Schrijven tijdens het uitgeefproces

Leuk onderwerp! Heel actueel nu mijn debuut wordt uitgegeven. Ik heb nog geen 'last' van proefdrukken en dat soort dingen, al denk ik wel dat ik daar meer energie in ga steken dan in een tweede boek (waarover nog niets zeker is). De korte termijn krijgt dan toch meer prioriteit. Momenteel maak ik juist schuldig aan extreem langetermijndenken. Ik schrijf aan een tweede verhaal, maar ben ook al aan het bedenken waar het derde over moet gaan als dat er komt. Maak zelfs aanzetjes hiervoor. Eigenlijk is dat dus het omgekeerde van wat er bij jou gebeurt. Omdat ik nu weet dat er een uitgever is die iets in mijn werk ziet, stoom ik door als een dolle stier. Een vraag die ook bij me opkomt naar aanleiding van dit onderwerp, is de kwaliteit van het tweede boek. Ik heb wel eens gelezen dat niets zo moeilijk is als het boek na je debuut. Ik denk constant aan mijn eerste manuscript en probeer dan wat ik nu type te meten aan wat ik daarmee heb gedaan. Terwijl het natuurlijk een eigen verhaal is met een eigen hoofdpersoon die een ander soort humor heeft etc. Hoe zagen trouwens jouw pogingen om te schrijven aan Dubbel Leven eruit? Ging je gewoon zitten en proberen iets op papier te krijgen, of had je al een karkas?

Ik had al een karkas, dat uiteindelijk wel is veranderd, maar het geraamte stond al en er waren zelfs al een paar botjes bekleed ;) En ja, dat tweede boek... ik zweet nu al peentjes ;) Het is moeilijk. Jouw reactie op mijn eerdere vraag inspireerde me trouwens tot dit topic ;) Ik weet vrij zeker dat bijvoorbeeld Zjors er geen last van heeft, dus misschien is het wel iets van debuten? Dat je echt zo vol bent van dat eerste boek dat je je alleen daar op kan focussen, en dat het de volgende keer makkelijker wordt? Anders heb je toch minstens een half jaar waarin je niet kan schrijven...

Ik herken er wel iets van, MichaM. Er gaat natuurlijk veel energie zitten in de fase van-ms-naar-boek. Dat moet je niet onderschatten. En je hebt nou eenmaal maar 24 uur in een etmaal en een beperkte hoeveelheid creativiteit in je hoofd. Ik wacht in zo'n stadium gewoon even tot de storm een beetje is gaan liggen. Als het windstil is, gaat het schrijven vanzelf weer soepeler. Tenminste, dat is mijn ervaring.

Nee, ik heb daar niet zoveel last van. Doordat mijn boeken steeds in verschillende fases zitten kan ik juist mijn verschillende soorten creativiteit afwisselen. Kijk ik 's morgens eens goed naar de illustraties van boek 1, schrijf ik 's middags een deel van boek 3, corrigeer ik 's avonds een drukproef van boek 2. Maar mijn boeken zijn natuurlijk niet zo omvangrijk. Maximaal 27.000 woorden of zoiets. Ik vind dat heerlijk, die afwisseling. Maar ik geloof dat ik met mijn eerste boek ook alleen maar daarmee bezig kon zijn. Dus wellicht is het iets van de spanning van het eerste proces. Ik heb er meer moeite mee om steeds te bedenken in welke fase welk boek ook alweer zit. Komen er ineens illustraties binnen van een boek waarvan ik dan denk: huh? Had ik daar nog geen illustraties van gezien? Deze zomer is het helemaal bar en boos. Tussen juni en september komen er 5 boeken/boekjes uit waarvan er twee in duo-schap zijn geschreven. En ondertussen ben ik een boek aan het herschrijven en pogen dat te slijten (wat nog niet lukt, reeds 4 afwijzingen) en een nieuw boek aan het schrijven waarvan ongeveer 8000 woorden af zijn. Ook dat moet nog 'aan de man'. Nu raak ik het overzicht wel een beetje kwijt. :confused:

Wat dacht je van zo'n mooi whiteboard waarop je alles kunt schrijven? Op de uitgeverij waar ik werkte, hadden ze ook een schema (wel op papier), kon je precies zien in welke fase welk boek zat.

