Hallo Gi,

Wat een leuke reactie. Wat jammer dat jullie avondje  'Traviata' in de mooie stad Praag zo stormachtig is verlopen.

In bovenstaand verhaaltje ben ik de HP en het is echt gebeurd. Mijn vriendin en ik hebben toen wel een afspraak gemaakt om elkaars 'mankementen' als een deel van onze vriendschap te beschouwen. Sindsdien ging het wel beter met onze foutjes. We hebben er aan gewerkt. :)

Nog een fijne avond.

Hallo Fief, dank je wel voor je reactie. Ik heb de foutjes weggewerkt en inderdaad dat Wannes ijdel is had ik eigenlijk niet zo in de verf moeten zetten, dan waren er twee karakterfouten 'aangestipt' en dat wilde ik vermijden. Nu ik erover nadenk: is ijdel een slechte eigenschap? Een mens mag natuurlijk niet overdrijven in zijn uiterlijke zorg. Waar ligt de grens tussen goed verzorgd zijn of ijdel?

Persoonlijk geschreven, ik kan de ene dag een ijdeltuit zijn en de andere dag een sloddervos. :)

Nog een fijn weekend toegewenst.

Hallo Ton, leuk iets van je te horen. En dan nog wel met zo'n mooi compliment. Dank je wel.

Eigenlijk is de karakterfout 'het altijd en eeuwig te laat komen' die ik voor ogen had. Is dat niet gelukt? :))

Een fijn weekend toegewenst.

• Hallo Elrie, fijn dat je moest gniffelen. Leuk woord dat 'gniffelen'!
• Zoals Fief het al aanhaalde was het inderdaad een gevolg van slechte communicatie. (karakterfout?)
• Wannes had exacter moeten zijn met het aanduiden van de straathoek. Fijn weekend toegewenst.

Hallo Gi, 

Oei, heb ik het weer niet goed gedaan? Sorry, het duur de comprenure heeft te maken met een achteruitgaan van de hersencellen. Ik ben hier eigenlijk te oud voor geworden. Vrijdag word ik 86 jaar. Maar ja, ik doe het zo graag en er zijn nog maar weinig activiteiten waar ik aan mee kan doen. Dus zolang het gaat...  .))

Nog een fijne dag toegewenst.

Ik verblijf voor een aantal dagen in een zorgcentrum en verveel me dood. In plaats van wapens te kopen om ze weg te geven, zou de regering wel eens wat meer geld aan de zorg kunnen spenderen. Maar ja...

Ik beloof beterschap.

Dag desucceschrijver,

Dank je wel voor je leuke reactie. Ik ben er blij mee. 

Ja, om eerlijk te zeggen, ik heb de schrijfopdracht niet goed gelezen, ik dacht dat je een verhaal moest schrijven over een verborgen verborgen karakterfout. Nu is de omschrijving van Wannes too 'tell' gebeurd. Spijtig, want dan zou het verhaal inderdaad beter gelukt zijn. .)) Nog een fijne namiddag en avond toegewenst.

Dag Gi, dank je wel voor je grappige reactie. Wat hebben ze ons vroeger allemaal wijs gemaakt, hè! Vurige tongen, en wolken die mensen naar de hemel voerden.

Ik ben als kind eens jarig geweest op Pinksteren en was zo blij. De pinksterbloemen bloeiden speciaal voor mijn verjaardag (dacht ik).

Hallo Maria Fransisca, dank je wel voor je bezoekje en je leuk commentaar op mijn inzending over 'het te laat komen'!!

Graag laat ik je mijn verhalen lezen over een kort verblijf in een zorgcentrum. Onderstaand verhaaltje is van enkele jaren geleden, in volle corona-tijd. Moest je interesse hebben in de vervolgverhalen, laat het dan me maar weten. Veel leesplezier. .))

Ik en de eetzaal - 1-

Ik zit aan een ontbijttafel die ongeveer 1 meter breed is en 2 meter lang. Voor mij staat een kopje met daarin een theezakje, suiker en melk, geduldig wachtend totdat het door het  personeel met heet water gevuld zal worden.

Verder is er een ontbijtbordje geflankeerd door een papieren servet en een niet al te scherp mes. Op het ontbijtbordje liggen 3 boterhammen zonder korst, geduldig op mij te wachten, samen met een schijfje hesp, een schelletje jonge kaas, een mini botervlootje, en een mini kuipje met abrikozenconfituur. Het geheel is stevig ingepakt in een doorzichtig velletje folie hetgeen ik er met veel moeite heb afgepulkt. 

Aan de andere kant van de tafel zit een mevrouw die mij onafgebroken aanstaart en onbegrijpelijke  woorden in mijn richting mompelt. Haar tong hangt buitenboord en dat zicht is niet zo honger opwekkend. 

Mensen die naar een een depressie of een burn-out verlangen, hier is ‘the place to be!’

Ik kijk dus maar liever naar buiten en bewonder de bloeiende bloemen en struiken die de beneden liggende, uitgestrekte tuin opvrolijken. Tussen de bloeiende struiken groeit welig het onkruid, met o.a torenhoge brandnetels. 

Tijdens mijn rollator wandeling gisteren had ik een gesprek met de tuinman die zwetend en zwoegend zijn strijd voerde met het ongewenst groene geweld. De arme man stond er helemaal alleen voor om die hardnekkige tegenstander te vloeren, ondanks de lange lijst van ‘werkzoekenden’ die net zo welig groeit als de nijdige brandnetels. De angst om vuile handen te krijgen is groot.

Ik wurm de boterhammen naar binnen en kijk ondertussen naar een persoon die de planten water geeft. Plastic planten. 

Ik slok de lauwe thee naar binnen, (de dokter heeft gezegd om veel te drinken, anders hangt mijn tong binnenkort ook buiten boord!) en vlucht naar mijn eenzame kamer waar het altijd trouw aanwezige nieuwsanker mij zal overladen met veel treurig nieuws en af en toe een streepje zon in het weerbericht.

Rara, waar bevind ik mij?

wordt vervolgd