#448 - Nara

Een vervolg op poepvlek en Hiroshima.

Intens doordat je zo nauwkeurig beeldend het onwenselijke harde menselijke beschrijft, het gedrag en de gevoelens die we maar liever wegdenken. Hertjes, in het studentikoze Utrecht zijn dat corpsmeisjes; in je verhaal ook? Mooi hoe Sakura opkomt voor het meisje met de hazenlip, zelfs al kost dat haar meer dan ze had verwacht. Dit is venijniger dan thrillers en horror met effectbejag. En ik hou van de schone schrijfstijl. 

Ik begin even met de vraag die Kruidnagel stelt, die is me toevallig niet ontgaan. 

Nara is een plaats in Japan waar daadwerkelijk buigende hertjes rondlopen. Ik ben daar geweest en ik kan zeggen dat de sfeer in dat stadje/ het betreffende park zeer ontspannen, gezellig en rustgevend is. Er zijn daar meerdere tempels en ik vermoed dat Sakura hier doelt op Todaiji, een van de belangrijkste oude tempels in Japan. Een echt ontzagwekkende tempel waar iedereen die er komt eerbied voor heeft. 

Daarom, Sakura, mijn complimenten hoe je van deze fijne, iconische plaats (voor Japanse begrippen past dat woord wel, denk ik) zo effectief een toneel hebt gemaakt van iets dat allesbehalve prettig is en totaal niet bij de setting past. Het is een groot contrast, maar het werkt wel. Zeker ook door de manier waarop je schrijft.  Zoals Kruidnagels reactie laat zien, komt dat ook over voor iemand die de context/ Nara niet kent. 

Ik vind je keuze om de ik-figuur met een 'out of body'- achtige ervaring te laten inzien dat het allemaal een voorbedachte choreografie was, ook erg goed gevonden. Het maakt het geheel des te vreselijker, omdat blijk geeft van zowel een lange geschiedenis van pesterijen als van meer dan ziekmakende intenties van de pestkoppen. Tegelijkertijd is datzelfde ook een spiegel van en voor je heldin. Juist omdat ze door die 'uittreding' pas later pijn ervaart, kan ze met opgeheven hoofd de klappen krijgen. Dat sluit mooi aan bij de opdracht, maar ook bij haar eigen beweegredenen: ze wil weten wat ze al die tijd misdaan heeft. 

Een gruwelijk verhaal, maar het zit prachtig in elkaar. Erg goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Hoi Sakura, ik heb al een tijdje niets meer van je gelezen, maar zodra ik deze opdracht las, verwachtte ik niet anders dan dat jij hierop zou reageren. 
Het is een prachtig verhaal geworden in de voor jou zo bekende schrijfstijl. Veel emotie. Ingetogen en toch sterk verteld. Met bewondering gelezen. Hier gaat ongetwijfeld nog een vervolg op komen.

Ik had precies hetzelfde gevoel, of misschien wel het verlangen, als Fief. En je maakt het helemaal waar. Mooi gedaan.

Wauw. Wat een woorden, mensen en dat terwijl ik voor mijn gevoel de essentie eruit heb gesnoeid. Dank voor al die complimenten. De tempel is Kasuga-Taisha, Nadine. En de hertjes zijn hertjes, Kruidnagel, maar tegelijk zijn de meisjes ook hertjes. Behalve de wolven. Fief, Hadeke, ❤

Dag Sakura,

Voor het eerst dat ik iets van jou lees. Ondanks ik de betekenis van bepaalde Japanse woorden in je verhaal niet begreep, haalt het niet weg hoe bijzonder ik je verhaal vond. Heel sterk met duidelijke emotie omschreven. Op de een of andere manier raakte het me. Een interessante schrijfstijl heb je. Zeer vlot, beeldend en met een mooi woordgebruik. Het was niet alleen droevig amuserend, maar ook nog is heel leerzaam. Met plezier gelezen.

Groetjes