UKV's van de week: Ode aan de paardenbloem en Verdriet

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep. Vanwege de feestdagen omvat deze week de verhalen van 7 tot en met 16 mei.

---

Maaike Van Der Stap - Verdriet

7 mei

Ze brengt quasinonchalant de zakdoek naar haar gezicht en dept haar ogen, hopend dat haar traanklieren niet te veel van de bloedvaatjes hebben geëist zodat haar gemoedstoestand zichtbaar wordt. Het verdriet vecht zich echter een weg naar de oppervlakte. Haar hart heeft een plekje gevonden in haar keel. Ze voelt het natte spoor op haar wang. De druppels slaan te pletter op de stenen vloer. 
Zijn arm omsluit haar licht schokkende schouders. Het ‘laat maar gaan meissie’, dringt langzaam haar oren binnen. Ze kan en wil niet meer, ze schenkt hem haar pijn. Hij houdt het vast.

Luc Vos – Ode aan de Paardenbloem

9 mei

Talloze wensen dwarrelen door de lucht als een zucht de vederlichte sterren verspreidt en eindeloze bermen stralen onder jouw heldergele deken.
Een indrukwekkende bol vol witte zaden, geboren uit gele stralen, wachtend op die zuchtende wind of voorbijrazende hond om bevrijd te worden, klaar voor de volgende stap in jouw vruchtbare leven. Loslatend van de moederstam, stervend in de verlangende grond om volgend jaar weer tot bloei te komen. Levende bermen schitteren onder jouw gele bloemenpracht. 
Leven, dood en verrijzenis in een gouden cirkel. 
Volgend jaar kom je terug, een vervulde wens gevangen in elk botergeel blad.

Anna Lascaris - AGRESSIE

10 mei

Het is onbegrijpelijk hoeveel agressie er in de wereld is. Landen bombarderen en doden hun eigen volk. In plaats dat heersers elkaar helpen, proberen ze aan elkaar te verdienen. Klokkenluiders worden vergiftigd of gedood. 
Waarom moet dat toch? Iets meer respect voor elkaar maakt de wereld al een stuk aangenamer.
Met die gedachten rijd ik mijn straat in. Een onbeheersbare woede overvalt me als de auto van de buurman voor de zoveelste keer op mijn betaalde parkeerplek staat. Ik rijd zijn stoep op, spring de auto uit en houd mijn vinger op de bel tot de deur opengaat.

Elka Le Mair – Les

14 mei

Haar vingertoppen brandden. De gloeiende soldeerbout had ze terzijde gelegd om de staafjes van haar bouwwerk te laten aansluiten. Haar ogen gericht op haar werk tastte ze met haar rechterhand naar de soldeerbout. 
De docent stond het inspectierapport te lezen, toen haar gil hem deed verstijven.
Traag viel het papier.

Marloes Schel – Zondag

16 mei

"Vandaag kun je niet met Gert-Jan spelen lieverd. Het is zondag."
Ik loop naar buiten en kijk door de heg. Ik zie een glimp van zijn nette kleren. Zijn zusje draagt een mooie jurk en een hoedje. Hij ziet mij ook. Net als ik hem wil roepen, gaat hij naar binnen. Ik ren naar de andere kant van de tuin en klim op ons kippenhok, met mijn rug tegen zijn muur. Hij rommelt wat aan de andere kant. Lang hoef ik niet te wachten.
De warme klanken van zijn cello klinken door onze tuin. Even is het geen zondag.