In 1986 hebben de Britten een film klaar die niettegenstaande de torenhoge inkomsten van zeventien miljoen dollar toch een commerciële flop wordt omwille van het volledig opgesoupeerde budget van vijfentwintig miljoen dollar.

Een jaar eerder kreeg de jonge componist Brian Clifton na het tonen van een ruwe versie van de film de vraag om een maquette te maken van een muzikaal thema. Wegens de financiële crisis waarin het productiehuis is verzeild geraakt worden alle zeilen bijgezet en wordt alles op alles gezet om er een kaskraker van te maken. Daarom besluit men in allerlaatste instantie  om de compositie van de nog te onbekende Clifton niet te gebruiken. Kwestie van met een grote naam meer publiek naar de zalen te lokken en extra inkomsten te genereren, wordt niemand minder dan het fenomeen Ennio Morricone verzocht om nieuwe muziek te schrijven. Inmiddels wordt bekend dat Clifton het pseudoniem is van een landgenoot, de Belg Dirk Thyssens. Zijn maquette was meer dan verdienstelijk. Als troostprijs mag hij later wel mee op de foto met Morricone en wordt hij in Los Angeles bij andere belangrijke projecten betrokken. 

Dat hij voor het klaarstomen van de compositie een haast onmogelijke deadline krijgt opgelegd, belet Morricone niet met een resultaat te komen dat onbeschrijfelijk mooi is. Zijn muziek maakt de hartverscheurende beelden op het scherm  nog ondraaglijker. Nooit eerder blijven bioscoopbezoekers in bomvolle zalen zo ontroerd achter dan na het zien van de film en het horen van de muziek. De soundtrack uit de superproductie The Mission wint nadien alle prijzen die er te winnen vallen met filmmuziek

Vastgenageld in je stoel kijk je naar de gekruisigde priester die van de waterval stort,  de vreselijke brand van het indianendorp en het uitmoorden van de inheemse bevolking door de overheersers.  De film wordt wereldberoemd,  niet enkel voor deze uitzonderlijk spectaculaire opnames,  maar ook voor de intieme wrede of vredelievende scènes, waarbij de muziek beklijft van toonzetter Morricone. 

Zelfs wie jaren na het beleven van de monumentale film de inzet hoort van de hobo bij het stukje Gabriels’ oboe https://www.youtube.com/watch?v=FtE3hoR_NvoGabriel’s wordt tot tranen toe bewogen. Dat kan je lezen in alle commentaren bij de honderden uitvoeringen die wereldwijd op YouTube terug te vinden zijn.

In de vorige eeuw werden de werken van componisten als Stravinsky en Prokoviev  als revolutionair beschouwd in de klassieke muziek en werden ze als ‘neoklassiek’ bestempeld. In de éénentwintigste eeuw wordt de term ook gebruikt voor new age, een atmosferische, kalmerende muziekstijl. Deze nieuwe klassieke muziek zet aan tot relaxatie, introspectie en meditatie. Vele van Morricones bekende muziekstukken kunnen onder die noemer geplaatst worden maar de diepgang die hij op zulk een korte tijdspanne bereikte in zijn muziek voor The Mission blijft onovertroffen.