#390 Kampeertocht
Toen het stormseizoen voorbij was en het eindelijk mooi weer werd, besloten we om met ons vieren een weekje te gaan kamperen in de buurt van Brocéliande. Om het een beetje spannend te maken, bedacht Yaro een spelletje: wie het eerst een eenhoorn kon vangen, zou de laatste dag koning zijn en iedereen zou hem of haar moeten bedienen.
Yaro begon. Hij vloog een hele dag over het woud en sprak met alle vogels, maar vond niets.
Naomi was tweede. Met haar telepathische gave scande ze uren aan een stuk het woud en de omliggende weilanden. Tegen de avond moest ze stoppen wegens een niet te stuiten migraineaanval.
De volgende dag was zeer opwindend. Nadat Tarik door telekinese alle bomen had verplaatst, kwam er een woedende boswachter op ons af, die eiste dat hij alle bomen op exact dezelfde plaats terugzette. Daar was Tarik de rest van de dag mee bezig.
Toen was het aan mij. En ik kan niets. Ik heb geen magische krachten zoals mijn vrienden. Ik verwachtte dan ook niet om een eenhoorn te vinden, maar ik besloot het spelletje mee te spelen en gewoon een fijne boswandeling te maken. Toen ik na een uurtje zat uit te rusten op een boomstronk, verscheen plots de eenhoorn. Hij kwam dichterbij en legde behoedzaam zijn hoofd op mijn schoot.
“Wat ben je mooi, lieve eenhoorn,” fluisterde ik, terwijl ik bewonderend zijn manen streelde. “Je bent het wonderbaarlijkste wezen dat ik ooit heb ontmoet. Waarom laat je je juist aan mij zien en niet aan mijn vrienden met al hun magische krachten?”
Hij glimlachte mysterieus en antwoordde zachtjes: “Weet je dan niet dat alleen een maagd een eenhoorn kan vangen?”
Goed zo, Emily, ik ben niet…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Goed zo, Emily, ik ben niet de enige die aan maagden dacht.
Prachtig lief sprookje
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Prachtig lief sprookje
Hoi Emily, Je verhaal heeft…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Emily,
Je verhaal heeft een prettige verteltoon en leest daardoor als een echt sprookje. Je hebt daarvoor ook de nodige ingrediënten meegenomen; mythische figuren, superkrachten en je vertelt in drieën. Ik heb het met veel plezier gelezen, maar ik kan niet zoveel met het einde.
Wat heeft maagdelijkheid te maken met het ontbreken van de superkracht? Misschien is het een ongeschreven regel dat je pas na het verliezen van de maagdelijkheid een superkracht krijgt. Dat zou je op zich niet per se hoeven in te vullen, dat kan je aan de fantasie van de lezer overlaten. Maar je personage zegt geen superkracht te hebben, waarna de eenhoorn maagdelijkheid ter sprake brengt. Dat verwart me.
Als je het symbolisch bedoelt: maagdelijkheid is onschuld dan zou dat de superkracht kunnen zijn die de eenhoorn doet verschijnen. Maar daarvoor mis ik dan de samenhang of de hints daarnaartoe. Dan zou je nog ergens moeten laten doorschemeren dat dit personage niet getrouwd is of geen aanbidders heeft.
Het einde vind ik dus wat minder, maar het verhaal zelf is mooi geschreven!
Groet,
Nadine
Ha Emily, een sprookje, jouw…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Ha Emily, een sprookje, jouw vertelling. Als je meer woorden tot je beschikking had, zou je de spanning in het midden wat kunnen verhogen. (En uitleggen vanwaar die maagden...). De opkomende migraine als gevolg van de hele dag telepathisch scannen, vind ik leuk gevonden. Met plezier gelezen.
Leuk sprookje met mooie…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Leuk sprookje met mooie vondsten, alleen stelde de clou mij wat teleur; ik zag de 'noodzaak' niet en er werd ook niet naar de clou toegewerkt. Afijn, Nadine heeft het inmiddels uitstekend verwoord.
Mooi: Toen was het aan mij…
Lid sinds
3 jaar 6 maandenRol
Mooi:
Het zal je niet verbazen dat ik het een leuk gegeven vind dat er soms meer kracht schuilt in een onzichtbare eigenschap dan in een ostentatieve.