# 547 Afgeschreven

Fraai verhaal over de geschiedenis van een bankje en hoe wij daar in onze moderne samenleving vanuit butgettaire overwegingen mee omgaan. Mede door de interessante invalshoek heb ik het verhaal met plezier gelezen.

Mooi verhaal! Ik kreeg de hoop dat er toch nog iemand  de waarde van dit gietijzeren ziet en een prachtig plekje zal geven.

Je treft het beeld fraai melancholisch, Angus. Ik zie ze vaak staan, ook op schitterende plekken met uitzicht, die halfvergane staketsels. Ook wel weer de schoonheid van het oude. Mits het budget het toelaat. En er dreigt altijd het gevaar van idealisering.

Dank voor je reactie, Job
Fraai verhaal over de geschiedenis van een bankje en hoe wij daar in onze moderne samenleving vanuit butgettaire overwegingen mee omgaan.
Ik ben wel bang dat je de kern hebt gemist, maar die heb ik dan misschien niet goed verwoord.

Hoi Angus,

een verhaal uit het oogpunt van een bankje. Knap gedaan, de melancholie is duidelijk voelbaar. Veel elementen van vroeger worden tegenwoordig niet, of anders gewaardeerd. Soms is het goed om stil te staan bij het leven en de betekenis van zaken die tegenwoordig voor nutteloos, ouderwets of lelijk worden gezien. Fijn dat je ons helpt bij dat stilstaan, graag gelezen.

Hoi Angus.

Leuk dat jij ook in de bank gekropen bent. Goed opgebouwd verhaal, leest lekker. Ik vraag me alleen af of de laatste alinea nodig is. Ik zou stoppen na:  Zijn tijd is voorbij. Dat vind ik een mooie herhaling van woorden die je eerder ook gebruikte in de tekst, daardoor wordt de ellende van het bankje benadrukt, en voor mij persoonlijk zou dat een mooier einde zijn. 

En.... Misschien kunnen onze banken bij elkaar worden geplaatst: gedeelde smart is halve smart;) . 

Hoi Angus, mooi verhaal met een goed gekozen perspectief. Ik heb het graag gelezen! Ik vond dit een hele mooie zin: Zijn poten en leuningen waren van gietijzer, wat iets vertelde over zijn leeftijd.

Daarbij rees wel ook meteen de vraag op bij het volgende:

Toevallige passanten die elkaar hier troffen, hadden met elkaar gesproken over wereldzaken die hen bezighielden, maar waar ze geen invloed op hadden, of hadden emoties gedeeld.

Het zou interessant zijn om te weten welke specifieke wereldzaken dit bankje dan allemaal heeft meegemaakt, om de teloorgang van het bankje extra kracht te geven. Concrete voorbeelden. Ik snap ook dat je daar de woorden niet voor hebt, maar dat maakt het net iets minder beschrijvend. Denk ik.

Ha Angus,

Ik heb genoten van dit verhaal. Een idee dat nog bij mij opkwam, bij het gedeelte over de bezoekers van de bank zou je nog meer de interactie met de bank kunnen belichten: steun die gezocht werd om veters te strikken, zijn zijkanten die vastgeklampt werden tot witte knokkels aan toe, kauwgom van tieners geplakt onder het zitgedeelte, graffiti die met evenveel aandacht weer verwijderd werd. Graag gelezen!
 

Dag Magda,
Dank voor je reactie.

Dag Kruidnagel,
Dank voor je reactie. En ja, altijd waken voor idealisering.

Dank voor je reactie, Sonnema.

Dank voor je reactie, LiaV.
Ik vraag me alleen af of de laatste alinea nodig is. Ik zou stoppen na:  Zijn tijd is voorbij.
Ik begrijp je punt, misschien zou dat inderdaad beter zijn.
Sterker nog, ik ga het einde aanpassen. Nogmaals dank!

Dag King Charles,
Dank voor je reactie.
Het zou interessant zijn om te weten welke specifieke wereldzaken dit bankje dan allemaal heeft meegemaakt, om de teloorgang van het bankje extra kracht te geven. Concrete voorbeelden. Ik snap ook dat je daar de woorden niet voor hebt, maar dat maakt het net iets minder beschrijvend. Denk ik.
Daar zit zeker wat in, maar dan zou ik ook de namen wellicht moeten noemen van paartjes, etc. om het in balans te houden. En daar heb ik de ruimte niet voor. 
 

Bedankt voor je reactie, Emmy.
Een idee dat nog bij mij opkwam, bij het gedeelte over de bezoekers van de bank zou je nog meer de interactie met de bank kunnen belichten: steun die gezocht werd om veters te strikken, zijn zijkanten die vastgeklampt werden tot witte knokkels aan toe, kauwgom van tieners geplakt onder het zitgedeelte, graffiti die met evenveel aandacht weer verwijderd werd. 
Snap ik, maar het gaat me vooral om de 'functie' die zo'n bank ooit had.

Fascinerende vergelijking tussen de oude zeeman en een bankje. Ik las het als een allegorie voor afgedankt en niet verzorgd worden. Een bank kan passief overkomen in dit beeld maar toch lees ik het niet zo. Dat men gaat oordelen over het bestaan van de bank klinkt onheilspellend en inhumaan. Aan de andere kant het beeld dat men vroeger veel meer buiten samenleefde en nu in de mobiel verdiept is.

Dank voor je reactie, Odile.
 Ik las het als een allegorie voor afgedankt en niet verzorgd worden. en achterhaald zijn, ingehaald door de 'vooruitgang'. 
Aan de andere kant het beeld dat men vroeger veel meer buiten samenleefde en nu in de mobiel verdiept is. Vooral dat men elkaar nog echt ontmoette.