De meest opvallende UKV's van deze week

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn. Ook zetten we het verhaal met de meeste likes in de spotlight. Deze week is dat Mechtilde Meijer met DIGIDINGES.

Mechtilde Meijer - DIGIDINGES

“Pas als ik tegen dat ding kan praten, begin ik aan een computer,” zei hij vaak. 
Voor zijn verjaardag afgelopen maart kocht ik een iPad en zette mijn man liefdevol voor het blok. Inmiddels staat zijn encyclopedie op Marktplaats.
“Ik zat laatst op mijn iPad … ,” zegt hij aan de koffie. 
Als antwoord hum ik even. Bedachtzaam als hij is, formuleert hij in zijn hoofd vaak nog als hij al begonnen is met praten. 
“Ik zat laatst op mijn iPad …”
“Ja schat, dat heb je al gezegd. En toen?”
“Niks. Vind ik gewoon leuk om te zeggen.”

Annette Rijsdam - Stoornis

Ik at een wesp vandaag.
Dat doe ik wel vaker op een dag. 
Als ik even niet oplet, glipt ie zo tussen mijn lippen door en houdt een feestje in mijn mond.
Mijn keel zwelt op, mijn handen worden klam en mijn hartslag jaagt rillingen over mijn rug.
Ik gorgel, kokhals en spuug het weer uit. Snel poets ik het weg en loop weer verder. 
Ik heb het onder controle, denk ik dan maar.

Bregje van der Steeg - Vitrage

Het huis is nog precies hetzelfde. Alleen vraagt niemand hem meer om het raam te repareren omdat het zo tocht. Klimop overwoekert de kas die hij ooit voor haar tomaten bouwde. Hij zit aan de keukentafel, een kop koud geworden koffie voor zich. Een zomerse bries laat de vitrage voor de openstaande deur opbollen. Hij slaat zijn ogen op. Meent haar vormen in het witte weefsel te herkennen. Op zijn knieën tast hij, verblind door tranen. Alstublieft, mag ik haar nog even bij me hebben? De wind blaast een volgende vorm. Hij ademt de droge stof in en hoest.

Marloes Schel - Gevangen

Ze zijn samen in zijn badkamer.
Roerloos ligt ze in de badkuip. Zijn ruwe handen maken het vissersnet voorzichtig los.
Zeewier plakt aan haar wangen. Haar ogen zijn gesloten, maar ze lijkt wel te ademen. Met een snelle beweging draait hij de kraan open en wacht. Het water raakt haar borsten. 
Ze is mooi. Haar haar valt golvend tot ver over haar schouders. Hij plukt wat schelpjes van haar af. Plotseling kijkt ze hem aan en lacht.
Ze zingt voor hem en in trance kruipt hij bij haar in bad. Haar glibberige vissenstaart sluit zich langzaam om zijn keel.

Stella Matula - Blanco

In de keukenkast ligt een stapel printpapier. Met een beetje garam masala is dat best lekker. Na dertien velletjes en een paar slokken toner om ze weg te spoelen neem ik een besluit. Ik leg mijn hoofd op de glasplaat van de printer en druk op de knop ‘kopiëren’. Het velletje dat uit de lade komt bevat geen afbeelding. Zo maak ik er 99. Met de hand schrijf ik erop: ‘Vermist’. De resterende shotjes toner drink ik op voordat ik de stad inga om de pamfletten op te hangen.