Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (33)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende verhalen die deze week gedeeld zijn.

Sarina Schrijft

23 september
Ik heb de taak om de kleine zolder leeg te maken. Nu oma begraven is, wordt het huis in gereedheid gebracht om te verkopen.
Een oude koffer neem ik mee naar beneden om te laten keuren : wegdoen of houden. Nog voordat ik mijn mond opendoe, klinken er 'Ooh's en aah's '. 'En ons moeke stak er altijd een kaartje in.' Tante doet het koffer open en verbaasd haalt ze een oude familiefoto uit het verborgen zakje. Tante leest de achterzijde.
'Moeders gaan, maar sterven niet.
Ze leven om te geven.
Zolang je moeders kinderen ziet,
zolang zal moeder leven.'

Roeli Wijngaard - Ach heden

24 september
Toekomst en herinnering
waren eens dikke maatjes.
Maar nu botsen ze
in het heden.
Want ze hebben helaas
geen gezamenlijk verleden.

Datine Balone

25 september
Ik ben een beetje stuk, geloof ik. Batterijen zijn vervangen. APK gehad. Aanpassingen gemaakt.
Staren is het enige dat lukt. Hysterisch lachen wil ook nog wel. Teveel eten ook. Dingen vergeten maar nooit dat wat je kwijt wilt. Geloven doe ik niets meer. Aardig zijn wordt moeilijker. Mijn biologische "alles op tijd" klok is van slag. Richtingaangevers doen het niet. Navigatie is in de war. Electrische circuits branden door. Er zitten allemaal krassen op de kappen, sommige zijn zelfs gedeukt. En de olie had al lang vervangen moeten worden.

Karin Sloot - Verlichting

25 september
Toen ik vannacht huiswaarts keerde van een feestje, zag ik onderweg een man tegen een lantaarnpaal staan. Niet zoals een fiets tegen een muur staat, maar anders. Alsof de man de lantaarnpaal voor omvallen wilde behoeden. Hij stond er ook wat schuin tegenaan en ik meende hem zelfs met de paal te horen spreken.
Eenmaal thuis, was ik er niet meer zo zeker van of het de man was, die scheef stond, of misschien de lantaarnpaal.
En evenmin bij wie het licht is uitgegaan.

Ypie Haitsma Bakker - Mag het ietsje minder zijn?

27 september
Ik hinkel op één been
leun wat meer naar rechts
het resultaat is mager
twee ons scheelt het slechts
‘k probeer het nog een keer
plaats mijn gewicht naar voren
als een atleet die zich klaarmaakt voor de strijd
maar ‘k weet al dat ik heb verloren
voor ik naar beneden kijk
bij mijn laatste poging
trek ik m’n hemd en sokken uit
ik kantel ietwat achterover
om mijn balans te vinden
valt in ‘t geheel niet mee
ik tol vervaarlijk heen en weer
maar het resultaat is lonend
’t scheelt uiteindelijk toch al gauw
zo’n kilootje of twee

Voor meer ultrakorte verhalen en om je eigen verhaal te delen: ga naar de Facebookgroep.