#436 Morgenrood
Met een schok opent hij zijn vermoeide ogen en probeert snel op de weg te focussen. Als hij de rechterwielen weer goed op het asfalt heeft, durft hij pas adem te halen. Kort dwalen zijn ogen naar de tijdsaanduiding op het dashboard. Half zes, nog even volhouden, dan wordt het licht.
Onhandig pakt hij de rol pepermunt. Met twee handen vlak bij elkaar op het stuur lukt het hem om het papiertje los te scheuren. De smaak brengt hem terug naar zijn jeugd. De kerk, de preek, de kleuren van de ramen die het morgenlicht doseerden tot een slaapverwekkende zachtheid. De kaarsen, die vlammetjes toverden op de hoofden van de mensen voor hem. Als hij zijn ogen tot spleetjes sloot, leken de vlammen op het vuurtje dat hij stiekem maakte om aardappels te poffen met zijn vriendjes op het veldje. Met een flauwe glimlach herinnert hij zich dat mama altijd wist dat ze met vuur bezig waren geweest. Hij had geen idee hoe ze dat toch kon weten. Tot hij een keer, veel later, de rokerige geur opsnoof die in zijn kleren zat.
Zijn blik valt op een fel schijnende ster. In de donkerblauwe, wat paarse lucht, vlakbij de horizon schittert ze helder. Zou dat nou de morgenster zijn? Bijna onbewust neuriet hij de eerste regel van een lied. Zijn stem is schor, het lukt hem niet om verder te gaan. De woorden is hij trouwens toch vergeten.
Hij knippert met zijn ogen om de ster goed te zien. De lucht bij de horizon wordt heel langzaam roze. De ster lijkt nu minder fel te stralen.
Het wordt drukker op de weg, nog drie kwartier, dan is hij thuis. Hij zucht, pakt nog een pepermunt. Zijn handen klemt hij stevig om het stuur. Nu focussen op de weg. In de verte verandert de lucht van roze-rood naar rood.
Een groep ganzen vliegt in V-formatie richting horizon.
Hun zwarte silhouetten steken scherp af tegen de rode lucht. Jammer dat hij hier niet kan stoppen om een foto te maken. Mama hield van het gegak hoog boven zich. Wilde dat ze met de ganzen mee kon vliegen, daar boven in de lucht. Hij slikt. Het zou een mooie foto zijn voor op de kaart.
Hij is thuis. Het morgenrood heeft plaatsgemaakt voor grijze bewolking. Als hij naar de voordeur loopt, voelt hij de eerste druppels.
Hoi Maria, ik heb je verhaal…
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Hoi Maria, ik heb je verhaal gelezen zonder de opdracht in mijn hoofd. Ik vind het een indringend verhaal en vraag me af waar de man vandaan komt dat hij zo lang achter het stuur heeft gezeten. Wat ik uit de laatste alinea begrijp, is dat hij onderweg is naar de uitvaart van zijn moeder. In de felle morgenster zou hij zijn moeder kunnen zien die hem begeleidt op de weg naar huis.
De tweede alinea spreekt mij het meeste aan. Je geeft daarin een mooi beeld van de herinneringen. De andere alinea's komen wat zakelijker over. Misschien door de korte zinnen.
De lucht bij de horizon wordt heel langzaam roze. ---> ik zou "heel" weglaten. Langzaam zegt al genoeg.
Maria Fransisca, terug van…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Maria Fransisca, terug van even weggeweest? Wat een pakkend verhaal, als lezer zit je op de passagiersstoel en eet je een muntje mee. Ik vind de 'heel' bij langzaam niet storen, het zet de traagheid waarmee alles gebeurt extra in de verf. Ik kreeg hier ooit de bijnaam van 'nostalgicus', maar je steekt me aardig naar de kroon. ZGG;
Hallo Maria Fransisca, ik…
Lid sinds
3 jaarRol
Hallo Maria Fransisca, ik heb je verhalen de laatste tijd gemist en na het lezen van dit verhaal weet ik waarom. Je stijl is prachtig, ik leefde met de hp mee.
