Fantasieromans

Wat voor mij bij het schrijven van fantasy overigens het belangrijkste is, is de regels niet te volgen. Er zijn op het internet hele schema's te vinden. Zoveel procent verhaaltijd voor de introductie van personages, zoveel procent om het avontuur te introduceren. Dan een fallback doordat de hoofdpersoon twijfelt, die weer X tot Y bladzijdes in beslag neemt ect. Ik zie dit schema ook in vrij veel boeken terug, tot mijn spijt. Ik doe zelf dan ook veel moeite om mijn verhalen anders in te delen.

dit schema is echter wel heel mooi en geschikt voor fantasy: http://schrijf.trouw.nl/hella-kuipers/valkuilen/v… het is wel een oer schema, archetypisch. Daarom zal het denk ik niet te snel confectie worden als je dit gebruikt.

Niet alleen voor fantasy. Ik kan dat schema bijna volledig toepassen op mijn boek, heheh.

Ik heb het boek van Campbell waar dat schema uit afkomstig is al heel lang. Leuk om te lezen en om je aan het denken te zetten. Maar voor mezelf zou ik het bijna een doodzonde vinden om zo'n recept bewust stap voor stap na te volgen. Als dat schema er bij toeval een keertje uitrolt bij een eigen verhaal, hoeft dat geen probleem te zijn. Maar in het algemeen vind ik toch dat originaliteit, ook bij een plot, een van de belangrijkste voorwaarden voor een goed verhaal is.

Ik niet. Er zijn nu eenmaal maar een paar dingen die plotsgewijs echt werken en dat zijn niet voor niets dit soort archetypen. En dit soort dingen zijn zo algemeen dat je er vanalles in kan stoppen. Alleen is het in een fantasy allemaal letterlijk, met andere werelden en mentoren en grote eindbazen, en in een gewone roman wat meer metaforisch. Volgens mij ben je pas echt een goede schrijver als je ondanks die "vaste" elementen toch een origineel verhaal kan neerzetten, in plaats van zelf het wiel willen uitvinden.

Sommige vaste elementen zijn inderdaad goed om aan vast te houden, maar behalve dit schema weet ik dat er ook vele schema's op te stellen zijn met personages, gebeurtenissen en zelfs de gebouwen. Zo krijg je 'copy-fantasy', wat ik probeer te vermijden. Verder denk ik dat veel lezen belangrijk is. Je gaat vanzelf dingen immiteren, daar kun je onmogelijk omheen. Maar bewust volgens alle bekende schema's gaan werken? Dat gaat mij te ver. Schrijven blijft voor mij een manier om mijn creativiteit vrij te laten, wiskunde doe ik al op school.

Dan moet je ook niet zeuren als mensen zeggen dat je verhaal niet lekker leest of zo ;)

Lekker lezen heeft volgens mij meer met schrijdstijl te maken, niet met schema's. Ik neem liever het risico dat mensen zich niet kunnen vinden in de verhaallijn, dan dat ik alleen maar andere ga immiteren.

Ik niet. Er zijn nu eenmaal maar een paar dingen die plotsgewijs echt werken en dat zijn niet voor niets dit soort archetypen. En dit soort dingen zijn zo algemeen dat je er vanalles in kan stoppen. Alleen is het in een fantasy allemaal letterlijk, met andere werelden en mentoren en grote eindbazen, en in een gewone roman wat meer metaforisch. Volgens mij ben je pas echt een goede schrijver als je ondanks die "vaste" elementen toch een origineel verhaal kan neerzetten, in plaats van zelf het wiel willen uitvinden.

Ik ben het hier wel erg mee eens. Volgens mij zitten deze archetypes ook bij ons ingebakken, (collectief bewustzijn), goh het lijkt wel Jung. Als je als schrijver het verhaal laat ontvouwen en dus niet bewust deze regels gaat toepassen kom je volgens mij op hetzelfde uit, dus zelfs als je deze regels niet kent zullen deze elementen in je verhaal zitten. Het expres niet deze regels toepassen lijkt me juist gekunsteld. en inderdaad als de schema's specifieker worden krijg je copy-art.

@Folen: De Darkness serie van Harry Turtledove is een geslaagde fantasy bewerking van de Tweede Wereldoorlog.

Ik niet. Er zijn nu eenmaal maar een paar dingen die plotsgewijs echt werken en dat zijn niet voor niets dit soort archetypen. En dit soort dingen zijn zo algemeen dat je er vanalles in kan stoppen. Alleen is het in een fantasy allemaal letterlijk, met andere werelden en mentoren en grote eindbazen, en in een gewone roman wat meer metaforisch. Volgens mij ben je pas echt een goede schrijver als je ondanks die "vaste" elementen toch een origineel verhaal kan neerzetten, in plaats van zelf het wiel willen uitvinden.

