Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#447 - Het geweer van Berend en de bijzondere handtas van Mathilde.

Er was eens een enorme beer, genaamd Berend, die door het bos dwaalde met een supergroot geweer en alom gevreesd werd. Hij maakte graag indruk op de andere bosbewoners door zijn sixpack en zijn gigantisch wapen te showen.

Op een mooie zonnige dag, terwijl Berend met luide stappen door het bos wandelde, kwam hij Mathilde tegen. Mathilde was een bijzondere muis: ze droeg altijd een handtas, waarin ze haar gehele verzameling van noten, bessen en andere schatten bewaarde. Ze was trots op haar handtas, die wapperde onder haar buik en glinsterde in het zonlicht als een wapenschild van een sprookjesprinses.

Berend richtte zonder enige aarzeling zijn geweer op haar. Zijn ogen flikkerden gevaarlijk terwijl hij grijnsde. 'Muis, open je handtas en geef me je schat,' beval hij met een donderende stem die de bladeren aan de bomen deed trillen.

Mathilde kon haar lach niet inhouden, giechelde onbedaarlijk en antwoordde zelfverzekerd: 'Waarom zou ik jou mijn handtas geven? Ik heb er hard voor gewerkt en dat prachtstuk is mij dierbaar.'

Berend lachte schamper. 'Omdat ik een gigantisch geweer heb, en jij niet,' grijnsde hij en flapperde met de enorme loop van zijn geweer. 'En ik ben groot en sterk, en jij bent klein en zwak. Dus, doe wat ik zeg, of ik schiet je aan flarden!'

Mathilde staarde de beer recht in zijn ogen, haar kleine pootje stevig om haar handtas geklemd. 'Ik zal je een voorstel doen,' zei ze kalm. 'Als je me kan laten lachen met één van je domme mopjes, dan mag je in mijn handtas graaien.'

Berend dacht even na, zijn geweer nog steeds op Mathilde gericht. 'Je kent dat klein meisje dat hier soms rondhuppelt, die met die staartjes in haar haar?'

'Sofietje?'

'Precies, gisteren ging ze een dierenwinkel in en vroeg ze de verkoper: “Heeft u een konijntje voor mij?” De verkoper zette zich op zijn knieën en vroeg: “Moet dat een lief klein bruin konijntje zijn, of een lief klein wit konijntje?” Weet je wat Sofietje zei?’

Mathilde staarde in de blauwe ogen van de beer, dacht dat die blauwe ogen hem konijnig maakten en schudde haar hoofd.

'Ik denk dat dat mijn python geen ene kloot kan schelen!' riep de beer.

Mathilde kon haar lach niet inhouden en giechelde onbedaarlijk.

'Goed,' zei ze, 'je hebt me aan het lachen gekregen.' Ze opende haar handtas. Berend bukte zich en greep naar haar tas. Toen hij het handvat vastgreep, realiseerde hij zich dat het veel lichter was dan hij had verwacht.

Mathilde glimlachte en zei: 'Kijk goed, Berend.' Ze spreidde haar handtas wijder en de beer zag tot zijn verbazing niets anders dan een enkel roosje, licht als een wolkje. Verward streelde hij het bloemetje als was het een spinnende poes.

Mathilde kon haar lach niet inhouden en giechelde onbedaarlijk.

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, ik vind het een bijzonder verhaal, boeiend geschreven. Ik ben nog wel zoekende naar het moraal van het verhaal, maar daar kom ik ongetwijfeld door de reacties van de andere leden wel achter. 
Met veel plezier gelezen. 

Er was eens een enorme beer, genaamd Berend, die door het bos dwaalde met een supergroot geweer. Berend was een kolossale beer die alom gevreesd werd.  ---> Je zegt hier in twee zinnen dat het om een erg grote beer gaat. Dat kun je ook in één zin zeggen: Er was eens een kolossale beer, genaamd Berend, die door het bos dwaalde met een supergroot geweer en alom gevreesd werd. 

Ik heb er hard voor gewerkt om zo te glimmen en dat is mij dierbaar.' ---> in een eerdere zin vertel je dat het haar handtas is die zo glinstert. Of bedoel je hier dat ze glimt van trots en slaat het niet op de tas? Dat vond ik wat verwarrend.

Omdat ik een gigantisch geweer heb, en jij niet  --> de komma mag hier weg

lief klein bruin konijntje zijn, of een lief klein wit konijntje ---> achter lief en klein hoort nog een komma. Klein konijntje is dubbelop, het verkleinwoord zegt al dat het klein is. Mooier is dan: een lief bruin konijntje. 

'je hebt me aan het lachen gekregen. Ze opende haar handtas.' ---> het ah-teken hoort achter "gekregen" te staan.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Tony, weer een met je schwung! Ik vind het in een Gruffalo-verhaal als dit wel wat veel vragen van mijn suspension of disbelief, dat die beer die muis niet gewoon opvreet, recht van de sterkste, wet van de jungle. Maar voor een goed sprookje hebben we veel over. Ik zie het als een overweldigingsmoraal, de man die van zijn stuk is door de vrouw die niet bang is.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De lach is de sleutel tot de vrouw haar ... handtas? Iets te optimistisch misschien, maar gegiecheld heb ik zeker. Nooit eerder las ik drie keer 'onbedaarlijk' in iets meer dan 450 woorden, maar het is de overdrijving en de dubbelzinnigheid die dit tot zo'n charmant verhaal maken. Mijn kleuters zouden het ook leuk vinden.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi dank :)

@Fief: dankje, ik poogde een dubbele moraal te steken, ik denk dat kruid en mespunt het merkten. Dank voor de opmerkingen, aangepast.

@Kruidnagel: bewust 'ongelofelijk' gemaakt, misschien er een beetje over :)

Ik zie het als een overweldigingsmoraal, de man die van zijn stuk is door de vrouw die niet bang is.

Mooi

@Mespunt: beste test: even horen bij de kleuters en of ze niet 'boeie!' roepen na de derde zin ;) Dankje!

 

 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik weet niet hoor, het kan aan mij liggen, maar is het verhaal niet een beetje meer dan dubbelzinnig en zowel seksueel als seksistisch beladen? Ik kan de moraal zelf wel bedenken, maar ik weet niet of ik me helemaal comfortabel voel bij de conclusie waar ik dan toe kom.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Natuurlijk heb je gelijk @taalman. Echter seksueel is iets heel anders dan seksistisch. Ik denk niet dat het seksistisch is. In tegendeel :) 

Elkeen wilt wat het wilt, en beoogt wat het beoogt, en creëert wat het creëert. De beer, de muis, de schrijver en de lezer :)

Ik hoop dat je je toch comfortabel kunt voelen bij de conclusie die je voelt.

 

Dank voor je reactie!

 

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Tony, 

Het domme mopje heeft ook bij mij een dikke grijns op m'n gezicht getoverd. De conclusie die ik uit je verhaal heb kunnen trekken kwam comfortabel over, mits mijn foute gedachten de voorhand nemen. Graag gelezen.

Groetjes

 

 

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Tony

Wat een fijne tekst. Je trekt de lezer helemaal mee informatie je verhaal en hoe je de dieren beschrijft vind ik ook sterk. Ik verwachtte dat muis niet zou lachen en die voorspelbaarheid, het gebruik maken van een grapje in je verhaal,... maakt et gewoonweg sterk.

Super gedaan.

 

Johanna

   

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony,

ik heb onbedaarlijk moeten lachen toen ik doorkreeg waar dit op uit ging lopen. Leuk geschreven.