Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 421 – Doorbraakpoging

'Gefeliciteerd, Louis!' roep ik en hij kijkt traag op van zijn tijdschrift. Gisteren deed ik de pillenronde en nu gloort er nog een spoor van herkenning in zijn blik. Ik durf het bijna niet te hopen. Het is een zonnige dag. Ik schuif de gordijnen opzij en kijk naar de kettingrokers en de weilanden. Auke, mijn stagiair, ruimt de vaat op.

'Hij is vijftig, maar het is een triest verhaal,' zeg ik even later tegen Auke. We wandelen door de overdekte binnenstraat naar de hoofdingang voor onze eigen rookpauze. Achter ons, naast ons, voor ons, boven ons, overal passeren we de deuren van de huizen waar ze wonen. We krijgen om de haverklap klachten uit de woonwijk eromheen en dan strijk ik het weer glad. Ze kunnen even hun grieven kwijt. Dat hoort bij mijn werk. Je kunt ze niet opsluiten achter een cijfercode, die patiënten van me.
Auke kijkt me nieuwsgierig aan.
'Louis is een groot schrijver,' zeg ik. 'Als tiener was ik fan van hem.'
'Boeken voor je lijst?' vraagt hij, met zijn halve lijf nog bij de middelbare school. 
Ik glimlach. 'Te moeilijk voor je lijst. De Herman Brood van de literatuur. Te slim voor het leven.'
'Aan de drank geraakt,' concludeert Auke lekker makkelijk: dat geldt voor bijna iedereen hier in dit gebouw vol Korsakov.

'Er waren wel jonge fijnproevers, hoor. Hij nam er zelfs een keer een mee naar bed – die privacy hebben ze hier.'
Auke staart voor zich uit. Misschien heeft hij zelf schrijfambities. Er zijn zoveel verhalen te vertellen in de zorg. Ik drink mezelf met lauwe koffie moed in en kijk hem aan. Morgen is Aukes laatste dag en dan zie ik hem nooit meer.
'Eigenlijk was ik dat meisje,' beken ik.
'En nu werk je hier?' Ik kan de toon niet plaatsen. Misschien is hij geschrokken. 'Lijkt me zwaar.'
'Ik had gewoon geld nodig. En ik wil voor hem zorgen. Ik zat toch al in de verpleging. Ik ben maar fulltime gaan werken.' Nerveus trek ik aan mijn sigaret. Geen idee waarom ik zo openhartig ben vandaag. Het zal wel door Louis zijn verjaardag komen. Ik mis die man zo enorm. 'Hij had eigenlijk nooit op die link moeten klikken,' zeg ik in een opwelling.
'Ik heb anders best goede ervaringen met datingsites,' reageert Auke.
Ik grinnik om het misverstand. 'Nee, het was zo'n schrijverspagina. Daardoor is hij verhalen gaan bedenken. Het zal nog steeds wel bestaan. Hij had er nooit aan moeten beginnen.'
Auke zwijgt. Ik durf zelf ook nog niet te zeggen dat het hem wel mooi onsterfelijk heeft gemaakt. Niet zolang hij leeft, of wat voor leven doorgaat.
'Je kunt ook heel hard doodgaan aan middelmatigheid,' zegt Auke, 'en het ligt ook niet bepaald voor de hand, toch? Dat je op die manier snoeihard doorbreekt.'
Dat inzicht troost me, maar ik vertrap mijn opgebrande peuk zo hard dat het pijn doet. 

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel. Mooi verhaal, het begin vind ik erg beeldend, het maakt ook nieuwsgierig om door te lezen. Ook mooi hoe de link hier subtiel in is verwerkt :). Arme man, en ja, de pagina bestaat nog steeds ;).

Wat ik niet snapte was "eigenlijk was ik dat meisje". Ik dacht "welk meisje?". Want de jonge fijnproevers is meervoud, dus verwijst dat naar iets buiten het verhaal? Misschien ligt het aan mij en snappen andere lezers het wel, maar ik kan het niet helemaal plaatsen. Het algemene idee, dat ze een relatie hebben gehad en dat zij het verlies van relatie betreurt, terwijl ze maar een soort betaalde mantelzorger is geworden, is overigens een mooi gegeven en mooi uitgewerkt. En sterke laatste zin trouwens.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, 

Heel leuk bedacht! Ik hoop niet dat jij binnenkort zelf aan de pillen moet ;).

Ik heb het verhaal twee keer moeten lezen, maar in dit geval is dat een compliment. Je schrijft iets wat zo absurd in opzet is, dat het even duurde voordat ik alle gegevens in mijn hoofd kon 'koppelen'. Schrijvers die wegkwijnen door schrijversfora en een doorbraakpoging en daardoor in een instelling terechtkomen... 
Maar zodra het kwartje viel, las je verhaal erg vlot, juist door die originaliteit! Het helpt ook dat je ikfiguur zo emotioneel betrokken is bij Louis en een onverwachte geschiedenis met hem heeft. Dat help om het ietwat absurde toch weer vanzelfsprekend te maken. 
Auke heeft ook een mooie plaats in het verhaal. Hij is niet zomaar toeschouwer, hoewel hij die 'rol' wel heeft. Ook met hem heeft je ikfiguur een relatie opgebouwd. Dat is bij dit verhaal broodnodig, anders zouden de omstandigheden ontzettend uit de lucht gegrepen lijken. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine  

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Karel, bedankt voor het lezen en je compliment! Het 'ik was dat meisje' verwijst naar 'Hij nam er zelfs een keer een mee naar bed – die privacy hebben ze hier' in dezelfde zin als 'Er waren wel jonge fijnproevers, hoor.'

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Nadine! Bedankt weer voor je reactie, zo snel en sterk, en voor deze leuke opdracht. Ik kon de verleiding niet weerstaan: zo'n beetje de eerste zin na de opdrachtinfo was iets van: 'Klik op deze link om je verhaal in te voeren,' dus toen besloot ik uit te gaan van een gebroken schrijver. Een beetje gebaseerd op de popcultuur en wat onverwachte roem, of juist gebrek daaraan, en/of de blootstelling aan critici, met je kan doen. En gelukkig is er dan een engel die voor je zorgt, juist omdat je als schrijver een sterke identiteit had opgebouwd die ze is gaan liefhebben. Mooi vind ik ook altijd de rol van tijdelijke vrienden: dat je alles tegen elkaar zegt, ook omdat er geen lange termijn aan vastzit. En dat stagiairs heel collegiaal en amicaal mogen zijn bij een echte zorg-engel, als die klik er is. De ik worstelt met het verlies van die relaties. Ik denk zelfs dat ze hoopt op een tijdelijke opleving van Louis' geheugen, en dat iets van de liefde dan weer eventjes terug is. Louis is doorgebroken als schrijver via dat forum, niet middelmatig, wel onsterfelijk, en lijdt nu aan korsakov.

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, intrigerend verhaal. Ik moest het wel een paar keer lezen, maar ieder keer viel er weer een stukje op zijn plek. Mooi gedaan. Graag gelezen. 

De Herman Brood van de literatuur. Te slim voor het leven.  --> mooi!

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, ook ik las je verhaal twee keer. Er zit zoveel in wat ik pas bij de tweede keer echt besefte. Dank voor het mogen  lezen van jouw verhaal.