Nee. Fantasy is geen verzameling van "vaste" elementen. Waar jij het nu over hebt, is high fantasy. Daar heb je andere werelden, mentoren, eindbazen - maar dat hoef je niet te hebben om een fantasy op papier te zetten. Is fantasie tegenwoordig zo beperkt geworden?

Ik ben het ook met MichaM eens. Ieder boek heeft gewoon vaste elementen nodig, high fantasy, low fantasy, urban fantasy...je hebt gewoon bepaalde elementen en clichés nodig, anders zit je karakter de hele dag op de bank te zappen. Dat lijkt me ook niet bepaald boeiend :P Er moet een vorm van conflict zijn, er moet een avontuur zijn, er moeten 'goede' en 'slechte' karakters in zitten en aan het einde wordt het verhaal opgelost. Ik schrijf zelf ook geen high fantasy en ik herken deze elementen ook in mijn verhaal. Het 'enige' dat je moet doen als schrijver is zorgen dat de lezer niet merkt dat je verhaal eigenlijk eeuwenoud is. Dan heb je het volgens mij goed gedaan :) In z'n algemeenheid, ik vind het ook een beetje flauw om zo af te geven op high fantasy. Ik merk dat er tegenwoordig echt een tendens is om dat als minder te zien. Toch is er een enorm groot aantal mensen dat het met plezier leest, waaronder ik zelf. En als het goed geschreven is; waarom niet? Een goed high fantasy verhaal schrijven is net zo goed een kunst :) @ Folen: Zoals Jacobvoerman al zei: de Discworld serie. Ik ken de boeken alleen in het Engels, maar je zou eens kunnen kijken naar Making Money (een voorloper op onze financiele crisis) en Thud (over spanningen tussen verschillende culturen, een beetje zoals de oost-west tegenstelling die wij nu hebben).

Ik ben het ook met MichaM eens. Ieder boek heeft gewoon vaste elementen nodig, high fantasy, low fantasy, urban fantasy...je hebt gewoon bepaalde elementen en clichés nodig, anders zit je karakter de hele dag op de bank te zappen. Dat lijkt me ook niet bepaald boeiend :P Er moet een vorm van conflict zijn, er moet een avontuur zijn, er moeten 'goede' en 'slechte' karakters in zitten en aan het einde wordt het verhaal opgelost.

Goed, als hij dit bedoelde, ben ik het er ook mee eens. Natuurlijk heb je een conflict. Dat lijkt me vanzelfsprekend. Heb je dat niet, dan zal het verhaal hartstikke saai zijn. Maar volgens mij bedoelde hij elementen die de 'fantasy' maken, en niet de elementen die je nodig hebt met een verhaal, ongeacht fictie of nonfictie. Zo niet, excuses. Ik zal het toelichten: Er is high fantasy. Dat is vaak een andere wereld. Dat is vaak een andere wereld met magie. Duistere goden/magiërs/vorsten - hetzelfde geldt voor de goeden. In een proloog staat vaak beschreven: oorlog/relikwie/betovering en ga zo maar door. Zo'n proloog wordt vaak opgevolgd door een onwetende uitverkorene/een mensschuwe strijder/een trotse koning van een vredig land en ga zo maar door. Bombastische veldslagen volgen, magische spreuken worden uitgesproken, trainingen worden gehouden om de held vaardig te maken, monsters komen uit de grond, volkeren (zij dat onmenselijke volkeren) worden betrokken, hele werelden schudden en beven. En uiteindelijk wordt het Kwaad verslagen. Veel, heel veel high fantasy gaat zo. Misschien niet zo overdreven, maar het komt in de buurt. Ik heb veel van dit soort verhalen gelezen. Dit zijn geen kenmerken van fantasy. Dit is maar één deel van dat, een deel dat zo uitgemolken wordt dat het niet leuk meer is. Originaliteit zit er niet meer in. Nee, het is niet origineel om geen orc te verzinnen, maar wel een ander schepsel dat stinkt, mensen eet en toevallig een andere benaming heeft. Het is niet origineel om je held de enige te maken die de wereld kan redden van de ondergang. Het andere deel van fantasy, een heel groot ander deel, is wat er nog ontdekt moet worden. Van high fantasy afwijken, heeft al de benaming low fantasy. Lees eens wat anders - schrijf eens wat anders. Ik ben er misschien wat fel in. Natuurlijk zijn er mensen die high fantasy leuk vinden om te lezen. Maar ook een hoop wil andere fantasy.

