UKV's van de week: Stille waters, diepe monsters en Kaart

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

---

Kaart - Cora van B

30 maart

We praatten over vroeger, kwalen, kinderen. Haar nuchterheid en mijn ironie maakten het leven behapbaar. Nuchter bleef ze, tijdens onderzoeken, na het slechtnieuwsgesprek.
Ik weifelde, ging toch naar haar toe. Coronaschone handen, niets aanrakend, op anderhalve meter afstand.
‘Stel je niet aan’ zei ze.
‘Ik wil je niet besmetten.’
‘Ik ga toch dood.’
En toen lachten we toch als vanouds.
Nu, in een hospice ver weg, is ze te moe om te bellen, te appen. Kaarten sturen mag nog, zegt haar dochter die vertelt hoe hard haar moeder achteruitgaat. Tientallen kaarten gaan door mijn handen. Ik vind de goede niet.

LOCKED & DOWN - Robert van der Meulen

30 maart

'Zet jij koffie?,' lees ik. Doorgaans krijg ik nooit zulke appjes. Maar mijn vrouw en ik werken sinds twee weken samen op hetzelfde kantoor: zij boven, ik beneden. En dat maakt dat we ineens collega’s zijn. Ik hoor haar telefoneren, ik hoor haar tikken op haar laptop, ik ruik haar parfum, ik voel dat het huis gevuld is. Het zorgt ervoor dat mijn routines niet op gang willen komen. Een stukje schrijven lukt, tot mijn groeiende irritatie ergernis, niet. Ik staar naar de boekenkast. Mijn ogen zien een dagboek van een dapper, lief, opgesloten meisje. Ik tel mijn zegeningen.

De oprechte jonkman - Jingopuff Auteur

31 maart

Stralend zit je, met je armen om je opgetrokken benen geslagen, op een versleten trede. Het rode duizendblad staat in volle bloei naast je, in een grote roodstenen pot. Terwijl ik je nader, wordt de glimlach die je gezicht siert groter. 
Ik besef dat de verandering die jij in mijn leven gebracht hebt, mijn verlangen naar een vrijgezellenbestaan nooit volledig weg heeft kunnen nemen.
Als ik je tot op één trede genaderd ben sluit jij je ogen en richt je getuite lippen omhoog. Ik pak de bloempot op en laat hem met kracht op je hoofd neerkomen. 
 

Deze dag - Aaltje van Wieringen

31 maart

dat op een dag zonder angst, het mogelijk is te kiezen
en op te gaan in de veelbelovende lente
onvolmaaktheden te laten voor wat ze zijn en
deze dag beleven zonder een zware steen op de maag
dwang en geweld gewoon weggooien bij het vuil
met wind en zeilende bolle wolken luid zingen
tussen opstijgende witte vogels tegen het hemelsblauw
een worden en met open mond verrukt zijn,
beseffen, ook deze dag kan de dood een vriend zijn.
 

Stille waters, diepe monsters - Sanderijn Szarzynski

1 april

“Mama? Wat betekent ‘verdrinken’?” Voorzichtig stapt ze over de houten loopbrug, niet te dicht bij de rand. Midden op het meer zorgt de westenwind voor rimpelingen, de lange brug lijkt te drijven op het water. Ze pakt mijn hand steviger vast.
De lentezon verwarmt onze rug, toch zie ik mijn vierjarige meisje rillen. Dapper stapt ze voort, ze heeft een missie. Haar ogen speuren het ritselende riet af, links van onze voeten. Het glinsterende water is vol met algen en waterplanten, maar kikkerdril vinden we niet. Het is nog vroeg. Over een paar dagen komen we terug.