Ik ga eindeloos door met tussentijds corrigeren. Telkens als ik iets zie (wat niet klopt, wat mooier kan), pas ik de tekst aan. En ondertussen laat ik het verhaal rustig groeien.

Tegenwoordig schrijf ik makkelijker door, voordat ik ga corrigeren. Ik hoef ook minder te corrigeren. Voorheen was ik nog erg op zoek naar mijn schrijfstijl en bleef daardoor veel tussendoor corrigeren (soms schoot ik echt geen meter op wekenlang, omdat ik alleen maar aan het herschrijven was). Maar ik krijg meer grip op mijn stijl en ook op de verhaallijn die helderder is bij waar ik nu aan werk dan voorheen. Hopelijk blijft dit zo want het bevalt me stukken beter.

Ik doe het om de vier hoofdstukken. Ik print iedere keer wanneer ik klaar ben de laatste vier hoofdstukken uit, herlees en herschrijf ze en ga verder. Wanneer ik mijn manuscript helemaal af heb, ga ik opnieuw herlezen en herschrijven en dan naar de proeflezers.

Ik corrigeer stiekum. Van mezelf mag ik dat namelijk niet constant doen, want op een gegeven moment verzand je dan in allerlei kleinigheden. Bijvoorbeeld aansluitingen op andere stukken die door de wijzigingen dus niet meer kloppen. Daarom wil ik tussendoor niet te veel corrigeren, het houdt me van de hoofdlijn af, toch smokkel ik nu en dan :D .

Ik corrigeer stiekum. Van mezelf mag ik dat namelijk niet constant doen, want op een gegeven moment verzand je dan in allerlei kleinigheden. Bijvoorbeeld aansluitingen op andere stukken die door de wijzigingen dus niet meer kloppen. Daarom wil ik tussendoor niet te veel corrigeren, het houdt me van de hoofdlijn af, toch smokkel ik nu en dan :D .

Het is bij mij idem als bovenstaande. Ik had dezelfde vraag trouwens over herschrijven wanneer en hoe. Ik heb soms te lange pauzes in schrijven waardoor ik het hele verhaal opnieuw moet lezen, waardoor ik ipv verder schrijven ga herschrijven. Na verloop van tijd print ik het verhaal met alle wijzigingen en nieuwe delen uit en lees ik het nogmaals. Hier vind ik vaak fouten of verkeerde zinsconstructies die ik digitaal nooit had opgemerkt. Ik doe het dus een beetje om en om. Als ik wel zin heb om aan mijn verhaal te werken, maar geen zin heb om verder te schrijven, ga ik herschrijven.

Meestal schrijf ik eerst lekker door totdat ik een hoofdstuk af heb, daarna ga ik corrigeren. Dingen waar ik niet meteen uitkom (bijv. namen van restaurants die ik nog moet verzinnen, zinnen waarvan ik vind dat ze niet lekker lopen, maar ik weet nog niet meteen hoe ik het ga aanpassen) arceer ik vaak met een kleurtje. Eens in de zoveel tijd lees ik het hele document nog een keer door, en dan weet ik vaak opeens hoe ik het wel kan zeggen, of wat de naam voor dat restaurant moet zijn. Stukken die niet op elkaar aansluiten markeer ik ook, maar laat ik soms een hele tijd zo staan. Totdat ik de tijd/inspiratie/discipline heb om daarmee aan de slag te gaan. Als ik vind dat een hoofdstuk redelijk nagenoeg af is, laat ik het vaak aan een of meerder proeflezers zien ter beoordeling.

Ik schrijf achter elkaar door en corrigeer dus niet tussendoor.

Bij mij thuis heerst op het moment de vloek van de perfectionist. Ik herschrijf soms al zinnen voor ze op papier staan. En zo duurt het natuurlijk veel te lang! :(

Gewoon doorschrijven, vooral als je in een flow zit. Corrigeren en schrijven zijn twee verschillende dingen. (ik schrijf liever:-)) Vroeger deed ik dat niet. Ik was altijd 'bang' dat ik voortijdig zou overlijden of zo en dat ik Heel Slecht Werk naliet. Nu tiep ik net zolang tot de basis staat en begin dan van voren af aan met redigeerronde 1 (and so on tot 10). Wel probeer ik zo weinig mogelijk spelfouten te maken en die corrigeer ik wel meteen.

