‘De pennen zijn geslepen’ slaat de plank nét mis

Donderdag 10 november werd alweer de derde aflevering van De pennen zijn geslepen uitgezonden. Waar de serie begon met 165.000 kijkers, volgden deze week (net als vorige week) nog maar 98.000 mensen het ‘literaire’ programma.  Dat is behoorlijk weinig voor een primetime-programma, maar geen verrassing.

Gebrek aan diepgang

Een mogelijke verklaring voor de lage kijkcijfers van De pennen zijn geslepen, is het gebrek aan diepgang. De mensen die graag willen kijken naar de schrijfprocessen van dit bonte stel non-schrijvers, zijn aspirantschrijvers die hopen iets op te steken wat zij zelf kunnen gebruiken voor hun schrijfwerk. Helaas, de enkele schrijflessen die gegeven worden zijn vrij algemene beginnerstips. Een flinke dosis meer theorie zou de serie goed doen. Waarschijnlijk dachten de makers dat theoretische kost te zwaar zou zijn en hebben ze expres de focus gelegd op de jolige uitjes naar PD’tjes, maar hieruit blijkt dat de doelgroep niet helemaal begrepen wordt. Ze slaan de plank nét mis.

Bewijsmateriaal

Deze week gaat de aflevering over bewijsmateriaal: het manipuleren ervan, het laten verdwijnen ervan, het onderzoeken ervan. De opdracht voor de deelnemers luidt dan ook: beschrijf een locatie vlak nadat er een moord heeft plaatsgevonden. Paul Sebes en Willem Bisseling geven de ‘BN’ers’ wat karige adviezen mee over het beschrijven van decor: ‘Decor is meer dan de achtergrond, decor is een smaakversterker. Wanneer je een donkere kelder beschrijft, weet jij als schrijver wat er zich bevindt in die donkere kelder. De lezer weet dat niet,’ aldus Sebes. Bisseling vult hem aan: ‘Sfeer is het beroeren van alle zintuigen. Horen, voelen, ruiken, proeven, zien.’

In de huid van een moordenaar

Zoals elke week gaan de deelnemers op onderzoek uit. Ze moeten een plaats delict (PD) manipuleren zodat een crime passionel lijkt op een roofmoord. Ook oefenen ze in het laten verdwijnen van een lijk (hopelijk heeft de filmcrew de verwarde omstanders even gerustgesteld) en moeten ze geblinddoekt op verkenning gaan in een onbekende ruimte. Dit laatste is misschien wel de nuttigste les van deze aflevering: schrijvers zijn geneigd te focussen op hun primaire zintuig: de ogen. Een boek kan echter enorm verrijkt worden door het gebruik van andere zintuigen.

Katinka naar huis

Katinka (kunstenares Tinkebell) begrijpt de opdrachten niet helemaal en dat kost haar de kop. Ze moet naar huis. Als feedback krijgt ze dat ze steeds hetzelfde verhaal lijkt te vertellen. Dat was nou precies wat ze dacht dat de bedoeling was. Zonder de kleurrijke (maar erg afleidende) Tinkebell zijn er weinig deelnemers over die een beetje leven in de brouwerij brengen. De klungelige bioloog Kees Moeliker en modeontwerper Hans Ubbelink weten nog wel een soft spot te raken. Laten we hopen dat zij de schrijfvilla nog even niet hoeven te verlaten, want dan blijft er weinig over om voor te kijken.

Door Marije Catsburg