Haha, Zjors, dat is echt erg :D . Wát een moordend tempo, zeg. Je kunt jezelf gewoon niet meer bijhouden. ;)

Ik heb daar geen last van omdat ik nog helemaal de behoefte niet heb met een tweede boek bezig te zijn. Ik zit nog met handen en voeten aan het eerste vast, en ik heb het idee dat ik juist enorm gestressed raak als ik zou proberen nu al aan een ander boek te beginnen. Nog niet om kan schakelen. Ze (ze? wie dan?) zeggen dat het wel goed is op zich, om met een tweede boek verder te gaan hè? Zodat je wat druk van het eerste haalt, minder bezig bent met tegenvallende verkoopcijfers of weet ik veel. Maar ik kan me op dit moment nog niet voorstellen dat ik aan een tweede zou beginnen. Pas als het echt in de winkel ligt denk ik. Nu ben ik nog te verknocht ;)

Ik had het tweede boek al in mijn hoofd toen ik met het eerste bezig was. Het writersblock krijg ik in het begin, als het boek zijn geraamte nog moet krijgen. Maar dat heb ik bij alle boeken, ook bij het eerste heb ik dat gehad. Totale paniek!

Ik had al een karkas, dat uiteindelijk wel is veranderd, maar het geraamte stond al en er waren zelfs al een paar botjes bekleed ;)

Ik bedoelde natuurlijk geraamte inderdaad. Hoe kwam ik bij karkas? :confused:

En ja, dat tweede boek... ik zweet nu al peentjes ;) Het is moeilijk.

Moeilijk, maar ook heel erg leuk, toch?

Ik heb daar geen last van omdat ik nog helemaal de behoefte niet heb met een tweede boek bezig te zijn. Ik zit nog met handen en voeten aan het eerste vast, en ik heb het idee dat ik juist enorm gestressed raak als ik zou proberen nu al aan een ander boek te beginnen. Nog niet om kan schakelen. Ze (ze? wie dan?) zeggen dat het wel goed is op zich, om met een tweede boek verder te gaan hè? Zodat je wat druk van het eerste haalt, minder bezig bent met tegenvallende verkoopcijfers of weet ik veel. Maar ik kan me op dit moment nog niet voorstellen dat ik aan een tweede zou beginnen. Pas als het echt in de winkel ligt denk ik. Nu ben ik nog te verknocht ;)

Geeft niks! Eerst maar eens lekker genieten van je eerste boek. Al weet je natuurlijk wel dat als het een succes is, mensen heel hard gaan roepen om méér. (Hopelijk geeft dat je dan energie.)

Met de filmpjes had ik daar zeker last van. Met het samenleesverhaal iets minder, dat is te zeggen, dat moet nog blijken. Ik heb nog niet meer gehoord dan ´lijkt ons wel een mooi verhaal´. Maar het schrijven van dat verhaal ging heel natuurlijk, gek genoeg. (Vond ik gek na de filmpjes ervaring) Meer nog dan met schrijven heb ik een probleem met pitchen, het ´zie je wel, nog niet goed genoeg´gevoel overheerst nog heel vaak. En dan stuur ik maar weer niets in. Of ik vermijd de hele zaak door het boek net niet af te maken, of het halfbewust half onbewust te saboteren. Ik zou best eens willen weten waarom ik dat doe!

bij mij heeft het jaren geduurd voordat iemand geïnteresseerd was in het manuscript. Ondertussen schreef ik allang weer aan een ander verhaal. Met als gevolg dat ik nu al drie nieuwe manuscripten af heb (twee niet goed genoeg, maar eentje met potentie, denk ik zelf) voordat het eerste boek (binnenkort joepie joepie) uitkomt....

Dat writersblock komt voor mij pas over een paar jaar waarschijnlijk. Mijn eerste deel is bijna af (wat ik al jaren roep ;) ) en ik weet niet of ik zomaar onbevangen aan een tweede deel zou kunnen beginnen. Maar ik heb geluk, deel 2 en 3 zijn 2 jaar geleden al geschreven, waardoor ik voornamelijk veel zal moeten herschrijven (want 2 jaar geleden schreef ik nog heel anders ;) ). Wel is het zo, dat wanneer ik bijv. aan het eerste deel werk, ik eigenlijk veel meer zin heb om 'iets anders' te doen. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik al zover met de volgende delen ben ;). Misschien helpt het om als schrijfoefening al eens een stukje uit bijv. je derde deel te schrijven (als je het eind bijv. al weet, kan het erg leuk zijn alvast een ruwe versie te produceren). Zelf vind ik het een ideale manier van werken, ook omdat ik een serie wil schrijven (en sommige dingen die ik in mogelijke vervolgen schrijf, geven me veel helderheid over de personages, maar linken ook terug naar gebeurtenissen uit eerdere delen die ik daardoor extra kan uitdiepen).

