Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#408 De rode koffer

Ingekorte versie

Eerst een frisse douche, dan een terras in de schaduw met een koel glas Rosé. Karin ziet het al voor zich. Ze heeft besloten dat de vertraging op Schiphol, de vliegreis met jengelende kinderen en straks nog de taxi-rit haar humeur niet zullen verpesten. Alles is voor het goede doel: een heerlijke vakantie in een niet tè warm land en eindelijk tijd om te schrijven.
Op de lopende band zijn nog geen koffers te zien. Ze kijkt om zich heen naar de andere passagiers. De jengelende kinderen proberen op de band te klimmen, hun ouders hebben er hun handen vol aan. Dat oudere stel vertedert haar, zoals ze samen in alle rust staan te wachten. Die groep studenten, zat vlakbij haar. Toffe lui.
Daar ziet ze haar koffer al tevoorschijn komen. Snel pakt ze hem van de band en loopt naar de uitgang. 

‘Nee, Basje, nu echt hier bij mama blijven. Papa haalt de koffers op en dan kunnen we naar ons vakantiehuisje gaan.’ Met een zucht vist Melanie haar jongste bij de lopende band vandaan. Levensgevaarlijk zo’n ding. En een aantrekkelijk speeltoestel voor die schatten van haar. Wat een uitdaging om met drie jonge kinderen te gaan vliegen. Ze veegt een loshangende lok uit haar gezicht.
‘Iris, blijf je nu bij mama? Papa komt zo met de koffers.’
Gelukkig dat Ruben van zes al een beetje mee kan helpen.
Daar komen ze aan. Rob heeft drie grote koffers op een trolley gezet en Ruben wil persé haar rode koffer dragen.
Bas kan nu in het kinderzitje, dat scheelt. Met zijn allen gaan ze naar buiten en lopen naar de voorste taxi.

Gert-Jan staat wat achteraf. Hij is aan het bellen.
‘Ja, mam.’
‘Tuurlijk, ik kijk toch altijd uit?’
‘Lief van je, ik hang nu op, hoor. Ik moet op de koffers letten. Later!’
Sinds zijn vader in mei is overleden, is zijn moeder nog niet de oude. Ze is veel bezorgder geworden. Ze wilde absoluut dat hij zou bellen als hij was geland. 
Eens kijken of hij zijn koffer al ziet. Nou ja, niet zijn koffer, helaas. De rits was compleet naar zijn grootje. Het werd dus de rode koffer van zijn zus. Daar komt een rode koffer deze kant op. Gert-Jan tilt hem van de band en loopt naar de groep toe. Als ze allemaal hun bagage hebben, lopen ze naar de uitgang en zoeken het busje van hun camping. Volgeladen rijdt het even later in de richting van het strand.

Genietend zit Karin na een uurtje op het balkon van haar hotelkamer. In de verte de zee. Onder haar het zwembad van het hotel. Een zeebriesje brengt de slaperige geluiden van de branding en de stemmen vanaf strand en zwembad mee. Straks eerst maar de koffer uitpakken, laptop aan het stroom en een duik in het zwembad nemen. Met gesloten ogen dommelt ze weg. Ze voelt zich weer aan boord van het vliegtuig. Ze deint mee met de bewegingen en dan ziet ze het gezicht van die jongen, Gert-Jan voor zich. Studeert informatica en programmeren. Leuke knul, hij heeft humor en prachtige groene ogen. Als tropische meren, om in te verdrinken. Jammer dat ze zijn adres niet weet.
Na een poosje opent ze met een glimlach haar ogen en staat op.
Ze opent haar koffer. Maar dat is haar koffer helemaal niet!  Ze bekijkt de spullen, allemaal dameskleding, geen laptop. Ze onderzoekt de koffer en vindt een adreslabel aan de buitenkant. Yes! Ze belt het vaste telefoonnummer. Geen gehoor, logisch, de eigenares is hier ergens op vakantie. Dan pakt ze de bikini uit de koffer en past hem aan. Hij past. Ze pakt ook het badlaken, sluit haar kamer af en loopt naar het zwembad.

‘Hoe lossen we dit nu op?’ Melanie kijkt met een frons naar de vreemde koffer. Er zitten sportkleren in, een zwembroek en een studieboek over PHP, wat dat ook moge zijn. Iets met computers waarschijnlijk. Voorin het boek staat ‘Gert-Jan’, verder niks.
‘Mam, ik wil zwemmen.’ Ruben staat klaar met zijn snorkel, zijn zwembroek aan. Hij heeft pas zijn diploma behaald, de kanjer.
De kleintjes zijn moe en hangen wat rond.
‘Ik ga met ze naar het pierenbadje van het hotel en let op Ruben. Dan zou je morgen hier een bikini kunnen kopen en wat je verder meteen nodig hebt. Ik vraag bij de receptie of iemand anders ook een verkeerde koffer heeft.’ Rob, praktisch als altijd.
‘Prima, dan bestel ik de pizza’s.’ En pak een glas wijn.
‘Yes! Pizza!’ Joelend rent het drietal voor Rob uit.

