Lid sinds
1 jaar 6 maandenRol
- Gewone gebruiker
#422 Beuk
Gouden blaadjes dwarrelen stil naar de natte straatstenen. Ik kijk omhoog naar de machtige kruin van de oude beuk. Even ben ik terug op het bankje onder de dikke rode beuk aan de rand van het heideveld. Wat was ik nog jong toen. Ik zat daar graag. Even weg van thuis en Thijs met zijn verhalen over de successen die hij die dag had geboekt. Ik kon niet begrijpen dat hij zo tevreden was met zijn werk. Het maakte dat ik me nog ellendiger voelde over mezelf.
Toen kwam Ferdinand naast me zitten. Hij lachte naar me en ik wilde maar één ding. Met heel mijn lijf van hem zijn. We hebben gezoend. Het bankje onder de beuk werd onze ontmoetingsplek. Het bleef niet bij zoenen. Ferdinand nam me mee het bos in. De open plek in het donkere sparrenbos, waar het gras kriebelde tegen onze billen. Hij was ouder dan ik en heel ervaren. Met hem deed ik dingen die ik met Thijs nooit had durven doen. Praten deden we niet, dat leek niet nodig.
Na een paar maanden vertelde ik Ferdinand dat ik weg wilde bij Thijs. We liepen door een beukenlaan. Hij luisterde en zei dat ik een man verdiende waar ik dol op was. Voor mij ben jij die man, zei ik. Dat denk je nu, was het antwoord. Ik dacht dat het bescheidenheid was en vertelde hem hoeveel onze ontmoetingen voor me betekenden. Niet zoveel praten liefje, zei hij. Het was stil en het regende zachtjes. We bedreven de liefde staand tegen de stam van een beuk. Ferdinand kerfde met zijn zakmes onze letters in de stam. Ik had niet in de gaten dat dit onze laatste ontmoeting zou zijn.
Hoi Jacoba, welkom op het…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi Jacoba, welkom op het forum. Op zich een prima verhaal, maar ik mis de emotie. Het wordt voor mij te statisch verteld. Misschien kun je daarin nog iets veranderen?
In de laatste alinea staan een paar gesproken zinnen. Die horen tussen aanhalingstekens. Ik zou ze ook onder elkaar zetten zodat beter zichtbaar is wie wat zegt.
Ik had niet in de gaten dat dit onze laatste ontmoeting was. --> misschien: Ik had niet in de gaten dat dit onze laatste ontmoeting zou zijn.
Jacoba, zou het kunnen dat…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Jacoba, zou het kunnen dat dit een passage is uit de roman die je aan het schrijven bent? Zo 'klink' het naar mijn mening. Alleen de gouden blaadjes verwijzen naar de herfst en het is (te) overduidelijk dat de beuk een grote rol speelt in het verhaal. Maar goed geschreven en blijf maar schrijven op dit forum. Graag gelezen.
Welkom op het forum Jacoba…
Lid sinds
2 jaar 6 maandenRol
Welkom op het forum Jacoba. Dit verhaal maakt me nieuwsgierig naar je volgende bijdragen. Wat, als een beuk er besef van zou hebben van alles wat er om zich heen afspeelt?
Wat leuk dat jullie mijn…
Lid sinds
1 jaar 6 maandenRol
Wat leuk dat jullie mijn verhaal hebben gelezen en de moeite hebben genomen om te reageren.
Fief, dank voor je suggesties. Ik heb wat kleine aanpassingen gedaan. Aanhalingstekens vond ik gevoelsmatig niet passen in het verhaal, misschien omdat het niet echt een dialoog is maar een herinnering eraan. Ik vond ze ook niet nodig voor de duidelijkheid.
Het is geen passage uit mijn roman Gi. Wel een goed idee om een keer een passage te plaatsen als het kan binnen een opdracht. En ja, er zit veel beuk in. Dat klopt
Elrie, ik ga mijn best doen om vaker mee te doen. Dank voor je aanmoediging.
Voor mij ben jij die man,…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Ook een dialoog in een herinnering hoort tussen aanhalingstekens. De manier waarop je het nu geschreven hebt, zijn het in ieder geval quotes en die horen ook tussen aanhalingstekens. Of je moet het schrijven als:
Ik zei hem dat hij voor die man was. Hij antwoordde dat ik dat maar dacht. Ik dacht dat het bescheidenheid was en vertelde hem hoeveel onze ontmoetingen voor me betekenden. Hij zei dat ik niet zoveel moest praten. (wat ik geen verbetering zou vinden)
Maar goed, het is jouw verhaal. Het leest in ieder geval wel een beter met de aanpassingen die je hebt gedaan.
Mooi verhaal met…
Lid sinds
17 jaar 8 maandenRol
Mooi verhaal met herinneringen aan een beuk. Je schrijft samenvattend over de herinneringen waardoor het wat afstandelijker wordt dan zou kunnen. Daardoor voelt de lezer meer afstand. Je kunt over show-don't-tell meer lezen op dit forum hoe je minder samenvattend kunt schrijven. Samenvatten is niet per se verkeerd. Meestal is een mix tussen samenvattend en meer belevend juist fijn te lezen.