Gi

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#495 Gabriel

28 februari 2024 - 15:50

In 1986 hebben de Britten een film klaar die niettegenstaande de torenhoge inkomsten van zeventien miljoen dollar toch een commerciële flop wordt omwille van het volledig opgesoupeerde budget van vijfentwintig miljoen dollar.

Een jaar eerder kreeg de jonge componist Brian Clifton na het tonen van een ruwe versie van de film de vraag om een maquette te maken van een muzikaal thema. Wegens de financiële crisis waarin het productiehuis is verzeild geraakt worden alle zeilen bijgezet en wordt alles op alles gezet om er een kaskraker van te maken. Daarom besluit men in allerlaatste instantie  om de compositie van de nog te onbekende Clifton niet te gebruiken. Kwestie van met een grote naam meer publiek naar de zalen te lokken en extra inkomsten te genereren, wordt niemand minder dan het fenomeen Ennio Morricone verzocht om nieuwe muziek te schrijven. Inmiddels wordt bekend dat Clifton het pseudoniem is van een landgenoot, de Belg Dirk Thyssens. Zijn maquette was meer dan verdienstelijk. Als troostprijs mag hij later wel mee op de foto met Morricone en wordt hij in Los Angeles bij andere belangrijke projecten betrokken. 

Dat hij voor het klaarstomen van de compositie een haast onmogelijke deadline krijgt opgelegd, belet Morricone niet met een resultaat te komen dat onbeschrijfelijk mooi is. Zijn muziek maakt de hartverscheurende beelden op het scherm  nog ondraaglijker. Nooit eerder blijven bioscoopbezoekers in bomvolle zalen zo ontroerd achter dan na het zien van de film en het horen van de muziek. De soundtrack uit de superproductie The Mission wint nadien alle prijzen die er te winnen vallen met filmmuziek

Vastgenageld in je stoel kijk je naar de gekruisigde priester die van de waterval stort,  de vreselijke brand van het indianendorp en het uitmoorden van de inheemse bevolking door de overheersers.  De film wordt wereldberoemd,  niet enkel voor deze uitzonderlijk spectaculaire opnames,  maar ook voor de intieme wrede of vredelievende scènes, waarbij de muziek beklijft van toonzetter Morricone. 

Zelfs wie jaren na het beleven van de monumentale film de inzet hoort van de hobo bij het stukje Gabriels’ oboe https://www.youtube.com/watch?v=FtE3hoR_NvoGabriel’s wordt tot tranen toe bewogen. Dat kan je lezen in alle commentaren bij de honderden uitvoeringen die wereldwijd op YouTube terug te vinden zijn.

In de vorige eeuw werden de werken van componisten als Stravinsky en Prokoviev  als revolutionair beschouwd in de klassieke muziek en werden ze als ‘neoklassiek’ bestempeld. In de éénentwintigste eeuw wordt de term ook gebruikt voor new age, een atmosferische, kalmerende muziekstijl. Deze nieuwe klassieke muziek zet aan tot relaxatie, introspectie en meditatie. Vele van Morricones bekende muziekstukken kunnen onder die noemer geplaatst worden maar de diepgang die hij op zulk een korte tijdspanne bereikte in zijn muziek voor The Mission blijft onovertroffen.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2024 - 16:21

Oorstrelende muziek inderdaad, Gi, dank je. Ik herkende de hobomelodie (mooi filmpje), maar wist niet dat het bij The Mission hoorde, dus ook daarom dank voor je anekdote. Morricone associeer ik de filmbarbaar vooral met Once Upon a Time in the West. Trouwens is een maquette toch een minigebouw en geen minimuziek? Is dat Vlaams of ben ik een cultuurbarbaar? Even googlen maakte me niets wijzer.

