UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

Zondagochtend - Eva Miedema Pouw

27 mei

Zondagochtend. Ze staat voor de ronde tafel met haar portemonnee in haar handen. Zo’n grote zwarte met een rits en een vak waar de briefjes in de lengte in passen. We weten allemaal wie het geld gepakt heeft. Toch vraagt ze mij of ik het geld soms heb gepakt. Het sprankje hoop dat een ander het gedaan kan hebben zie ik in haar ogen. Mijn schouders verstijven en een stekende pijn trekt door mijn borst. Als we allemaal weten wie het heeft gedaan, waarom verdenkt ze dan mij? Niet in staat antwoord te geven, staar ik haar aan.

Rage - Marion Reeuwijk-Remmerswaal 

26 mei

 Verwoed tik ik met mijn vinger op het scherm. Nog even en dan zijn de bolletjes van mijn Twister en Hydropump attack vol. Angstvallig hou ik het balkje van de HP van mijn Gyarados in de gaten. Ga ik het redden om die aanvallen uit te voeren, voor mijn HP op is?

“Marion, kan je even een wc rol aangeven?”

“Nee, nu even niet!”

Supersnel tik ik door met mijn vinger op het scherm. Dit is de Master League en ik kan winnen.

“Waarom niet?”

“Ik zit in een gevecht.”

Snel protection shield en nu die aanval. Yes!

Lavendeltrip - Cora van B

25 mei

Als ik het huis afsluit, klinkt in de tuin sissend gefluister. Rondkijkend zie ik de lavendel wild zwiepen. Ik buk: ‘Wat is er met jou?’

‘Ga je weg? Zeker weer naar zee?’ 
Altijd al gedacht, ze kan menspraten. Ik knik.
’Ik wil mee.’
‘Onmogelijk’, zeg ik, ‘volle treinen, zoute zeewind.’ 
Woest schudt ze. Ze wil mee.

De reis overleeft ze, op wat afgebroken takjes en gesneuvelde knopjes na. We struinen door de duinen, banjeren over het strand. Uitbundig geurt en bloeit ze in mijn rugzak. 
Ze wil niet terug naar huis. Ik heb haar op het hoogste duin geplant.

Je geld of je lezen - Ate Vegter

25 mei

Het is hopeloos. Ik ben nu in een paar boeken tegelijk aan het lezen en ik krijg de achterstand niet weg. Ik heb boeken weggebracht naar mijn schoonmoeder, naar de kringloop en naar de weggeefwinkel, maar ik krijg de schuldstapel niet weg. Ik heb de buitenbieb uitgebreid van een naar twee Ikea-kratjes, maar ze blijven mij aanstaren. Ik heb de boekenkast opgeruimd maar ik heb nu nog steeds een hele plank met ongelezen boeken. Dat waren er twee, dus het helpt wel iets. Maar niet genoeg. Wat te doen? Sneller lezen? Stoppen?

Weggaan - Elka le Mair

23 mei

Je hoeft niet naar geluk te zoeken
Ver weg over zee
Denkend dat je daar fantastisch
Grensverleggend bent voor twee

Het zal wel mooi zijn, daar
Maar ook minder dan je dacht
Het is het weggaan van jezelf
Waar je eigenlijk naar smacht