Dag Maria Fransisca, Dank…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Dag Maria Fransisca,
Dank voor je inzending. Ik vond je verhaal heel erg mooi om te lezen. Ritmisch vind ik het kloppend, het is beeldend, het heeft een goede structuur et cetera. Een geslaagd stuk!
Ruimte voor verbetering zie ik wel. Ik zou de hoofdpersoon een iets actievere rol aan laten nemen. Er is erg veel beschrijving (wat hier overigens erg goed werkt), maar weinig actie. Nu zeg ik niet dat een verhaal maar altijd bol moet staan van actie en spannende handelingen, maar ik denk dat dit verhaal er goed aan doet om een paar kleine momenten van actie toe te voegen.
Daarnaast roept de tekst wel wat vragen op. Waar komt de hoofdpersoon vandaan en is dit belangrijk om te weten? Ook begrijp ik niet zo goed wat er in de laatste twee zinnen gebeurt.
Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Prachtig. Ondanks zonder te…
Lid sinds
3 jaarRol
Prachtig. Ondanks zonder te benoemen weet je precies wat er gebeurt. Heel knap.
De druppels natuurlijk de tranen.
M
@ Anna, dankjewel voor je…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@ Anna, dankjewel voor je complimenten. Ik had in gedachten dat de hoofdpersoon bij zijn pas overleden moeder vandaan naar huis rijdt. Onderweg vecht hij tegen de slaap en de tranen. Dat die laatste zullen komen ligt al in de titel besloten. Morgenrood... water in de sloot. De kleuren van de lucht begeleiden het hele proces.
@ Fief, bedankt voor het…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@ Fief, bedankt voor het lezen en je reactie. Mooi dat je in de morgenster symboliek zag, alsof het zijn moeder is die hem begeleidt naar huis.
@ Gi, dankjewel voor het…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@ Gi, dankjewel voor het lezen en je complimenten. Ik had inderdaad even geen inspiratie. Ik las trouwens bij Schrijven On-line, dat het goed is om even schrijfpauze te nemen af en toe, dat kwam me goed uit ;-). Nostalgie? Het zal de leeftijd zijn. hihi.
@ Elrie: dankjewel voor je…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@ Elrie: dankjewel voor je lieve woorden. Ik bloos ervan.
@ Mercedes: wat fijn dat je van mijn verhaal genoot. En dat je de tranen herkende. Altijd spannend om niet te veel, maar ook niet te weinig weg te geven. ;-)
Ik had in gedachten dat de…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
O, ik dacht dat hij op weg was naar het huis van zijn overleden moeder. Afijn, maakt voor het verhaal niet zo veel uit. Mooi geschreven. Bij 'Morgenrood' denk ik aan een socialistisch strijdlied, het lied dat de hp neuriet, laat zich raden (bij neuriën hoef je de woorden ook niet te weten), maar ik hoorde bij het lezen ook een ander lied.
Mooi verhaal. Ik herken de …
Lid sinds
12 jaarRol
Mooi verhaal. Ik herken de 'pepermuntsensatie', die mij ook naar de kerkbanken leidt. Eens met Anna. Ik zou de hp bijvoorbeeld kort laten zoeken naar woorden uit het lied dat vergeten is. Maar goed, dat ben ik.
Ook voor mij geldt wat verwarring bij de laatste zinnen. Als de hp thuiskomt na een bezoek aan iemand die op sterven ligt, zou ik ze geniaal vinden, maar dat is in dit verhaal niet aan de orde. Voor mijn gevoel zou het de hele weg al keihard moeten regenen, maar tja, dan kom je niet toe aan die mooie beschrijving van de ster.
Graag gelezen.
Dit vind ik een ontzettend…
Lid sinds
3 jaarRol
Dit vind ik een ontzettend mooi verhaal. Ik geniet enorm van je zinnen, vooral in de tweede alinea, die in zijn geheel klinkt als een klok. Als ik die prachtige zinnen lees bekruipt me het gevoel dat de opening nog beter kan, al is daar nu op zich ook niets mis mee. Verder zie ik het echt voor me, de luchten, de ganzen, de tranen, gewoon echt heel mooi, dankjewel.