Gi

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2024 - 17:55

Kruidnagel, de term werd gebruikt in een artikel op de Vlaamse klassieke radiozender Klara en ik vond die wel passen. Voorts lees ik dit op een blog van het concertgebouw (ik vermoed dat van Brugge): Nog voor een score wordt besteld, wordt soms aan componisten gevraagd om eerst een voorstel in te dienen. Een zogezegde maquette van hoe hun muziek zou kunnen klinken. Daarnaast staat bijvoorbeeld op de site van Koorklank.be: Je krijgt drie songteksten van de nieuwste, nog niet uitgegeven, titel uit onze reeks Heerlijke Hoorspelen*. Je componeert de muziek voor twee liedjes. Je giet ze in een maquette, zodat een (eventueel niet-muzikale) regisseur ze instant kan beoordelen. Ik denk dat het een term is die in de muziekwereld geïntroduceerd werd uit de architectenwereld. Je had wat verder moeten googelen, maar je hoeft je daarvoor geen cultuurbarbaar te noemen. Als je Ennio Morricone enkel associeert met de vernoemde western, dan wordt het tijd je kennis bij te schaven over die man.

Lid sinds

9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2024 - 18:00

Mooi muziekstuk! Ik ben zelf groot fan van Morricone, zijn muziek voor Cinema Paradiso (prachtige film) en The Legend of 1900 (minder geslaagde film) zijn ook geweldig, om er een paar te noemen.

Mijns inziens heb je dit stukje wel een beetje neutraal en informerend opgeschreven. Ik interpreteer de opdracht zo dat het gaat om de dingen die groots zijn in het leven, en wat mij betreft had je dit stuk dan wat subjectiever kunnen beschrijven. Wat doet het precies met jou, wat is jouw diepe ervaring?

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2024 - 18:12

Hoi Gi, 

Morriconefan hier: je hebt heel goed beschreven waarom Morricone alle eer verdient die hij krijgt. Ook schrijf je vlot over hoe dat proces tot stand is gekomen: het is zeer makkelijk te lezen als een stukje (film)muziekgeschiedenis. Je zou er zo van in de geschiedenisboeken willen duiken om meer achter het brein van Morricone te kunnen duiken. Wie weet of je zijn manier van werken dan kan ontrafelen! 

Maar daar blijft het helaas wel bij: de manier van werken die je hier omschrijft en wat voor resultaten dat in de geschiedenis van de film heeft gehad. De focus ligt minder op dat gevoel dat loskomt bij muziek, waarom juist die muziekstukken van Morricone zo raken. 

Dat laat mij met een dubbel gevoel achter: 'informatief' beschrijf je het genie Morricone prima, maar juist het echte kunstzinnige, waarom men nu eenmaal echt van zijn muziek houdt, mis ik. Het voelt als een verschil tussen waarderen en houden van. 

Je schrijfsel an sich vind ik dus erg  geslaagd, maar de opdracht -als het gaat om iets groots omschrijven waar je diep door geraakt wordt-, vind ik dan minder gelukt. Daar is de stijl toch te neutraal en te objectief voor. 

Groet,

Nadine

 

 

 

Gi

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2024 - 18:35

d_s en Nadine, bedankt met de feedback. Jullie hebben gelijk dat het vooral informatief overkomt maar ik wilde, een beetje chauvinistisch, het verhaal van mijn landgenoot brengen en daarnaast tonen hoe onbeschrijfelijk mooi het muziekfragment van E.M. is en welke onbeschrijfelijke weg het heeft afgelegd en nog steeds aflegt doorheen alle landen ter wereld. 

Lid sinds

8 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
29 februari 2024 - 20:02

Ik kende hem niet, maar begrijp na het luisteren van het stuk direct waarom je hem op een voetstuk zou willen zetten. Prachtig! Ik ben blij dat ik het gelezen heb. 

Gi

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
29 februari 2024 - 23:32

King Charles, dat was net mijn onderliggende bedoeling. Het stuk introduceren bij hen die het niet zouden kennen, wat ik haast onwaarschijnlijk vind. Fijn dat het bij jou gelukt is. Dank voor de reactie.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 maart 2024 - 11:43

Dank voor het delen van jouw geluksmoment Gi. Ik heb ervan genoten, van je (inderdaad informatieve) tekst en van de Oboe van Gabriël!

 

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 maart 2024 - 16:19

Hoi Gi, ik dacht dat ik al gereageerd had bij jouw verhaal, maar niet dus. 
Je geeft weer een mooi stukje historie weer.