Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 547 Afgeschreven

25 februari 2025 - 19:05

Hij stond daar. Alleen en verlaten in een afgelegen hoek van het park, met uitzicht op het water. Zoals een robuuste oude zeeman die eenzaam aan een tafeltje zit in een havenkroeg aan de kade waar geen schip meer aanmeert.

Ook hij had alle elementen getrotseerd.
Ook hij zou verhalen kunnen vertellen.
Zijn poten en leuningen waren van gietijzer, wat iets vertelde over zijn leeftijd. De verf bladderde steeds verder af en de houten latten die ooit nog periodiek werden vervangen, toonden nu de groene uitslag van verwaarlozing die ook een voeding bood voor gaten en scheuren.

Zijn tijd was voorbij. 
Hij was oud geworden, maar vooral overbodig en zonder nut.

Vroeger waren er heimelijk verliefde stelletjes geweest die hem hier, in de schaduw, bezochten om aarzelend en nerveus hun gevoelens te delen en hun eerste kus. Toevallige passanten die elkaar hier troffen, hadden met elkaar gesproken over wereldzaken die hen bezighielden, maar waar ze geen invloed op hadden, of hadden emoties gedeeld. Over ziektes en tegenslagen in hun familie. En als de zon verdwenen was, waren er mannen geweest die op zoek waren naar de vrucht die toen nog verboden was. Er was een tijd dat hanggroep jongeren afspraken bij 'het bankje' met blikjes bier en sigaretten die ze stoer maar stiekem rookten.

En nu? Nu stond hij er als iets en niet meer dan dat. Heel af en toe nam er nog iemand plaats om even een bericht te lezen of te versturen in reactie op een vraag over de boodschappen voor vanavond of de vraag hoe het was.
Of hij nog wel waarde had, dat zou nu gaan spelen en zijn lot beslechten. Maar niet wat hij ooit betekende. Dat zou niet op de agenda staan. Hij was nu enkel nog een decorstuk.

Zijn tijd was voorbij.

Lid sinds

8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
26 februari 2025 - 15:37

Fraai verhaal over de geschiedenis van een bankje en hoe wij daar in onze moderne samenleving vanuit butgettaire overwegingen mee omgaan. Mede door de interessante invalshoek heb ik het verhaal met plezier gelezen.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2025 - 16:14

Mooi verhaal! Ik kreeg de hoop dat er toch nog iemand  de waarde van dit gietijzeren ziet en een prachtig plekje zal geven.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2025 - 21:18

Je treft het beeld fraai melancholisch, Angus. Ik zie ze vaak staan, ook op schitterende plekken met uitzicht, die halfvergane staketsels. Ook wel weer de schoonheid van het oude. Mits het budget het toelaat. En er dreigt altijd het gevaar van idealisering.

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2025 - 19:20

Dank voor je reactie, Job
Fraai verhaal over de geschiedenis van een bankje en hoe wij daar in onze moderne samenleving vanuit butgettaire overwegingen mee omgaan.
Ik ben wel bang dat je de kern hebt gemist, maar die heb ik dan misschien niet goed verwoord.

Lid sinds

7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2025 - 20:39

Hoi Angus,

een verhaal uit het oogpunt van een bankje. Knap gedaan, de melancholie is duidelijk voelbaar. Veel elementen van vroeger worden tegenwoordig niet, of anders gewaardeerd. Soms is het goed om stil te staan bij het leven en de betekenis van zaken die tegenwoordig voor nutteloos, ouderwets of lelijk worden gezien. Fijn dat je ons helpt bij dat stilstaan, graag gelezen.

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2025 - 21:51

Hoi Angus.

Leuk dat jij ook in de bank gekropen bent. Goed opgebouwd verhaal, leest lekker. Ik vraag me alleen af of de laatste alinea nodig is. Ik zou stoppen na:  Zijn tijd is voorbij. Dat vind ik een mooie herhaling van woorden die je eerder ook gebruikte in de tekst, daardoor wordt de ellende van het bankje benadrukt, en voor mij persoonlijk zou dat een mooier einde zijn. 

En.... Misschien kunnen onze banken bij elkaar worden geplaatst: gedeelde smart is halve smart;) . 

 

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 maart 2025 - 16:16

Hoi Angus, mooi verhaal met een goed gekozen perspectief. Ik heb het graag gelezen! Ik vond dit een hele mooie zin: Zijn poten en leuningen waren van gietijzer, wat iets vertelde over zijn leeftijd.

Daarbij rees wel ook meteen de vraag op bij het volgende:

Toevallige passanten die elkaar hier troffen, hadden met elkaar gesproken over wereldzaken die hen bezighielden, maar waar ze geen invloed op hadden, of hadden emoties gedeeld.

Het zou interessant zijn om te weten welke specifieke wereldzaken dit bankje dan allemaal heeft meegemaakt, om de teloorgang van het bankje extra kracht te geven. Concrete voorbeelden. Ik snap ook dat je daar de woorden niet voor hebt, maar dat maakt het net iets minder beschrijvend. Denk ik.

 

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 maart 2025 - 19:03

Ha Angus,

Ik heb genoten van dit verhaal. Een idee dat nog bij mij opkwam, bij het gedeelte over de bezoekers van de bank zou je nog meer de interactie met de bank kunnen belichten: steun die gezocht werd om veters te strikken, zijn zijkanten die vastgeklampt werden tot witte knokkels aan toe, kauwgom van tieners geplakt onder het zitgedeelte, graffiti die met evenveel aandacht weer verwijderd werd. Graag gelezen!
 

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 maart 2025 - 15:53

Dank voor je reactie, LiaV.
Ik vraag me alleen af of de laatste alinea nodig is. Ik zou stoppen na:  Zijn tijd is voorbij.
Ik begrijp je punt, misschien zou dat inderdaad beter zijn.
Sterker nog, ik ga het einde aanpassen. Nogmaals dank!

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 maart 2025 - 15:57

Dag King Charles,
Dank voor je reactie.
Het zou interessant zijn om te weten welke specifieke wereldzaken dit bankje dan allemaal heeft meegemaakt, om de teloorgang van het bankje extra kracht te geven. Concrete voorbeelden. Ik snap ook dat je daar de woorden niet voor hebt, maar dat maakt het net iets minder beschrijvend. Denk ik.
Daar zit zeker wat in, maar dan zou ik ook de namen wellicht moeten noemen van paartjes, etc. om het in balans te houden. En daar heb ik de ruimte niet voor. 
 

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 maart 2025 - 15:59

Bedankt voor je reactie, Emmy.
Een idee dat nog bij mij opkwam, bij het gedeelte over de bezoekers van de bank zou je nog meer de interactie met de bank kunnen belichten: steun die gezocht werd om veters te strikken, zijn zijkanten die vastgeklampt werden tot witte knokkels aan toe, kauwgom van tieners geplakt onder het zitgedeelte, graffiti die met evenveel aandacht weer verwijderd werd. 
Snap ik, maar het gaat me vooral om de 'functie' die zo'n bank ooit had.