Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (23)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende verhalen die deze week gedeeld zijn.

Voor meer ultrakorte verhalen en om je eigen verhaal te delen: ga naar de Facebookgroep.

Nancy Bastiaans-Lommen - Invasie

15 juli
Niemand gelooft mij, zelfs mijn man niet. 'Ik laat je opnemen, als je er nog een keer over begint,' schreeuwde hij. Ik probeerde het toch en nu ben ik hier. Gedwongen opgenomen in een psychiatrische inrichting.
Hadden ze maar naar me geluisterd. Ingewanden en klodders bloed raken de ramen en glijden er langzaam weer af. Lappen huid vallen uit de lucht. Nog een paar seconden en een van de tripods bereikt het gebouw waarin ik verblijf. Het is onbegrijpelijk, dat de verpleegster net nu binnenkomt en me vraagt mijn medicijnen te slikken. Wie is hier nu eigenlijk gek?

Margot Taal - Geen titel

17 juli
De poes strijkt langs haar kuiten als Annet alweer de voorraad koekjes inspecteert. Met haar zwarte kat op schoot wacht ze tot er wordt aangebeld. Wanneer ze kinderen en kleinkinderen snel open doet, schiet poes de zoldertrap op. Annets hart barst van vreugde bij het vertrouwde gestommel, doortrekken van de wc, en kletterend serviesgoed in haar verlaten huis. Het bezoek blijft pizza eten, maar voor een toetje is geen tijd meer. 'Doei oma!' Licht in haar hoofd trekt Annet de voordeur achter zich dicht, en verlangt alleen nog naar haar poes, die tree voor tree de trap af tript.

Ria Streng - Geen titel

18 juli
De wekker gaat. Ze stapt uit bed. Kijkt uit het raam. Oh die grijze zware luchten weer. Regen komt er aan.
Ze zucht.
'Ik wil vandaag niet,' denkt ze. Ze gaat weer in bed, trekt het dekbed over haar gezicht.
Als ze wakker wordt, strompelt ze naar de keuken. Opent de koelkast. Gelukkig, er staat nog een fles.
Witte.
Helaas, maar ja, beter dan niets.
..
Ze kijkt op haar horloge. Vier uur. Oh, deze dag moet voorbij. Tien jaar geleden al weer.
Nooit teruggekomen.
Nooit gevonden.
Geen berichtje.
Maar weggaan gaat niet.
Ze wacht nog steeds.

Cora van B - Poep

18 juli
Kleinzoon logeert een nachtje.
's Morgens tref ik hem blij spelend in doordringende poepgeur.
Helaas, ogen zijn sluitbaar, neuzen niet.
Maar een (groot)ouder verleert dit niet.
Mijn hoop op een stevige consistentie wordt de bodem ingeslagen als ik zijn luier los trek.
Louk, die geen vies kent, schuift genietend zijn poepbillen langs de verwarming.
Samen Berend Botje zingend, was ik hem terwijl hij gewillig buigt.
Afdrogen, likje zalf, aankleden.
Op de onderste traptree lacht hij: 'Een twee?'
Pas na mijn 'drie', springt hij.
Wij koesteren onze rituelen.
Terwijl Louk ontbijt, boen ik mijn handen tot ze enkel Zwitsalaroma afgeven.
Koffie.

Erik Uniken - Rotvaart

19 juli
'Vijf-zesendertig is uit', roept Stefan door de mobilofoon.
'Ja, goedemiddag' antwoordt het apparaat, 'vijf-zesendertig, u gaat rijden voor een woningbrand; Hunzeweg vier in Hammingwoude. Daar zouden de vlammen uit een slaapkamer slaan. Een jongetje van zeven wordt vermist.'
In de manschappencabine hangen vier collega's hun ademluchttoestellen om, zoeken op de kaart naar de waterwinplaats en geven aanwijzingen uit het stratenboek door aan de chauffeur.
In de wagen heerst alertheid en spanning. Voorin delegeert Stefan de taken tijdens zijn, misschien wel, vijfhonderdste rit? Maar nog nooit zo gespannen als vanmiddag, nu hij naar zijn eigen huis toe rijdt.