Herschreven versie

De beer was niet goedkoop geweest, Mia herkent het labeltje aan de zijkant van zijn lijf. Sam gaf haar het pluche beest als een herinnering aan de geweldige tijd samen.
‘Een beetje puberaal, ik weet het,’ verontschuldigde hij zich, ‘maar hij deed me denken aan jouw zachtaardige karakter en ik kon hem niet laten staan.’
Daarna had hij haar verrast met de mededeling dat hij met haar mee naar Nederland zou vliegen.

Ze streelt de zachte stof van het berenlijfje. Het valt haar op dat het labeltje scheef zit en de naad slordig gestikt is. Zelf zou ze daar bij zo’n dure aankoop op gelet hebben. Nou ja, een gegeven beer …
Met een zucht kijkt ze van het beest naar haar overvolle koffer. Hopelijk krijgt ze hem er nog tussen gepropt.

Zodra ze druk op de koffer zet om deze dicht te ritsen, hoort ze iets scheuren. Ze controleert de inhoud en de zijnaad van de beer blijkt de druk niet weerstaan te hebben; zijn zachte vulling puilt naar buiten. Tussen het vulsel ziet ze iets glimmen.  
Met haar vingers plukt ze een plastic zakje eruit. Het is gevuld met wit poeder en haar hart staat stil als ze er nog enkele meer vindt. Ineens ziet ze de gedragingen van Sam in een geheel ander daglicht.
Totaal overrompeld zakt ze naast het bed op de grond. Wat als …? Beelden van mensonterende situaties in Thaise vrouwengevangenissen spoken door haar hoofd. Resoluut veegt ze de tranen van haar gezicht. Nee! Dat nooit!

Tijdens de taxirit naar het vliegveld probeert ze zich zo ontspannen mogelijk te gedragen. Ze slaagt er zelfs in verliefd naar hem op te kijken als Sam een arm om haar schouder legt.

In de overvolle vertrekhaal staan ze allebei in een andere rij voor de security check. Volgens Sam zouden ze er dan sneller doorheen zijn. Terwijl ze op haar bezittingen staat te wachten, ziet ze Sam met een grote glimlach naar haar zwaaien.
Ze klemt haar tanden op elkaar als hij aan de beurt is. Vol vertrouwen strekt hij zijn armen opzij om gecontroleerd te worden. De handen van de douanebeambte glijden langs Sams lichaam en blijven steken bij zijn jaszak. Tussen twee vingers haalt hij er iets uit en de ontspannen blik van Sam verandert op slag in wanhoop en paniek.
Mia pakt de koffer van de band en loopt weg zonder om te kijken.

--------------------------------------

Eerste versie

Ze was hem al een paar keer tegengekomen in het hotel. De eerste morgen bij het ontbijt toen hij aan het tafeltje naast het hare ging zitten, daarna op het strand waar hij struikelde over een handdoek en zijn drankje in het zand liet vallen. De volgende avond zag ze hem weer toen het restaurant van het hotel overboekt bleek en hij verlegen vroeg of ze haar tafeltje met hem wilde delen. Hij stelde zich voor als Sam, een Engelsman die eveneens alleen op vakantie was, maar hij was al eens vaker in Thailand geweest.
Hij was niet overdreven knap, maar hij kleedde zich vlot en hij had een aanstekelijke lach. Het werd een onderhoudende, gezellige avond.

Meer dan gezellig, concludeerde ze de volgende morgen toen ze naast hem wakker werd. Ze had zichzelf zo voorgenomen dit niet te doen en al helemaal niet met de eerste de beste, maar hij toonde zich een geduldige minnaar.

De dagen erna spendeerden ze vaak samen en als een ervaren reisleider liet hij haar de mooiste plekjes van Bangkok zien. Hij bleek de ideale man: attent, oprecht geïnteresseerd, had gevoel voor humor, maar bovenal respecteerde hij haar zelfstandigheid. Hij ging zelf ook graag alleen op avontuur, vertelde hij.

Het waren drie fantastisch weken en de dag dat ze weer terug naar huis moest vliegen, kwam veel te snel. Bij het hotel namen ze innig afscheid van elkaar, maar in de vertrekhal van het vliegveld stond hij als verrassing ineens weer voor haar neus. Hij moest nog snel wat regelen, maar daarna zou hij haar treffen bij de gate en met haar terugvliegen.

Zoals ze verwachtte, werd haar bagage bij de security check ertussenuit gelicht. Dat “geluk” viel haar altijd te beurt en daarom had ze deze morgen haar koffers nog een keer met militaire precisie gecontroleerd. Het was niet het nagelschaartje dat ze er nog op tijd uithaalde, maar de schattige beer – Sam had hem haar bij wijze van afscheidscadeau gegeven – die haar onaangenaam verraste. De zijkant bleek opengescheurd toen ze de koffer de eerste keer met overmatig veel kracht moest sluiten.

Als alles weer in haar koffer is gepropt, kijkt ze met gemengde gevoelens naar Sam die nu gecheckt wordt; op zijn gezicht een tevreden glimlach. Die blik verandert snel in ontzetting en ongeloof als de douanebeambte het zakje met bolletjes omhoog houdt dat ze Sam tijdens hun innige afscheid ongemerkt heeft teruggegeven.