Goed, als hij dit bedoelde, ben ik het er ook mee eens. Natuurlijk heb je een conflict. Dat lijkt me vanzelfsprekend. Heb je dat niet, dan zal het verhaal hartstikke saai zijn. Maar volgens mij bedoelde hij elementen die de 'fantasy' maken, en niet de elementen die je nodig hebt met een verhaal, ongeacht fictie of nonfictie. Zo niet, excuses.

Ik bedoelde inderdaad wat Inanna zei. Die eindbazen etc gebruikte ik omdat die nou eenmaal in dat schema op www.heldenreis.nl staan.

Thud (over spanningen tussen verschillende culturen, een beetje zoals de oost-west tegenstelling die wij nu hebben).

Mooi hè? Zoals de dwergencultuur (met zijn strenge regels lijkend op orthodox-islam) letterlijk ondergronds gaat. Je moet de boeken zelf lezen om te zien dat deze paralellen met nuances worden doorgetrokken. Zoals ik het nu in één zinnetje op schrijf klinkt het wat banaal.

Ik ben zo blij met deze discussie :) ik heb ooit eens de moed opgegeven om 'origineel' te zijn in mijn fantasyverhaal, maar dit laait toch wel weer het vuur op in de open haard van mijn gedachtenpaleis ;)

Ik ben zo blij met deze discussie :) ik heb ooit eens de moed opgegeven om 'origineel' te zijn in mijn fantasyverhaal, maar dit laait toch wel weer het vuur op in de open haard van mijn gedachtenpaleis ;)

Dat is goed om te horen. Let wel, écht origineel is wel heel erg moeilijk. Je wordt natuurlijk beïnvloed door alles en iedereen. Je favoriete films, je favoriete boeken, series, vrienden, familie - je kunt het zo gek niet bedenken, of je haalt daar je 'inspiratie' vandaan. Het wiel zou je inderdaad niet meer kunnen uitvinden. Het is alleen aan jóú om een wiel van Italiaans schepijs te maken.

Bedankt voor de tip. Ik heb de hele stad afgezocht, en heb nu eindelijk Thud gevonden. Helaas wel in het engels, maar dat moet geen probleem zijn. Dat wordt lekker lezen dit weekend!

Thud is mijn favoriete Discworld boek, zoals JJV ook al zei behandelt het een gevoelig onderwerp met veel subtiliteit en humor. Ik ben wel benieuwd, Shadowling, wat vind jij nu echt originele fantasy die de laatste tijd uit is gekomen? :)

Kan je fantasy schrijven en toch origineel blijven. Ik vond van wel en ik dacht ook dat ik het kon. Alleen durfde ik dat natuurlijk niet van mezelf te zeggen. Gelukkig zijn er soms anderen: http://www.fantasy-realm.nl/forum/viewtopic.php?t…

Ik vind de Noorderlicht trilogie van Philip Pullman erg originele fantasy. Het eerste deel is beter bekend als de verfilming ervan; "The Golden Compass", maar voor de mensen die graag eens wat anders lezen dan de hierboven beschreven 'high fantasy' is dit een aanrader :)

Thud is mijn favoriete Discworld boek, zoals JJV ook al zei behandelt het een gevoelig onderwerp met veel subtiliteit en humor. Ik ben wel benieuwd, Shadowling, wat vind jij nu echt originele fantasy die de laatste tijd uit is gekomen? :)

De laatste tijd ben ik alleen bezig met De Donkere Toren van Stephen King, de herschreven delen, en ik moet zeggen dat ik dat erg origineel vind. Het zijn nogal dikke pillen en aardig wat delen, dus heb geen nieuwe fantasy boeken gekocht. Echter, ik kijk er wel even naar in de boekenwinkel. Van wat ik weet schijnt 'Een stoet van doden' van Darren Shan eeen leuk boek te zijn en 'De Godengebieder - Schaduwval' van James Clemens schijnt een goed pplotverhaal te zijn, hoewel de clichés er soms wel bovenuit stijgen en begrippen als 'schaduw' buitengewoon standaard zijn voor een fantasyverhaal. Maar ik geloof dat ik geen auteurs hoef op te noemen om mijn argument bij te staan, toch? Iedereen weet dat high fantasy de fantasy is die dit genre domineert.