Toen ik het nieuws kreeg dat mijn eerste boek uitgegeven zou worden, was ik heel blij. Maar tegelijkertijd was ik ook een beetje in paniek. Ik vond dat ik (in de eerste plaats) aan mezelf moest bewijzen dat ik ook een tweede boek kon schrijven. Stel dat het boek dat uitgegeven werd een toevalstreffer was en dat ik eigenlijk niet in staat was meer dan dat te produceren? Ik haalde me dus vanalles in het hoofd. Ik begon als een gek te schrijven, met een hoop slecht materiaal (vond ik zelf) tot gevolg. Toen heb ik mezelf min of meer gedwongen om het los te laten... Hoe meer je op zoek gaat naar een verhaal (omdat je vindt dat je moet schrijven), hoe minder goed het lukt. Toen ik het uiteindelijk losliet, kwam na een tijdje het verhaal vanzelf. Wat dan wel weer vervelend is, is dat eenmaal het verhaal in mijn hoofd zit, het eruit moet. Ik werk dan een paar maanden heel doorgedreven aan een eerste, heel rudimentaire versie. Maar dan heb ik enkel oog voor het schrijven en moet al de rest wijken. Hebben jullie dat ook?

Haha, ik zit met mijn gedachten ook een beetje in een parallel universum als ik met een verhaal bezig ben. Ik kan helaas niet alles aan de kant schuiven (dan zouden mijn kinderen me kunnen aangeven wegens verwaarlozing), maar ik ben er niet voor 100 procent bij in zo'n fase. Ik had trouwens ook het geluk dat ik al een tweede wat groter manuscript af had, voordat mijn eerste grote manuscript werd geaccepteerd. Dat neemt de druk van de ketel. Ik gun het iedere debutant, zo'n ontspannen start.

Bij mij heeft het erg lang geduurd voordat ik aan het 2e boek begon. Ik had wel het idee al lang, maar ik vond het erg lastig om promotie te doen en te schrijven. Niet dat de promotie zo veel was, maar je moet toch elke keer een stukje voorlezen en dan blijf je in het boek zitten. Van de uitgever hoorde ik toen dat dat vaak voor komt vooral als het boek een succes is. Bij mij was het geen succes, maar ik had wel de symptomen. Slechte combinatie, had misschien liever gewoon door kunnen schrijven.

Ingrid Mulder, gefeliciteerd! Weet je al meer te vertellen over het boek en de uitgever?

Ingrid wat jij schrijft herken ik, al ben ik nog niet zover, gefeliciteerd met je eerste boek.

Oh, wat een heerlijk topic!!! IK zit helemaal vast met mijn tweede roman! krijg geen letter op papier. Mijn eerste roman zwerft tussen uitgevers, op zoek naar een die het uit wil geven. Zolang die situatie er is ( en er al vijf afwijzingen binnen zijn) verschrompelt mijn motivatie tot het minimum. 'Zie je wel, ik kán het niet. Ik ben niet goed genoeg. Het wordt helemall niks!' Hevige twijfels aan mijn schrijversschap. Terwijl ik langs andere kanalen ( proeflezers, schrijfwedstrijden,literaire avonden, schrijversclub e.d) toch genoeg positieve en enthousiaste feedback krijg. Zelfs van een uitgever die, na een literaire avond waarop ik een kort verhaal heb voorgedragen, mijn roman nu met meer dan de gebruikelijke aandacht zal gaan lezen, zoals hij schreef. Tja....twijfelkontigheid en onzekerheid. Ik heb er reuze veel last van op het moment!!

@ Asdale. Blijf in jezelf geloven. De boog kan niet altijd gespannen blijven dus concentreer je maar lekker op de positieve feedback.