# 417 De Jakhals

Drie hoog op het Sint Jansplein in Brussel woont hij.  Dat weet ik van horen zeggen. Hij is bevriend met een collega. Soms kruisen onze wegen. Het laatste feestje waarop ik hem ontmoette, droeg hij een zwart lederen Anubismasker. Ik liet niet merken dat ik wist wie hij was.

Honderd meter verwijderd van het bewuste plein begint stadinwaarts de Lombardstraat. Wie vroeger een masker zocht, kon daarvoor jarenlang terecht in deze straat in de alomgekende winkel met de ellenlange vitrine. Tegenwoordig is Le Palais des Cotillons, het paleis voor feestartikelen, verhuisd naar een pand aan de overkant van de straat.
Mensen kunnen maskers dragen om er zich achter te verbergen, maar ook huizen kunnen dat. Naast het vroegere pand met verkleedspullen lag een herenhuis waarvan je er in de stad dertien in een dozijn kan vinden. Achter de gevel verborg het echter een waar paleis met een majestueus interieur van zulk een grandeur dat het menig koninklijke residentie naar de kroon stak. Na een inventieve verbouwing zetelt er tegenwoordig het Brussels parlement, één van de zes parlementen die België rijk is.  
Nadat de wolf terug zijn intrede deed in onze contreien, is nu zijn soortgenoot, de jakhals,  weer opgedoken. De Oude Grieken verwarden het dier dikwijls met een hond. Dat merkt men in hun afbeeldingen van de god Anubis.

Mede door zijn statige, rijzige houding zit het masker van deze god hem als gegoten. Net als het dier gaat hij het liefst bij nacht op zoek naar aas. Aas, dat zijn wildste fantasieën kan bevredigen. Elke opportuniteit benut hij om iemand aan de haak te slaan.
Figuurlijk wordt het woord jakhals gebruikt voor een hebzuchtig mens. Wie niet weet dat Anubis zijn favoriete masker is, zal hem deze eigenschap nooit toeschrijven. Zonder masker staat hij immers bekend voor zijn generositeit en veelzijdig talent. Op relatief jonge leeftijd presenteerde hij al radioprogramma’s en momenteel maakt hij furore als tijdelijk gastheer bij een televisiezender. Door zijn knappe verschijning wordt hij zowel door dames als heren begeerd, jong of oud.
Hij kan zich zonder twijfel een riante woning veroorloven in een van de bosrijke villawijken even buiten de stad, maar verkiest zijn flat in het centrum. Daar bevindt hij zich te midden van het bruisende uitgaansleven. Soms houdt hij zijn masker op wanneer hij zich te voet van de ene nachtclub naar de andere begeeft. Dan vermijdt hij de helverlichte straten en loopt langs de vele donkere steegjes die de hoofdstad rijk is. Enkel de bevriende nachtraven kennen hem, anderen weten niet wie hij is wanneer hij zijn masker draagt.
Ik ontmoet hem zo nu en dan bij mijn collega of op een of ander feestje dat in diens vriendenkring gegeven wordt. Gaat hij niet als Anubis op stap, dan is hij de vrolijkste metgezel. Zijn veeltaligheid stelt hem in staat boeiende mensen te ontmoeten. Telkens weer intrigeert hij mij. Voor zijn vaste job als hoofd van de communicatiedienst van een internationaal bedrijf reist hij regelmatig de wereld rond.
Of er in zijn reiskoffer ook plaats is voor het zwarte masker met de lange opstaande oren, is zeer de vraag.