Karin neemt een duik in het blauwe water en vervolgt haar baan met een krachtige borstcrawl. Ze denkt niet meer aan haar koffer, ze zwemt alle gedachten van zich af. Na zes baantjes wipt ze op de rand van het zwembad en plonst haar benen om en om in het koele nat.  Ze bekijkt de omgeving en ziet naast zich het pierebad. Hé, daar spelen de kinderen uit het vliegtuig. Hun vader ziet haar en zwaait. Ze zwaait terug, maar hij blijft zwaaien. Wat gek. Ze staat op en loopt naar hem toe.
‘Sorry, dat ik het vraag, maar onze koffer is geruild en nu zoeken we de koffer van mijn vrouw. Heb jij misschien haar koffer? Je hebt namelijk net zo’n bikini aan als zij heeft.’ Rob kijkt wat verontschuldigend.
‘Wow, ja, ik heb een verkeerde koffer. En ik wilde graag zwemmen en… Dat is super snel opgelost!’
‘Nou ja, eh, wij hebben jouw koffer niet. In de onze zaten herenspullen, sportkleding en zo.’
‘Wat gek, dus dan heeft nog iemand een verkeerde?’
‘Wat een rare toestand.’
‘Ik breng straks mijn koffer naar je vrouw. Dan moet ik alleen nog op zoek naar mijn eigen exemplaar.’

De volgende morgen loopt Karin over het bijna verlaten strand. Ze houdt van de rust in de ochtend. Ze probeert inspiratie op te doen voor een zomerverhaal. Haar idee is nog niet helemaal rond. 
Karin loopt langs een bord ‘Camping la Plage’. Dan ziet ze Gert-Jan lopen. Hij is alleen. Ze zou hem wel willen spreken, alleen al om zijn prachtige ogen. Wat is een originele openingszin?
Als hij bij haar loopt, weet ze het.
‘Hoi, heb jij misschien mijn rode koffer gezien?’

 

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk om het verhaal vanuit verschilende personages te lezen. Je ziet het gebeuren tijdens het lezen, knap gedaan.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Niet twee, maar drie koffers in de verwisseling! Ik had zelf een beetje moeite om de overgangen tussen perspectieven te volgen

Grtz,
Taco

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoy MF: Je schreef het duidelijk met veel plezier. Deze opdracht mocht veel langer worden dan we hier gewoon zijn. Toch zou ik je aanraden om een paar dingen korter te maken, om ze krachtiger te krijgen. Wat ik ook zou suggereren is om de aankondiging in het begin weg te halen.

Ha, daar komen de eerste koffers tevoorschijn. Karin heeft een rode koffer, handig, want ze heeft zich een keer vergist en nam bijna de verkeerde mee. Al die zwarte of grijze koffers lijken op elkaar. Dat zal haar niet weer gebeuren.
Daar ziet ze haar koffer al tevoorschijn komen. Snel pakt ze hem van de band en loopt naar de uitgang. 

dit bedoel ik dus :)

De perspectief wisseling lukt hier wel, maar het 'conflict' wordt wel allemaal erg makkelijk opgelost, zodanig triviaal zelfs dat ik me afvraag of het vermeldenswaardig is (maar dat ligt ongetwijfeld aan mij)

 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Origineel. Af en toe teveel details, dat kan korter dan is het krachtiger, hoor ik dan regelmatig. Hier en daar raakte ik de draad kwijt tussen de verschillende personages.

Met plezier gelezen! 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Elrie: fijn dat je het voor je zag.
@Taco: dank voor het lezen en je reactie. Ja, ik kan me wel voorstellen dat het verwarrend kan zijn. Ik ging iets teveel in het verhaal op, denk ik. En niet genoeg in de lezer.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tony: dankjewel voor het lezen en je tips. Ik heb er iets aan gewijzigd. Stukken/stukjes eruit gehaald, die overbodig waren. Maar nu kom ik niet meer aan de 1200 woorden. Het zij zo.
@Meri: dank voor je reactie en dat je het met plezier las. Ik heb het aangepast en geprobeerd het wat korter en krachtiger te krijgen. Ik vind het lastig om zoveel woorden te mogen gebruiken. Ik ben geen prater. Daarom staat er denk ik teveel vulling in. Leerpuntje voor mij.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maria, van mij mag het ook compacter. Je laat voor mij niets aan de verbeelding over. Je geeft veel informatie die ik als lezer er zelf wel bij kan bedenken. Iets meer drama vind ik persoonlijk altijd wel lekkerder lezen, maar dat is een kwestie van smaak. 

Alles is voor het goede doel:  --> alles voor het goede doel

Taxi-rit--> ik twijfel of het koppelstreepje ertussen hoort.

Levensgevaarlijk zo’n ding. En een aantrekkelijk speeltoestel voor die schatten van haar. --> in plaats van " en" zou ik voor "maar" kiezen. Het gaat om een tegenstrijdigheid. Levensgevaarlijk zo’n ding, maar een aantrekkelijk speeltoestel voor die schatten van haar.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Maria Francesca

Wat een soap, en het was daar precies een hele kofferdans. Helemaal bovenaan schrijf je 'ingekorte versie' en het is al erg lang.

Op zich vind ik het verhaal erg goed gevonden, drie uitgewisselde koffers. Je tekst is echter te lang. Lang mag, zolang je de discipline houdt om enkel neer te pennen wat nodig is, want anders wordt het enige sleur voor de lezer. Dat geeft het risico op afhaken.

Je wisselt ook erg vaak van perspectief, springt in tijd (de ene moment is ht gezelschap weggewandeld van de band, het andere moment staan ze er nog).

Ik sta voor dat je dit verhaal beschouwt als een eerste versie die nog grondige revisie vraagt. Je schrijft immers vlot genoeg om iets te presenteren waarvan lezers zullen smullen.

Johanna