De pennen zijn geslepen: sensatietelevisie en een lijkenstudie [recensie]

Donderdag werd de vierde aflevering van De pennen zijn geslepen uitgezonden. De literaire afvalrace trok deze week meer kijkers dan afgelopen weken, ‘maar liefst’ 114.000. 

Emoties

Deze week ligt de focus op het beschrijven van emoties en het gebruik van eigen ervaringen daarvoor. ‘Emoties toekennen aan personages is misschien wel een van de moeilijkste delen bij het schrijven van een boek,’ aldus Willem Bisseling. De opdracht deze week is: beschrijf de emoties van het slachtoffer van moment van moord tot zijn of haar sterven. Ervan uitgaande dat de dood bewust wordt meegemaakt en het slachtoffer niet op slag dood is.

Onderschat je lezer niet

Steven Pont heeft een onderonsje met Saskia Noort. Je moet oppassen dat je je lezer niet onderschat, zegt ze. Je hoeft niet alles er extra dik bovenop te leggen. Vertrouwen in de lezer vindt Pont nog moeilijk. Hij wil de lezer te veel overtuigen. Geloofwaardig schrijven is heel moeilijk, aldus Noort. Mensen gaan je verhaal geloven door het zo toegankelijk mogelijk op te schrijven. Op de website van De pennen zijn geslepen vind je overigens meer schrijftips.

Dood is niet zomaar dood

Kees Moeliker blijft dicht bij zijn aard als bioloog en geeft de groep een les forensische entomologie. Hij vindt twee doodgereden beesten die hij gebruikt bij het uitleggen van de stadia waar een dood lichaam doorheen gaat. Een onfris verhaaltje, maar nuttig voor schrijvers die een lijk willen beschrijven. Een dood lichaam is niet slechts een levenloos lichaam.

De deelnemers ervaren ook hoe het is om een gewapende overval mee te maken. Deze emoties kunnen ze gebruiken als inspiratie voor hun verhaal. Een beetje wrede opdracht, hoewel de deelnemers niet erg onder de indruk lijken te zijn. Steven Pont heeft al twee keer eerder een gewapende overval meegemaakt, dus no big deal.

In contact met gevoelens

De deelnemers spreken met de ouders van een vermoord 20-jarig meisje. Toegegeven, het is een heftig verhaal en maakt zeker emoties los bij de deelnemers. Maar het voelt wel een beetje als sensatietelevisie. Passend bij de opdracht is het ook niet helemaal. Met alle respect voor de familie, maar het was voor deze opdracht interessanter geweest om iemand te horen die een poging tot moord overleefd heeft. Kees Moeliker is geen emotioneel persoon, zegt hij, dus emotie beschrijven vindt hij lastig. De vraag is: is het, om goed te schrijven, niet belangrijk om in contact te staan met je gevoelens?

Eliminatie

Pont heeft veel geleerd van alle feedback, zegt hij. Hij haalt zijn verhaal nu door veel meer filters voor hij het naar de jury stuurt. Helaas waren zijn filters niet scherp genoeg afgesteld, hij moet naar huis. Monic Hendrickx heeft een moordend personage beschreven waar toch empathie voor te voelen is. Ze zou weleens de winnaar van deze competitie kunnen worden. Wie gaat er volgens jou winnen?