In het begin (nog niet zo lang geleden ;)) schreef ik twee zinnen, corrigeerde de zinnen, herlas ze nog eens, enz. Schoot dus inderdaad geen meter op. Nu probeer ik grotere hoeveelheden tekst te schrijven, kan soms een hoofdstuk zijn, kan soms maar een alinea zijn, al naargelang het idee/de scène die ik op dat moment in m'n hoofd heb. Pas daarna ga ik teruglezen. Wanneer ik even geen inspiratie heb om verder te schrijven, kijk ik ook soms een stuk terug en herschrijf. Of ik herbekijk een heel ander hoofdstuk. Daarna is het weer 'verfrissend' om terug gewoon te kunnen schrijven.

Ik wil eerst het verhaal goed op papier hebben voor ik ga corrigeren. Stel je voor dat ik halverwege het verhaal vastloop, dan is het zonde als ik al tijd aan correctierondes heb besteed. Soms zit ik zo in de flow van het schrijven, dat ik alle regels omtrent d's en t's lijk te vergeten *schaam*. Maar daar sta ik op dat moment niet bij stil, dat is voor later (anders krijg ik dat verhaal nooit op papier...).

Ik schrijf door. Ik ga niet tussendoor corrigeren, want dat werkt voor mij gewoon niet.

Als ik schrijf is het meteen goed dus ik hoef niet te corrigeren 8)

ik schrijf alles eerst met de hand, en corrigeer dan terwijl ik het uittik. Dit is natuurlijk alleen nog de allereerste correctieronde. Echt corrigeren komt pas nadat het helemaal af is. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid een supermeelezer te hebben, die opbouwend is, maar ook op praktische dingen in het verhaal let (ben ik zelf niet zo sterk in af en toe). Al haar opmerkingen verwerk ik pas nadat ik het verhaal helemaal af heb

Wat ik probeer is eerst spontaan alles wat er in me opkomt op te schrijven en daarna pas te gaan corrigeren door als een kritische lezer naar mijn tekst te kijken.

Als ik schrijf is het meteen goed dus ik hoef niet te corrigeren 8)

:lol:

Als ik schrijf is het meteen goed dus ik hoef niet te corrigeren 8)

Dan laat ik jou toch mijn verhalen schrijven. Nog makkelijk ook :D

Als ik schrijf is het meteen goed dus ik hoef niet te corrigeren 8)

Dan laat ik jou toch mijn verhalen schrijven. Nog makkelijk ook :D

Zolang ik de royalties maar krijg :D

Als ik schrijf is het meteen goed dus ik hoef niet te corrigeren 8)

Dan laat ik jou toch mijn verhalen schrijven. Nog makkelijk ook :D

Zolang ik de royalties maar krijg :D

Wil je echt de royalties van een hysterische kleffe met appelflauwtes doordrongen manuscript? :p Maar even serieus. Ik moet corrigeren, het is niet anders. :\\ MichaM, je bent een natuurtalent :thumbsup:

Voordat ik begin met schrijven, lees ik eerst het hoofdstuk door waar ik mee bezig ben en dan corrigeer ik elke keer weer. Maar dan gaat het om kleine dingen, een zin die niet lekker loopt, een woord dat mij ineens irriteert. Ik schrijf een aantal hoofdstukken, misschien drie of vier, en dan print ik het uit. Dan ga ik met de rode pen er door heen, herschrijf stukken, soms zelfs het hele hoofdstuk opnieuw. Ik schaaf het bij totdat ik er tevreden over ben, dan laat ik het door iemand lezen en schaaf ik er soms nog meer aan. Ik ben meer aan het herschrijven dan echt aan het schrijven, misschien ben ik te perfectionistisch!

