UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging.

Zonder titel - Nadine van Schagen

24 juli

Ik was weer uitgegaan en nu was hij boos, woedend.

Niets hoefde er gezegd te worden, het was al duidelijk, maar tegen de stilte kon ik niet niets doen.

"Sorry" fluisterde ik in de lucht, naar hem, naar mijzelf.

"Je weet toch dat het dom is, uitgaan, anderen zien, anderen spreken."

Langzaam begon hij mij meer en meer pijn te doen.

Het was ook dom van mij, dom om met vrienden af te spreken, dat moest ik niet doen.

Thuisblijven, niet meer naar buiten.

Stomme hoofdpijn.

Oververhitte eitjes - Kitty van Zomeren

24 juli 

Ik sta met een blauw oog in de keuken. Overal ligt bestek, zo kwaad waren ze. Met alle macht heb ik alles proberen te ontwijken. Er zit een theelepeltje in mijn knot en aan mijn trui hangt nog een vork, duidelijk tussen mijn ogen gemikt.

Ik heb het absoluut niet zo bedoeld, ik paste alleen toe wat mijn moeder me altijd verteld heeft. Ik veeg de pannenkoekenmix van mijn gezicht, het kartonnen pak is opengesprongen tegen mijn voorhoofd.

Beduusd bel ik mijn moeder.

“Mam?...’, vraag ik zacht… “Hoe hard mag je eieren na het koken eigenlijk laten schrikken?”

ZONDAG II - Frans Rymenams

23 juli

Ik kan het niet verklaren en ik weet ook niet wanneer het begonnen is, maar bepaalde zandweggetjes noem ik zondagsweggetjes. Het zijn niet zomaar weggetjes. Ze komen met een context. Altijd moet er vogelgezang of -getjilp zijn. Het summum is het gebed van de leeuwerik. De zon schijnt. Enkele bomen omzomen het paadje. Een bloem hier en daar – liefst korenbloemen of klaprozen – als achteloze verfspatten. Je bent er alleen, maar je verwacht ieder moment het meisje uit je dromen het wegeltje te zien opwandelen. En dan scheurt een motorfiets voor je langs en besef je dat het maandag is.

Participatie vanonder de dekens - Sanne Helbers

23 juli

Ergens gaat een wekker. Het geluid is bijna niet hoorbaar door de betonnen muur.
Vanonder de deken zie ik de dag zich ontvouwen.
Een douche gaat aan. Een kerkklok beiert. De fietsenstandaard van de buurman klapt in.
Verderop gaan jassen uit en worden broodtrommels in de koelkast gezet.
Er wordt gebabbeld, overlegd, gegrapt. Mensen typen, nemen de telefoon op en maken notities. De broodtrommel komt uit de koelkast. Nog meer grappen en overleggen.
De computer gaat uit, de jas aan.
De fietsenstandaard klapt uit. De fiets gaat op slot.
Voorbij ging vandaag. Ik kon er weer niet aan meedoen.

Cadeautje - Yvonne Sonke

19 juli

Een klagend miauw verraadt dat kater Henry een cadeautje binnenbrengt. Vanaf de keukenvloer kijkt hij mij trots aan en loopt vervolgens, zonder zijn vangst een blik waardig te gunnen, de keuken uit.
Zijn cadeautje is een pad, die weerloos op zijn rug ligt. Het beestje lijkt dood, maar schijn bedriegt. Henry slaat zijn meeste slachtoffers met enkele tikken knock-out. Als ik de pad voorzichtig op een kartonnetje schuif, komt hij tot leven en springt de wijde wereld in. Henry ziet het als een spel, hij jaagt niet om te doden. Henry eet liever iets culinairs uit een zakje.