kun je (grote) problemen krijgen.
Je moet heel goed weten wat je schrijft; een rechtzaak is zomaar gemaakt ...

Marriejeanne, de verhaaltjes zijn voornamelijk de verwondering en komische kanten van het leven hier. Het is naar onze begrippen vooroorlogs met moderne snufjes.
Al die zaken die je als toerist niet meemaakt, voornamelijk positief. Met een enkele mindere ervaring, bv een notaris die de naam "vieze tandjes" krijgt.

Bewoners kunnen zich herkennen omdat ze de voorvallen kennen. Ze krijgen allemaal een andere naam.

Het ging meer om mijn naam. Wat zijn de voor- en nadelen hiervan.
Stof voor rechtzaken zie ik niet echt. Temeer het allemaal waar gebeurt is.

Ellis, misschien een tip... Misschien is het voor het schrijfproces zelf handig en prettig om je eigen naam te gebruiken. Als het dan helemaal af is zou je simpel met de zoek&verander functie alles kunnen veranderen in een "veilige" naam.

In een van mijn verhalen vertel ik iets over de koffiejuffrouw van een bedrijf waar ik wel eens kom. Iedere keer wanneer ik haar zag, kreeg ik een schuldgevoel.
Tja, toen heb ik het haar verteld. Zo vond het gelukkig hartstikke leuk dat ze een personage werd.

Rosali

Luister naar je gevoel. Als jij aanvoelt dat het beter is om sommige mensen (waaronder jezelf) een andere naam te geven, doe dat dan. En als jij denkt dat het beter (realistischer, wat soms goed is) is om het allemaal waarheidsgetrouw te laten, doe dat dan. Soms kun je een goede balans vinden hierin.
Hopelijk heb je hier wat aan, ik besef dat het nogal vaag klinkt. Maar zelf doe ik het op die manier en dat werkt goed.

Ik ben het met Kim eens. Jouw gevoel weet wat het beste voor je is. Maar ik weet niet of het een humoristisch verhaal moet worden of juist niet, je kunt ook afwegingen maken van wat zou een ander ervan vinden als je die persoon beschrijft.

Als het negatief is, dan zou ik nog goed erover nadenken of echt de juiste namen te gebruiken, want je weet namelijk nooit hoe het wordt opgevat. Maar als het positief is zou je misschien toch de echte namen kunnen gebruiken.

Ik weet niet of je hier wat aan heb :oops:

Als ik hier samenvat wat men antwoodt dan heb je 3 mogelijkheden

-iedereen zijn eigen naam laten houden
-negatieve gebeurtenissen en hun personen alias geven
-iedereen alias geven dan moet je ook zelf

in het laatste geval moet je ook het boek schrijven onder een pseudo.

Ik denk zelf dat als je alleen de negative een alias geeft dat dan door de positieve geen alias te geven de negatieven wel te herleiden zijn. ik zou zelf iedereen een alias geven. heb ik in mijn boek ook gedaan. Zodat niemand zich daaraan kan storen.

Ik zit in de toekomst in het zelfde dilemma als jij. Wil ook mijn belevenissen hier in fr vertellen. staan grotendeels al op papier. maar ik doe toch alles alias en andere provincie etc...

Ik geloof dat je ook moet kijken naar wat belangrijker is:
* het verhaal dat je wilt vertellen
* of de mensen die je wilt portretteren.
Je verhaal hoeft niet in te boeten als je de mensen een andere naam geeft.
Maar mensen publiekelijk benoemen (wéten ze ervan? Ik zou ze in elk geval even vragen of ze het ermee eens kunnen zijn dát ze genoemd worden) mensen publiekelijk benoemen dus, hoeft een verhaal geen extra kracht te geven omdát het waar gebeurd is.
Over wat waar gebeurd is, zijn de meeste mensen het trouwens vaak met elkaar niet eens.