Nee, ik ben gewoon nieuwsgierig. Ik mag toch wel om tips vragen? :confused:

Nee, ik ben gewoon nieuwsgierig. Ik mag toch wel om tips vragen? :confused:

Het spijt me, ik ben nogal fel zo nu en dan. De Donkere Toren is in dit geval dan een echte aanrader. Het voorwoord wat Stephen King vrijwel in elk deel schrijft, en hij '19' noemt, is erg inspirerend. Hij vertelt daar dat ook hij een groot fan van Tolkien was (in zijn tijd een echte hype) maar dat hij zoiets dergelijks niet wilde schrijven. Gewoon, omdat het dan niet 'van hem' is. Het verhaal is niet echt nieuw, hoewel de herschreven delen vrij recent zijn. Wat mij erg van hem bevalt, is de schrijfstijl en het 'schijt-aan-hebben'-wijze waardoor hij er een realistische draai geeft. Als een dertienjarige jongen opgewonden raakt door zijn niet eens tien jaar oudere juffrouw, waarom zou je dat niet opschrijven? Ik las laatst een stuk dat kinderen met een 'rotje' een zwerfhond opbliezen omdat ze het in een stuk lever propten en het aan hem voerden...

Fantasy is ongeveer wel het leukste om te schrijven. Als je nu een ingewikkelde thriller schrijft en die zowat 400 bladzijden lang laat duren, daar moet je veeel denkwerk in steken, voorzichtiger zijn met wat je schrijft enzovoort. Je hebt hier niet de kans om veel van wat je schrijft in beschrijvingen van het decor te steken, waardoor je constant ingewikkelde verhaallijnen moet uitvinden. Fantasy daarentegen is jezelf (als lezer EN als schrijver) in een andere wereld verplaatsen. Geef toe dat sprookjesachtige bossen meer in je hoofd ronddwalen dan een koelbloedige moord? Daarom vind ik het aangenamer en je beschrijft toch ook wat je zelf allemaal mooi zou vinden, door de ogen van je personage. Maar makkelijk, is dit genre natuurlijk zeker niet. Door de vele omschrijvingen van je fantastische wereld, moet je ook nog een duidelijke, sterke verhaallijn naar voren weten te brengen. Hierdoor is de kans op een dik boek ook groot, waardoor herschrijven natuurlijk ook weer lastiger word. Als je van je eerste boek een fantastische roman wilt maken, kan je volgens mij toch best eerst beginnen met een chicklit bijvoorbeeld. Dit hoef je natuurlijk niet uit te geven, maar het is een goede oefening om een sterk personage door de rest van de vele wonderen door te laten komen. ElectricDemi.

Ik oefen toch liever met fantasy :) Op dit moment heb ik totaal geen behoefte om iets anders te schrijven, mijn huidige verhaal eist al maanden de volledige schrijfaandacht op. De afgelopen tijd heb ik niet heel veel tijd gehad om te schrijven, en moest ik ook nog een schrijfcursus afmaken, dus kon ik niet veel aan mijn verhaal werken, maar toen ik het een paar dagen geleden teruglas, vond ik het nog steeds goed en interessant genoeg om mee door te gaan. Dat heb ik nog nooit gehad... :) Ik ben van mening dat als je goed wilt worden in fantasy schrijven, je moet oefenen met fantasy schrijven. Ik vergelijk het met goed leren klimmen (iets anders wat ik graag doe). Als je goed wilt leren klimmen, kun je naar de sportschool gaan en heel sterk worden, maar uiteindelijk heb je er meer aan om gewoon veel te klimmen. Daar wordt je net zo sterk door en bovendien ontwikkel je meteen de techniek en het inzicht dat je nodig hebt als je klimt, dingen die je in de sportschool niet kunt leren.

Blijkbaar schrijf ik ook fantasy, toch blijf ik lekker in deze wereld om van hieruit misschien eens een uitstapje te maken. Is dat ook goed? Horror schijnt er ook onder te vallen, inmiddels zijn er uitgevers die geen horror meer uitgeven, maar Dark Fantasy. Ik zet hier even een link naar alle subgenres (door Wikipedia gevonden) van Fantasy: http://nl.wikipedia.org/wiki/Subgenres_van_de_fan… Dus als je wilt oefenen met fantasy kun je behoorlijk veelzijdig bezig zijn. })

Vallen sprookjes tegenwoordig ook onder Fantasy? Dan schrijf ik (naast andere prullaria) ook Fantasy :)

Jouw genre valt tenminste nog ergens onder. Mijn fantasy genre bestaat niet.

Zuiver beschouwd is eigenlijk elk fictieverhaal fantasy natuurlijk ;) Ik hou van fantasy, en zou me ook graag eens wagen aan een 'sprookjesachtig' verhaal. Zoiets past ook wel bij mijn karakter. Er is een workshop over fantasy schrijven toch?

Ah, Dargor is back in town. Op zich is dat al een mooie fantasie. Nee, hij is er echt. Sorry, off topic.