#422 Beuk

Hoi Jacoba, welkom op het forum. Op zich een prima verhaal, maar ik mis de emotie. Het wordt voor mij te statisch verteld. Misschien kun je daarin nog iets veranderen? 

In de laatste alinea staan een paar gesproken zinnen. Die horen tussen aanhalingstekens. Ik zou ze ook onder elkaar zetten zodat beter zichtbaar is wie wat zegt.

Ik had niet in de gaten dat dit onze laatste ontmoeting was. -->  misschien: Ik had niet in de gaten dat dit onze laatste ontmoeting zou zijn.

Jacoba, zou het kunnen dat dit een passage is uit de roman die je aan het schrijven bent? Zo 'klink' het naar mijn mening. Alleen de gouden blaadjes verwijzen naar de herfst en het is (te) overduidelijk dat de beuk een grote rol speelt in het verhaal. Maar goed geschreven en blijf maar schrijven op dit forum. Graag gelezen. 

Welkom op het forum Jacoba. Dit verhaal maakt me nieuwsgierig naar je volgende bijdragen. Wat, als een beuk er besef van zou hebben van alles wat er om zich heen afspeelt?

Wat leuk dat jullie mijn verhaal hebben gelezen en de moeite hebben genomen om te reageren.

Fief, dank voor je suggesties. Ik heb wat kleine aanpassingen gedaan. Aanhalingstekens vond ik gevoelsmatig niet passen in het verhaal, misschien omdat het niet echt een dialoog is maar een herinnering eraan. Ik vond ze ook niet nodig voor de duidelijkheid.

Het is geen passage uit mijn roman Gi. Wel een goed idee om een keer een passage te plaatsen als het kan binnen een opdracht. En ja, er zit veel beuk in. Dat klopt

Elrie, ik ga mijn best doen om vaker mee te doen. Dank voor je aanmoediging.

Voor mij ben jij die man, zei ik. Dat denk je nu, was het antwoord. Ik dacht dat het bescheidenheid was en vertelde hem hoeveel onze ontmoetingen voor me betekenden. Niet zoveel praten liefje, zei hij.

Ook een dialoog in een herinnering hoort tussen aanhalingstekens. De manier waarop je het nu geschreven hebt, zijn het in ieder geval quotes en die horen ook tussen aanhalingstekens. Of je moet het schrijven als:
Ik zei hem dat hij voor die man was. Hij antwoordde dat ik dat maar dacht. Ik dacht dat het bescheidenheid was en vertelde hem hoeveel onze ontmoetingen voor me betekenden. Hij zei dat ik niet zoveel moest praten. (wat ik geen verbetering zou vinden)

Maar goed, het is jouw verhaal. Het leest in ieder geval wel een beter met de aanpassingen die je hebt gedaan.

Mooi verhaal met herinneringen aan een beuk. Je schrijft samenvattend over de herinneringen waardoor het wat afstandelijker wordt dan zou kunnen. Daardoor voelt de lezer meer afstand. Je kunt over show-don't-tell meer lezen op dit forum hoe je minder samenvattend kunt schrijven. Samenvatten is niet per se verkeerd. Meestal is een mix tussen samenvattend en meer belevend juist fijn te lezen.