Hoi Mar, wat een heftig verhaal. Nu ik het de tweede keer lees, besef ik dat ik het einde niet in de tweede alinea al aanvoelde komen. Knap gedaan.

Hoi Marja, ik zag over dat ongeval iets in de krant staan. Het is een waargebeurd verhaal. Heftig. Goed beschreven.

De tweede alinea voegt voor mij niets toe. Als je in de derde alinea zegt dat het je dochter Denise is, klopt het verhaal ook.

antwoordt ze kortaf.’  ---> dit ah-teken mag weg

'Wat is er meid, je klinkt zo somber?'  --> voor en na een aanspreking hoort een komma

toen... oh, wacht ---> tussen toen en het beletselteken hoort nog een spatie. Als je de puntjes gebruikt om een woord af te breken, dan hoeft er geen spatie tussen.

een mannenstem vraagt: ‘bent u de moeder ---> bent moet met een hoofdletter

Alleen deze begreep ik niet: 'Wat is er meid, je klinkt zo somber?'  --> voor en na een aanspreking hoort een komma

meid is in deze zin een aanspreking. Wat is er, meid, je klinkt zo somber.
https://onzetaal.nl/taalloket/komma-algemene-regels

Hoi Marja,

Je hebt een lastig verhaal gekozen om in weinig woorden te beschrijven. Toch is het gelukt om de situatie duidelijk weer te geven. Zoals Fief al aangaf kan de tweede alinea weg. Met de tekst die je dan vrijspeelt kun je het einde wat meer opbouwen. De man komt voor mijn gevoel erg plots aan de lijn en valt wel heel erg met de deur in huis.

Smartelijk verhaal. De liedjes Manuela en Dokter Bernard komen meteen bij mij op.

Het verhaal komt traag op gang, mede door de tweede alinea waar Fief al over repte, en het plot wikkelt zich razendsnel af.
De zin ze was onherkenbaar beschadigd deed bij mij meteen alarmbellen rinkelen. Het kwam op mij over als een (ietwat geforceerde) zin die de auteur er inzet om de clou aan te kondigen. Beter ware het geweest de verwondingen te omschrijven.
Ook was het beter geweest de kleindochter eerder in het verhaal ter sprake te brengen. Nu komt ze een beetje uit de lucht vallen.
 

Ik denk toch dat er met schuiven en schrappen meer van het verhaal valt te maken.

• Naar mijn mening schemert bij sommige passages de auteur nog teveel door de verteller heen.
• Het lijkt me mooier om meteen in een actie te vallen. De alinea 'De telefoon gaat. In het scherm zie ik dat het Denise is.' is intrigerend en trekt je meer het verhaal in. Ik zou deze vooraan plaatsen.
• De zin 'Eindelijk heb ik het roer omgegooid en kan ik van mijn pensioen gaan genieten.' is irrelevant voor dit verhaal en voegt niets toe. Deze zou ik schrappen.
• Het slot van de eerste versie vind ik beter dan van de tweede, al zou ik er de voorkeur aan geven deze helemaal weg te laten en te eindigen met 'In de verte hoor ik een zware mannenstem iets zeggen en hoor ik gegil en geschreeuw: ‘NEE...NEE...’ ', al zou ik die wel proberen wat te stileren.
• 'Ik heb haar toegesproken en zo goed mogelijk geholpen.' Het is beeldender om te vertellen wat ze zei en hoe ze hielp.

Kun je hier wat mee?

Dit bericht was zoals eerder aangegeven onlangs in het nieuws, waardoor voor mij de ontknoping al duidelijk was voor het eind. De tip om meteen met de actie te beginnen vind ik een goede voor dit verhaal. Bij een opdracht met maar 300 woorden is de inleiding voor mij wat te beschrijvend.

M

 

Vooral over deze moet ik even goed nadenken :) 

• Naar mijn mening schemert bij sommige passages de auteur nog teveel door de verteller heen.

