De donkere gedachten van Connie Palmen

Op 22 april, tijdens het International Literature Festival Utrecht, werd Connie Palmen geïnterviewd over haar nieuwste roman Jij zegt het. Ze werd aangekondigd als Spice Girl, maar haar sombere verschijning deed die naam weinig eer aan. Volledig in het zwart gekleed sprak ze onder andere over zelfmoord, de bomgordel die literatuur eigenlijk is en haar moeite met intimiteit.

Jij zegt het

In Jij zegt het laat Palmen de overleden Ted Hughes spreken. Hughes vormde samen met Sylvia Plath één van de beroemdste liefdesparen uit de literaire wereld. Het gepassioneerde huwelijk eindigde met de zelfmoord van Plath. Hughes sprak lange tijd niet over Plath’s dood en met haar roman onderzoekt Palmen ‘waarom hij niet wilde spreken.’

Om het boek te kunnen schrijven moest Palmen Plath begrijpen vanuit Hughes’ perspectief, iemand die van haar hield. Dit kostte haar veel moeite omdat Palmen beweert een ‘oordelend persoon’ te zijn. Ze noemt zelfmoord ‘de meest onethische daad ooit, ook al wordt deze gepleegd om iemand te straffen.’ Ze verwijst zelfs naar de recente dood van Joost Zwagerman, wanneer ze zegt ‘zelfs niet om de literaire wereld te straffen.’

Toch was het juist dit explosieve karakter van Plath wat de relatie met Hughes begrijpelijk maakte, want: ‘je houdt van iemand waarin hij zwak is, niet waarin hij sterk is. Da’s toch logisch,’ aldus Palmen.

Donkere visie

Niet alleen Plath, maar ook het boek is explosief. Volgens Palmen is het ‘een bomgordel waar je de literaire wereld mee instapt.’ Als Palmen een roman schrijft moet ze het gevoel hebben de kunstvorm net dat stukje verder te brengen. ‘Het moet altijd een stukje verder naar de afgrond,’ aldus Palmen.

Vrijwel alle opmerkingen en gedachtes van Palmen waren zoals hierboven, omschreven in donkere vergelijkingen en metaforen. Dit merkt ze zelf ook op: ‘ik hou van hele smerige dingen. Verraad enzo, dan leef ik op.’

Toch heeft die donkere kant van Palmen haar ook geholpen bij het boek. Ze schuwt, zo beweert ze,  initimiteit. ‘Ik kan niet zeggen wat ik zie, ik kan niet uiten wat ik begrijp, ik kan de liefde niet begrijpen,’ aldus Palmen. En volgens haar was het juist dit de reden waarom ze Plath uiteindelijk zo goed kon begrijpen.

Ondanks haar ietwat duistere opmerkingen kan Palmen de zaal ook laten lachen. Weliswaar ook met dezelfde zwartgallige humor. Op de vraag of het boek haar slapeloze nachten had bezorgd antwood Palmen: ‘nee schat, ik lig wakker omdat ik te veel drink.’