De meest opvallende UKV's van deze week

In de Facebookgroep Schrijven Magazine:Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn. Ook zetten we het verhaal met de meeste likes in de spotlight. Deze week is dat Yvonne Bijl-Hooijer met Onwetend weten.

Yvonne Bijl-Hooijer - Onwetend weten

8 september

‘Ik heb niet zulk mooi nieuws’, zegt mijn pa als ik zijn kamer binnenloop. Met de mouw van zijn overhemd veegt hij een traan van zijn wang. Zijn roodomrande ogen verraden zijn urenlange verdriet. 

Ik huiver. De aankomende boodschap maakt mij onrustig. 

‘Mama is overleden.’ 

De onrust verdwijnt. Dit is geen nieuws.

Soms wou ik dat mijn ma er nog was en mijn pa alles nog wist.

Susan Schutte - De eerste keer

10 september

Langzaam pakte hij zijn pen. De student naast hem zat al driftig te schrijven. Vluchtig keek hij om zich heen. Hij zag boeken liggen. De andere studenten bladerden druk. Verbaasd keek hij naar de examinator. Die keek niet op of om. Boeken zijn dus toegestaan, mooi. Snel pakte hij zijn boek uit zijn tas. Heel zachtjes probeerde hij het cellofaan er vanaf te scheuren. Helaas klonk het scheurende plastic als een klopper op een gong. Iedereen keek op en staarde hem aan. Breed lachend van ongemak verfrommelde hij het plastic en sloeg zijn boek open. Voor de eerste keer. 

Ferry Segers - Slaan

9 september

Mijn ogen zijn afgedekt. Iemand houdt me stevig vast.
Ik wil schreeuwen, maar houd me in.
Een aantal mensen roept: ‘Slaan! Harder!’
Ik hoor iemand die klappen uit lijkt te delen met een stok.
Een kind begint te huilen.
Zouden ze…
‘Nu jij!’
Ik word naar voren geduwd. Iemand duwt een stok in mijn hand.
Met al mijn kracht haal ik uit.
Een krakend geluid volgt. De klap moest hard geweest zijn.
Iedereen begint mijn naam te roepen.
Als ik de lap voor mijn ogen weg trek komt een meisje op me af.
‘Papa, je hebt de piñata geraakt!’

Nancy Bastiaans - Ik zie, ik zie wat ik nooit zag 

9 september

Sinds je gaan, lees ik jou in mij elke dag
als ik lach om een grap, frons zonder reden 
of juist niet als het mag
zelden boos en als toch dan wortelt het diep, 
kleeft het nat aan het verdriet dat er al zat 

gisteren heb ik naar je gezocht 
in mijn houding, mijn stem, mijn doen
je had je verstopt bij de pijn, waar ik niet bij 
mocht en wilde zijn
in gedachten gaf ik je een zoen en keek omhoog,  
lieve mama, proficiat

Tja Huizing - Pijnlijk 

13 september

Vanmiddag is mijn boekpresentatie. Die houd ik in het restaurant in ons dorp.
De presentatie is van twee tot vier. Mijn man droeg twee dozen waarin vijftig boeken zaten.
De manager wees naar een tafel waar de boeken uitgestald konden worden.
Tegen half vier kwam mijn man naar me toe en stelde voor om op te stappen.
‘Pijnlijk dat er niemand is geweest,’ zei de manager meelevend.
Ik knikte.
‘Wat een teleurstelling voor je,’ zei mijn man.
‘Welnee. Zie het positief, schat. We hoefden maar vier consumpties te betalen en we hebben weer brandstof voor de open haard.’