De meest opvallende UKV's van deze week

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die deze week gedeeld zijn. Ook zetten we het verhaal met de meeste likes in de spotlight. Deze week is dat Cora van B met Wegwijs.

Cora van B - Wegwijs

21 juni

‘Zo’ zei Petrus, ‘dat werd tijd.’

Verbijsterd keek ik rond.

Dus toch.

Hij wees: ‘Daar rechtdoor tot een T-kruising, dan links het bos in, rechts over het viaduct, links af een uurtje langs het strand, dan de duinafslag nemen en een paar kilometer verder staat jouw bankje. Ze wachten op je, al eeuwen.’

Ik begon te lopen.

Rechtdoor, rechtsaf, linksaf, rechtdoor, terug, rechtsaf, linksaf, rechtdoor, terug.

Langs paden, hekken, bordjes.

Ik stak kruisingen over, nam rotondes, liep vast in doodlopende steegjes, ging terug, volgde blauwe en rode paaltjes van uitgezette wandelingen.

Toen begreep ik: dit was de hemel niet.

Paul Bastiaansen - Date of afspraakje?

15 juni

“En, hoe ging je date? Vertel.”

“Als je nog eens wat weet. Daten met een oudere man.”

“Was het zo erg?”

“O, hij was wel attent en zo. En hij wist veel. Kon prachtige verhalen vertellen, alsof je er zelf bij was.”

“Dat klinkt niet verkeerd.”

“En hij gebruikte van die grappige woorden. Zoals 'afspraakje', 'een brief sturen', 'platenspeler' en 'telefoonboek'.”

“Wat ging er dan mis?”

“Hij dacht dat Dropbox een snoeptrommel was, podcast een serviesmeubel en dat streamen met cellulitis te maken had.”

“Tsss.”

“En hij gebruikte zelfs niet eens Tinder, Twitter, of Instagram. Hij was echt oud.”

Stelle Mantel - Zo zat

19 juni

Laatst was mijn leesbril het zat.
Hij lag voor me op tafel, zijn pootjes woedend over elkaar heen geslagen.
¨Wat is er aan de hand?´ vroeg ik wat geïrriteerd.
Mijn bril zweeg nukkig.
Ik haalde mijn schouders op.
Toch zat het me ergens niet lekker.
¨Wil je niet meer op? En zo niet, waarom niet?¨
Zijn glazen besloegen, een snik...
¨Ik zie het echt niet meer,¨ huilde hij.
¨ik wil een hoger nummer.¨
¨Is dat alles?¨ vroeg ik opgelucht en 
nam hem mee naar de opticien.
Hij fluisterde vanuit zijn etuitje:
¨Ik vind je lief!¨

Nancy Bastiaans - Tegen de vlakte

17 juni

Ademend dood, geen ‘highs’ geen ‘lows’. 
‘Hij heeft gewoon een schop onder zijn kont nodig,’ roepen zij, die de vlakte niet kennen. Het weidse van het vacuüm. 
Een handreiking glijdt door zijn vingers. 
‘Hij verdrinkt in zelfmedelijden,’ zeggen zij die niet zien dat hij zelf naast hen is gaan staan, dezelfde woorden spreekt waardoor de horizon vervaagt. Wanhoop luchtdicht verpakt. 
De ontsnappingsroute kent geen weg terug, tenzij iemand het oordelen stopt, er weer lucht bij kan en berg en dal opnieuw gevormd worden.

Vraag – Remke Jansen

18 juni

Weet iemand of het gebruikelijk is dat er tijdens een voetbalwedstrijd meer op het veld rondloopt dan slechts de spelers en de scheidsrechter?

Ben ik de enige, of heeft iemand anders ze ook gezien?

Ik bedoel die talloze minuscule Matroesjka-poppetjes die rondraceten over het veld.

Ze kwamen uit elkaar tevoorschijn: Plop, plop, plop. Ze haakten onpartijdig pootje. Om de haverklap lagen er Zweden en Koreanen op de grond en de poppetjes maar lachen. En tussendoor wodka drinken.

Ik had de indruk dat niemand ze zag, of is iedereen er eenvoudigweg aan gewend en loop ik achter?