 

Snap ik, Marja, want ik drukte mij wel erg cryptisch uit. Het is ook maar een kleinigheid en wellicht denken andere lezers er anders over. Ik zal proberen het uit te leggen.
Als er iets is waar ik mij erg schuldig aan maakte en nog altijd moet afleren, maar waar ik mij dankzij feedback alhier en de schrijftips van onder andere Schrijven Online van bewust ben, is infodump.
Bij het lezen van de alinea 'Tevreden zit ik [...] het prachtige uitzicht.' en 'Ik was erg trots op haar toen ze ging werken als ambulanceverpleegkundige.' ben ik meteen uit het verhaal. Ah, denk ik, de schrijver moet duidelijk informatie kwijt en dat gaat hier mijns inziens te opzichtig.
Om  infodump te voorkomen kijk ik kritisch naar mijn tekst en stel mezelf deze vragen:

• Is de informatie relevant voor de verhaallijn of voegt het iets toe?
• Kan ik de informatie omzetten in handelingen?
• Is het mogelijk de informatie te verkruimelen en meer door het verhaal te strooien?

Wat mij ook erg helpt is mezelf taboes op te leggen, zoals het niet mogen gebruiken van sommige woorden. In dit geval: probeer de eerste alinea eens te vertellen zonder de woorden Frankrijk, verhuizing, dochter en kleindochter.

Inmiddels heb ik het nieuwsbericht ook gelezen. Toen ik je verhaal las, vond ik het allemaal te toevallig en onwaarschijnlijk om geloofwaardig te zijn. Pas hier dus mee op, er zijn genoeg filmmakers en schrijvers geweest die zeiden een toevallige gebeurtenis niet te kunnen gebruiken in film of boek, omdat niemand het dan geloofd.
Wat ik overigens heel mooi vind, is dat in het verhaal de frustratie voelbaar is van de hp, een moeder die natuurlijk dolgraag haar dochter zo snel mogelijk wil troosten, maar daarvoor eerst een lange reis voor zal moeten maken. Een prachtige vondst die schitterend bij deze opdracht past.

Musonius, dit is een stuk feedback waar wij allemaal mee aan de slag kunnen. Infodump! Het gaat ook op mijn not-to-do-lijstje. Zeer verhelderend.

Er is al veel zinnige feedback gegeven. Goed idee om een waargebeurd nieuwsbericht tot verhaal te verheffen, het past uitstekend in de opdracht. Voor mij wringt het einde een beetje, al kan ik er niet echt de vinger op leggen. Daarom heb ik het een paar keer gelezen, de afgelopen dagen. De slotzin is... te bruusk voor mij? Het open einde (de reis die de hp ongetwijfeld gaat ondernemen blijft ongenoemd) vind ik wel weer sterk.

Nou ja, zonder dat ik zo 123 weet hoe dan wel, het slot mag van mij wat gestileerder. Neemt niet weg dat ik het met plezier (meerdere keren dus) heb gelezen!

Hoi Mar2Script! Wat een verhaal! Nadat ik alleen de nieuwste versie had gelezen had ik aanvankelijk zoiets van: wat is er gebeurd? Heeft die man haar wat aangedaan, was ze een schim? 

Pas toen ik het einde van de 1e herschrijf lees, zag ik duidelijker dat het over de KLEINdochter ging die was overleden. Daar zat mijn verwarring (misschien had ik preciezer moeten lezen).
Het einde van de 1e herschrijf vond ik sowieso helderder, omdat daar de man niet zo benadrukte dat ze "hierheen" moest komen. Misschien alsnog wordt het helderder als hij zich ook even netjes voorstelt, als Henk van de Politie ofzo. 

Aan de ene kant vond ik het een sterk verhaal met een mooie opbouw, maar de dialogen vond ik aan de andere kant wat zakelijk. Een zin als ‘Ik moest vanochtend naar een vreselijk auto-ongeluk, dat heeft mij erg aangegrepen. Ik weet eigenlijk niet waarom, want ik maak dat vaker mee, maar dit keer kan ik er mijn vinger niet op leggen. Daarom bel ik jou even.’  loopt niet zo natuurlijk als ik het hardop uitspreek voor mezelf. Natuurlijk zijn verhaalzinnen niet echtewereldzinnen, maar toch klonk het voor mij wat afstandelijk. 

Volgens mij zou the best van alle drie versies een mooi verhaal maken :D!