Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (38)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn.

Andrea Bos

31 oktober
Of ik een goede heks ben?
Nou, voor plantkunde ben ik geslaagd maar bij de lessen toverdrank heb ik al een aantal keren het klaslokaal opgeblazen. Bij spreuken heb ik diverse medestudenten in padden verandert. Ook ben ik al verscheidene keren van mijn bezem afgevallen. Nu heb ik eindelijk geleerd om er op te blijven zitten maar haal ik de vereiste afstand niet. Dus heb ik een elektrische bezem moeten kopen. De E-broom. Mijn zwarte kat loopt constant weg. Er groeien geen haren op mijn wrat en ik vergeet telkens om mijn hoed op te zetten.
Kortom, nee.

Arjan van Essen - Dankdagnacht

31 oktober
Slaap lekker meneer de gewone man
in je mooie huis met lage rentestanden
slaap lekker; droom vooral niet van
die vluchteling, die moet maar watertanden.
Slaap lekker meneer de gewone man
achter je megagrote schermen.
Vol met dagwaan in een snelkookpan
we kunnen ons niet over iedereen ontfermen
Slaap lekker meneer de gewone man
vol kritiek op iedereen die 't beter weet
In en na de crisis, zelfs dan
willen we alles en houden het beet.
Slaap lekker meneer de gewone man
eet, drink en vermenigvuldig
En wat er al niet kan
de roes van welvaart is geduldig.

Erik Uniken - Tompouce

1 november
Haar roze met gele winterjas voelde donzig. De geur van de herfst marcheerde subliem met de geur van de kaneelkoekjes die we hadden gebakken, en die nog steeds in haar haren hing.
Alles aan haar voelde zacht en alles aan mij hard, als het schuurtje achter haar huis waar we tegenaan leunden.
Ik keek in haar ogen en voelde een zware klomp deeg rijzen in mijn buik.
'Of heb je nog nooit eerder gezoend?' vroeg ze.
'Ja, nee. Tuurlijk wel,' en na een kusje op haar voorhoofd omarmde ik haar.
Dat met die tongen moest nog maar even wachten.

Franz van Hoof - Allerheiligen

1 november 1996
De grauwe dromen
blijven grimmig komen,
replica van gist'ren,
ze vertalen
hoeveel ik je mis
en mis
en mis.
De zon kleurd'
brons en broos
de laatst' oktoberdag,
de vrees verdrijft
de leegte blijft
en blijft
en blijft
en schrijft
weer
1 november op.

Gijs Smit

1 november
‘Hoe gaat het met me?’ vroeg de man.
‘Tja, wel goed denk ik,’ zei ik aarzelend.
‘Weinig reden tot klagen,’ vulde ik aan, toen hij me aan bleef kijken.
‘Mooi,’ zei hij, ‘goed om te horen.’
Mijn vragende blik ontging hem niet. ‘Weet je,’ zei hij, ‘als je zoveel met jezelf omgaat als ik, dan weet je dat soms niet meer. Dan moet je het gewoon even aan iemand vragen.’

Voor meer ultrakorte verhalen en om je eigen verhaal te delen: ga naar de Facebookgroep.