Er is hier serieus wetenschappelijk onderzoek naar, o.a. van Flower & Hayes uit de jaren tachtig, inmiddels een klassieker. Daaruit blijkt o.a. dat goede schrijvers het dóórschrijven scheiden van het corrigeren, en dat de correctiefase veeeeeel meer tijd kost dan dat doorschrijven (en voor het plannen/voorbereiden geldt dat ook, dus eigenlijk is het 'echte' schrijven maar een klein deel van de tijd van het totale schrijfproces). Ik heb even gegoogled zag dat er niet zo heel veel over op het web staat, behalve dan wat nogal theoretische, wetenschappelijke dingen, maar dit is wel aardig: http://jantrao.infoteur.nl/specials/het-schrijfpr… Dat gaat over scripties enzo, maar wat ik me van Flower & Hayes herinner, is het schrijfproces voor creatief schrijfwerk voor de grote lijn niet zo veel uit. Ik meen me zelfs te herinneren dat een deel van hun onderzoek naar goede schrijfstrategieën is gebaseerd op literaire schrijvers, maar dat weet ik niet zeker. Ik geef trainingen zakelijk schrijven, en daarin leg ik het ook wel zo uit dat er een fase is waarin je vlot tekst genereert. Daarvoor moet je interne criticus 'uit' staan, en dat is te oefenen. Daarna is er een fase om te corrigeren, dan moet die criticus 'aan' en zelfs alert zijn. Zeker voor onervaren schrijvers is het schrijven met je criticus 'uit' een enorme eye-opener! Louise

Ik ben benieuwd hoe jullie werken/wat voor jullie werkt. Als jullie aan het schrijven zijn, hoe lang gaan jullie dan door voordat jullie gaan corrigeren/herschrijven? afhankelijk van de hoeveelheid zelfdiscipline, meestal tot ik niet meer weet hoe het verder gaat, daarna laten liggen tot ik begin met corrigeren/herschrijven Kunnen jullie de discipline opbrengen om gewoon maar door te gaan en pas (veel) later met tekstfragmenten aan de slag te gaan? niet altijd, meestal wel :P alleen als ik echt niet meer weet hoe het moet, ga ik herschrijven. Heb ik met het boek gedaan waar ik nu mee bezig ben, en in de tweede versie is er een eind aangebreid :)

Ik herken dit probleem helemaal. Dat is voor mij ook de reden geweest dat ik met pen ben gaan schrijven. Eerst deed ik het op de laptop maar ik werd gek van groene en rode strepen en weet ik het allemaal niet. Nu schrijf ik dus het hele ms met de hand. En typ het dan in Word en pas dan alles waarbij ik het idee had dat het niet loopt of anders had gemoeten gelijk aan. Misschien dubbel werk maar zo werkt het voor mij.

Maar die automatische foutnotificatie kun je uitzetten, lijkt me..

evenals de automatische spellings/grammatica controle (bij mij rood en groen)

Ik weet het dat je al die lijntjes er onder kan uitzetten. Maar goed schrijven met de hand gaat me beter af. Het lijkt wel of het dan zo uit mijn pen vloeit en dat heb ik op de computer minder. Zal wel een gewoonte zijn maar goed dat maakt ook verder niet uit

Zodra ik weet dat het anders moet ga ik corrigeren. Anders hoopt het zich maar op en dan is de lol er (een beetje) af.

Vroeger herlas ik altijd de bladzijden die ik die dag getypt had. Daarna had ik daar geen zin meer in en las het pas veel later terug. En tegenwoordig schrijf ik gewoon aan één stuk door en als ik zin heb, lees ik het nog wel eens terug. Maar meestal doe ik dat pas als ik het hele verhaal af heb, zodat ik precies weet wat er allemaal gaat gebeuren en kan ik nog hier en daar dingen aanpassen. En dan blijf ik gewoon herlezen, corrigeren, herlezen, corrigeren en ga zo maar door. En natuurlijk laat ik het aan anderen lezen, om hun mening te horen.