Wat een triest verhaal. Kinderen kunnen zo hard zijn. Dit verhaal komt binnen, ik zie het voor me. Knap geschreven.

Hoi Sakura, goed verhaal, mooi beschreven. Pestgedrag is altijd walgelijk. Ik mis nog wel het gevoel van de hp bij het pestgedrag. Het leest afstandelijk. Je beschrijft hoe er op haar gereageerd wordt (kotsgeluiden, spugen op de grond, schelden), dat ze buitengesloten wordt en dat ze zich voor het eerst realiseert dat ze anders is, maar ik mis het gevoel erbij. Wat deed het met haar?
Maar verder zoals altijd een mooi geschreven verhaal. Graag gelezen.

Buitengewoon goed geschreven verhaal dat behoorlijk binnenkomt en - naar ik vrees - zeer herkenbaar is.

In tegenstelling tot Fief mis ik het beschrijven van het gevoel niet. Integendeel; de nuchtere, neutrale verteltrant van een hoofdpersoon die slechts de feiten weergeeft, maken dat het verhaal extra hard binnenkomt. Laat het gevoel maar over aan het inlevingsvermogen van de lezer. Elk vleugje pathetiek zou de betovering van dit verhaal verstoren.

Was getekend,

een onuitstaanbare dichter

Eens met Musonius. Bijzonder scherp geschreven. Net door de neutraliteit breng je een sterke emotie.

 In Tokyo realiseerde ik me voor het eerst wie ik voor de anderen was: Sakura, het meisje met de vlek.

ZG.

Ja, voor mij werk het ook. Ik word er gewoon boos van. Geen leuk verhaal, wel goed geschreven.

Hallo Sakura,

Ik ben als kind van een Belgische vader en een Rotterdamse moeder grotendeels in Rotterdam naar school gegaan. In die tijd moest ik om het half jaar naar het politiebureau om een nieuw identiteitskaartje te halen. Dat moest ik altijd in een koordje op mijn borst dragen. Ik was het meisje 'de vuile Belgische'. Ik trouwde met een Belgische man en verhuisde naar Brussel. Daar was ik 'die gierige  ollandse'. 

Bij het boodschappen doen in de winkel in onze straat (er bestonden nog geen supermarkten), vroeg ik om 6 eieren en kreeg als antwoord 'comprends pas' begrijp niet, terwijl ze best wel Vlaams konden spreken onder elkaar.

Jouw mooi verhaal is dus heel herkenbaar voor mij. Er zijn dus helaas vervelende kinderen en mensen. 

Nog een fijne zondagavond.

Marijcke, was jij het die drie plakken ham vroeg bij de slager in Antwerpen, die je niet verstond waarna de echtgenote van de slager hem zei dat je 'drei schellekes hesp' wilde? 

Prachtig beschreven Sakura. Juist die enigszins terughoudende, ingetogen beschrijving van emoties, maakt het in mijn ogen sterker en geloofwaardiger.  

Hallo Gi, nee dat was ik niet. Ik was wel de vrouw die bij de slager een zakje vroeg waarop hij anwoordde: is het niet genoeg dat ik al valse tanden heb? en de winkel ontplofte van het gelach.

foutje

Dag Sakura,

Zo had ik het nog niet bekeken. Een milder mens? Tja, dat zou wel eens kunnen zijn. :)

Mooi geschreven Sakura, met details die het tot een compleet en indringend verhaal maken. De aanzet tot meer, zou ik zeggen. Vooral deze zinnen ‘Ik dacht dat ik ‘Sakura, het meisje dat viool speelde’ was, of ‘dat kleine meisje, Sakura’, of zelfs: ‘Sakura, het zusje van Dinah’. En hoewel ik dat dus allemaal was, was dat niet hoe mensen over me dachten of met elkaar over me spraken. In Tokyo realiseerde ik me voor het eerst wie ik voor de anderen was: Sakura, het meisje met de vlek’ vind ik treffend. Die bewustwording, en jezelf zien door de ogen van de ander. Je hp registreert wat er gebeurt. Inderdaad, zo hard zijn mensen – helaas niet alleen kinderen. De emotie walging kun je op verschillende manieren versterken, en dat hoeft niet door de emotie bij je hp te beschrijven, maar door meer beeldende details in je verhaal te verwerken; bv de gezichtsuitdrukking van het spugende meisje (niet alleen een vertrokken gezicht) of het meeloopgedrag van de andere meisjes (hoe ziet dat eruit?)