3 redenen om een liefdesdriehoek in je verhaal te vermijden

De liefdesdriehoek is dat bekende recept wanneer er twee mannen vechten om een vrouw, of twee vrouwen vechten om een man. Het komt zo vaak voor dat je het maar beter kan vermijden. Maar niet alleen vanwege het cliché. Hier volgen nog drie redenen waarom de liefdesdriehoek schadelijk is voor je verhaal.

---

1. Ruzie wordt het belangrijkste deel van het verhaal 

Het principe van een liefdesdriehoek is dat (meestal) de vrouw niet kan kiezen tussen twee mannen. Ze geeft niet een van de twee de bons en gaat er met de ander vandoor. Dan heb je namelijk geen driehoek; eerder een lijn waar de derde persoon naast staat. 

Een verhaal loopt niet als de twee mannen zo nu en dan tegen de vrouw zeggen dat ze haar wel zien zitten. Dan valt er niet veel te vertellen. Zie hoe de liefdesdriehoek normaal gesproken ontstaat. Het is de ruzie over wie met elkaar gaan eindigen.

Maar een liefdesdriehoek is zelden subtiel. Meestal wordt deze ruzie het centrale conflict met op de achtergrond nog toevallig wat avonturen met weerwolven en vampiers. Het zou andersom moeten zijn, maar dat komt niet vaak voor.  

2. Uitwerkingen van personages komen nauwelijks tot hun recht

Als je personages continu bezig zijn met de affecties van een ander te winnen, kom je weinig over hun karaktertrekken en talenten te weten. Je kan in een boek maar een bepaald aantal woorden gebruiken. Dat woordenaantal ligt natuurlijk niet vast, maar hoe je het gebruikt maakt voor het verhaal en de verdieping van je personages wel uit. Gebruik je van de duizend woorden er zeshonderd om uit de doeken te doen hoe een personage sluw, attent en goed in administratie is? Of gebruik je diezelfde zeshonderd woorden om te omschrijven hoe de mannen voor de zoveelste keer elkaar de loef proberen af te steken? 

3. De vrouw wordt vaak een beloning in plaats van een persoon

We zagen al dat het winnen van de affectie van de vrouw het hele verhaal kan overnemen en dat dat de uitwerking van personages vaak geen goed doet. Niet alleen voor de mannen, maar ook voor de vrouw. Een patroon dat je vaak ziet is dat de mannen verliefd op haar worden en dat de rol van de vrouw dan beperkt wordt tot de prijs die gewonnen kan worden. Net als in punt twee: tijd voor de uitwerking van een personage wordt vaak niet genomen. Dus ook niet voor de vrouw. Ze is mooi of lief, laat zo de mannen voor haar vallen en daar blijft het dan vaak bij. Het verhaal wordt zo in beslag genomen door de ruzie, dat er geen ruimte is voor de vrouw om zich om iets anders druk te maken dan deze vechtende mannen. Over haar hobby’s, carrièrewensen of vakantieplannen zal je niet veel te weten komen. Zo wordt de vrouw makkelijk een sexy lamp: mooi om te zien, maar zonder inhoud. 

Over de auteur 

Nadine van de Sande is freelance copywriter en schrijfster. Op verhaalentaal.blog post ze wekelijks een uitgebreide tip voor creatief schrijven.