Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijven en onzekerheid

Ik voel me tijdens het schrijven geregelt onzeker: is het wel goed wat ik schrijf? wie zit er nu op mijn schrijfsel te wachten? Soms heb ik het gevoel of ik iets stiekems doe. Ik herken me ook volledig in de column van Hella Kuipers Schrijven? Stel je niet aan zeg. (zie http://schrijf.trouw.nl/hella-kuipers/column/48-s… voor de column) Ik vraag me dus af of jullie, ervaren, schrijvers dat ook hebben: onzekerheid. Hoe gaan jullie daar mee om? Mijn verhalen durf ik ook niet echt aan mensen te laten lezen. (op twee vriendinnen na dan).

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
O man, je wil niet weten in welk megadik writersblock ik gezeten heb omdat ik van thema wilde veranderen. Van loodzwaar naar lichtvoetig. En een partij vastzitten, o! Ik ging echt denken dat ik het niet meer kon, ja, dat is funest. En toen kreeg ik eindelijk één ingeving, die een uitgang bracht in dat dikke, dichte block. Pfff!

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
jawel hoor, ik heb dat ook. Ik vind het dan juist ook fijn als er mensen zijn die het lezen en mijn commentaar geven. En nu bij de uitgever.. ook best spannend.. want er wordt natuurlijk van mij verwacht dat mijn niveau (is niet arrogant bedoeld hoor) van boek 1 geevenaard wordt in boek 2. (of zelfs wat beter b.v.) Althans zo denk ik dan, en vind het dan ook spannend als ik weer iets opstuur.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Er zullen weinigen zijn die 100% zeker van zichzelf zijn, denk ik. En als ze dat zeggen, dan zullen ze het misschien niet eens in de gaten hebben - dat ze het toch niet helemaal zijn. Of ze houden zichzelf voor de gek, want wie is er nou perfect? Ikke nie, ik heb bewondering voor zoveel kunstenaars die, lijkt wel, oneindig veel inspiratie hebben en er ook wat mee kunnen. Onzekerheid is gezond, het laat je door blijven vechten. ;)

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik herken het. Als ik al een keertje riep dat ik een boek aan het schrijven was, werd ik meestal wat meewarig aangekeken. Een beetje zoals ik waarschijnlijk mensen aankijk die mij bekennen dat ze iedereen-kan-schilderenschilderijtjes maken als de kinderen op school zitten. Maar misschien verbeeldde ik het me wel een beetje. Op basis van mijn eerste boek durfde ik mezelf nog geen schrijfster te noemen. Want ja, het was maar een peuterboekje. Nu ik weet dat mijn tweede boek uitgegeven gaat worden, heb ik de onzekerheid officieel ten einde verklaard. Ik ben een schrijfster, and I'm proud of it. Maar misschien ben ik nog een tikje euforisch. Het helpt in elk geval wel, een uitgever vinden. En om een uitgever te kunnen vinden, zul je je verhaal toch moeten laten lezen. Eerst aan vriendinnen, dan aan kritische proeflezers en uiteindelijk ook aan een echte uitgever. En dan zal je manuscript heus wel eens afgewezen worden, wat voelt alsof jij zelf wordt afgewezen. Ik was deze zomer in het boekwinkeltje van de Anholts, in Lyme Regis, en daarna las ik op hun site (www.anholt.co.uk) dat elke schrijver waarschijnlijk ergens een la vol afwijzingsbrieven heeft. Maar afwijzingsbrieven, daarvan zak je, hup, de put in. Zo gaat het nou eenmaal, tenminste: bij mij wel. Gewoon opkrabbelen dan (na een maand of twee, na een halfjaar misschien) en doorgaan. Want als jij al niet meer in jezelf gelooft, wie moet er dan nog wel in jou geloven?

Lid sinds

17 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Nu ik weet dat mijn tweede boek uitgegeven gaat worden, heb ik de onzekerheid officieel ten einde verklaard.
Lijkt me handig, maar hoe doe je dat? Bij mij werkt het in ieder geval niet, ben nog steeds onzeker en zak geregeld in schrijfdips. Maar ik heb het ook niet officieel gedaan, dat is waarschijnlijk het verschil. :p Dat er iets wordt uitgegeven, helpt wel in mijn presentatie naar anderen, mensen nemen het schrijven een stuk serieuzer nu er iets in het echie zit aan te komen (en ik misschien ook wel).

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik voel me ook geregeld onzeker over wat ik geschreven heb. Meestal laat ik het dan aan iemand lezen waarvan ik weet dat ze gezonde kritiek kunnen leveren. Of ik ga me even uiten bij mijn vriendin en laat me heerlijk oppeppen door haar complimetjes dat het 'zo knap' is, al dat geschrijf... Onzekerheid..nou en! gewoon creatief mee omgaan. Dat zeg ik nou wel - zucht -