Goed zo, Emily, ik ben niet de enige die aan maagden dacht.

Prachtig lief sprookje 

Hoi Emily,

Je verhaal heeft een prettige verteltoon en leest daardoor als een echt sprookje. Je hebt daarvoor ook de nodige ingrediënten meegenomen; mythische figuren, superkrachten en je vertelt in drieën.  Ik heb het met veel plezier gelezen, maar ik kan niet zoveel met het einde. 

Wat heeft maagdelijkheid te maken met het ontbreken van de superkracht? Misschien is het een ongeschreven regel dat je pas na het verliezen van de maagdelijkheid een superkracht krijgt. Dat zou je op zich niet per se hoeven in te vullen, dat kan je aan de fantasie van de lezer overlaten. Maar je personage zegt geen superkracht te hebben, waarna de eenhoorn maagdelijkheid ter sprake brengt. Dat verwart me. 

Als je het symbolisch bedoelt: maagdelijkheid is onschuld dan zou dat de superkracht kunnen zijn die de eenhoorn doet verschijnen. Maar daarvoor mis ik dan de samenhang of de hints daarnaartoe. Dan zou je nog ergens moeten laten doorschemeren dat dit personage niet getrouwd is of geen aanbidders heeft. 

Het einde vind ik dus wat minder, maar het verhaal zelf is mooi geschreven!

Groet, 

Nadine

Ha Emily, een sprookje, jouw vertelling. Als je meer woorden tot je beschikking had, zou je de spanning in het midden wat kunnen verhogen. (En uitleggen vanwaar die maagden...). De opkomende migraine als gevolg van de hele dag telepathisch scannen, vind ik leuk gevonden. Met plezier gelezen.

Leuk sprookje met mooie vondsten, alleen stelde de clou mij wat teleur; ik zag de 'noodzaak' niet en er werd ook niet naar de clou toegewerkt. Afijn, Nadine heeft het inmiddels uitstekend verwoord.

Mooi:

Toen was het aan mij. En ik kan niets.

Het zal je niet verbazen dat ik het een leuk gegeven vind dat er soms meer kracht schuilt in een onzichtbare eigenschap dan in een ostentatieve.