De schrijfgeheimen van Pepijn Lanen (Jeugd van Tegenwoordig)

Onder het pseudoniem Faberyayo is hij vooral bekend als rapper van het populaire raptrio De Jeugd van Tegenwoordig. Pepijn Lanen: rapper, columnist, schrijver. In een interview met Schrijven Magazine geeft hij een kijkje in zijn leven als artiest en schrijver.

Je schrijft songteksten, korte verhalen en columns. Ook heb je meegeschreven aan de musical Watskeburt en schreef je de roman Naamloos. Wat zijn voor jouw de fundamentele verschillen tussen al deze disciplines? 

‘Liedjes schrijven is sowieso heel anders dan verhalen schrijven. Het enthousiasme en de creatieve energie zijn wel vergelijkbaar zijn, maar het proces is echt anders. Muziek schrijf ik altijd samen, daardoor heb ik een klankbord, dat werkt ook als een katalysator. Songteksten schrijven gaat daarom makkelijker en sneller. Ik kan de inspiratie voor een liedje ook afdwingen, bij een verhaal gaat dat moeilijker.  
Als ik een kort verhaal schrijf begint dit altijd met één specifiek idee. Daarop volgt een tweede idee dat hierbij aansluit. Dan ga ik ervoor zitten en schrijf ik meestal in één keer het verhaal op. Bij columns werkt dit ongeveer hetzelfde.  
Voor mijn roman heb ik het plot van te voren uitgewerkt. De wereld waarover je gaat schrijven, moet je heel goed in je hoofd hebben voor je ermee aan de slag kunt. Omdat er in het boek verschillende dingen tegelijkertijd gebeuren, moest ik verschillende verhaallijnen met elkaar verenigen. Continuïteit heeft bij lange verhalen dus ook veel meer aandacht nodig dan bij korte. 

De roman Naamloos als ‘tijdsboek’

Naamloos wordt door veel mensen beschouwd als een boek over een generatie. Aan tafel bij Eva Jinek noemde Arie Boomsa  Naamloos een ‘echt tijdsboek’. 
‘Ik realiseerde me eigenlijk pas toen het boek af was, dat het zo’n soort boek was geworden. Het is waarschijnlijk makkelijk om in zo’n type verhaal terecht te komen als je voldoet aan de hokjes blank, man en geboren in de afgelopen 30 á 40 jaar. Toen ik Naamloos aan het herlezen was, viel het me ook op hoe naargeestig het verhaal eigenlijk is. Dit werkt gelukkig wel goed omdat het verhaal later ook weer positiever wordt. Ik ben blij dat het geen Bukowskiaanse oefening in destructie is geworden. 
Wanneer mensen zeggen dat het een tijdsboek is, zie ik dit wel als een compliment, ik heb het alleen niet expres zo geschreven. Ik wou dat ik op commando even ‘de tijdsgeest kon vangen’,  maar zo is het niet verlopen.’ 
Lanen haalde inspiratie uit de keren dat hij zelf tijdelijk gestopt was met drinken en zich hierdoor anders voelde dan zijn omgeving: ‘the outside looking in.’ Toch is het boek niet autobiografisch.  
‘Veel mensen denken dat het boek over mijzelf gaat, maar dat begrijp ik niet. Ik geef hier in de roman, behalve dat het in de eerste persoon geschreven is, ook geen directe aanwijzingen voor.’   

Het hele interview met taalkunstenaar Pepijn van Lanen a.k.a Faberyayo vind je in het herfstnummer van Schrijven Magazine. Neem voor 25 september 16:00 uur een abonnement en ontvang dit nummer thuis.

Word abonnee