UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

---

Afstrepen – Willem Olierook

7 januari

De sherpa had hen kundig naar de top gebracht.

De mannen vielen elkaar in de armen.

‘Zo Rutger, deze kan van de bucketlist af!’ sprak de een.

‘Dit moeten we vieren Guus, ik heb een mooie Dom Perignon koud gezet,’ lachte de ander.

Terwijl Rutger de fles ontkurkte, schudde de sherpa lichtjes zijn hoofd en zei in gebrekkig Engels dat ze terug moesten naar het kamp. Er was storm op komst.

De drinkers negeerden het verzoek en Guus gebaarde naar de inlander dat hij wel kon vertrekken.

Ze werden gevonden naast een fles, waarop alleen Dom te lezen was.

Van God los – Willy Huisman

8 januari

Ik knipte de regenboog doormidden. Met moeite, hij was taai. 
Johannes klom naast mij op de wolk en trok de ladder op. 'Wat doe je?' vroeg hij.
'Dat zie je toch,' zei ik.
'Ja, maar waarom?'
'Ik erger me bont en blauw aan deze gekleurde navelstreng.'
Met opeengeklemde kaken zette ik de schaar in de buitenste boog. Rode snippers dwarrelden omlaag. Ik keek ze na en duwde de twee regenboogdelen uit elkaar.
'Jij bent echt van God los, hè.' Er klonk ontzag door in de stem van Johannes, en ook iets angstigs. 
Toen zakte ik door de wolk.

Angsthaas – Asko de Vries Robles

8 januari

“Kijk uit schat, de weg is erg smal hier, de afgrond is ook erg diep. Niet te snel rijden lieverd.”
“Pffff wat ben jij een angsthaas zeg.” Mijn vrouw schakelt terug en zucht demonstratief, in haar blik een onpeilbare diepte. Als man heb ik jammerlijk gefaald en mijn angstzweet is nu niet bepaald een afrodisicum. Mijn scrotum bivakkeert ergens in mijn keel.
Mijn vrouw rolt met haar ogen en trapt het gaspedaal vol in. Het raam draait zij open en haar lange haar wappert in de wind” freedom, freedom at last” schreeuwt zij uit het raam.

Eiland – Robert Beernink

9 januari

In een oude Ford Cortina met een ukelele als handbagage door Ierland toeren, is dat niet de goden verzoeken? Tom Egbers heeft aangetoond dat er op het groenste eiland van ons continent weinig goden of geesten over zijn, hooguit een paar hippe banshees. Ik deel zijn liefde voor dit mysterieuze gekwetste land, kan tegelijkertijd nooit om de vergelijking met Twente, eveneens een ooit uitgebuit eiland, heen. Er zijn talloze overeenkomsten: de onvoorwaardelijke trots, hang naar de eigen clan, de taal, cultuur en volksaard. Toch is er een wezenlijk verschil: om nuchter over te komen drinken de Ieren juist minder.

Dwazen – Robert van der Meulen

9 januari

In het café las ik in een bundel. Er boog zich een man met priemende ogen over mij. ‘Waarom lees jij in godsnaam poëzie?’, vroeg hij. Zonder mijn antwoord af te wachten hief hij een lied aan:

´...But the fool on the hill
Sees the sun going down..’

Ik antwoordde dat ik zelf wel bepaal wat ik lees, en dat God daar best buiten mag blijven, maar dat ik zijn lied erg mooi vond. Vervolgens hebben we met een glas in de hand nog enkele liederen van de Beatles gezongen.
De bundel ben ik later vergeten mee te nemen.