Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#386 La Chapelle

Mijn gulden regel bij het zakendoen is altijd geweest: eerst met een fris hoofd de contracten tekenen en daarna de ondertekening met klant of leverancier bekronen met een etentje.
Zelf een mid-dertiger, schat ik dat de vertegenwoordiger van het IT-bedrijf een tiental jaren ouder is. Nadat ik de bestelbon heb getekend, verrast hij mij door te vragen waar hij mij op een lunch kan trakteren. Gezien het gevorderde uur stel ik een restaurantje voor op ‘walking distance’ van mijn kantoor.
Het is niet de eerste keer dat ik hier kom en weet dat de prijs-kwaliteitverhouding goed zit. De prijzen van de wijnen zijn wat overdreven, maar de samenstelling van de wijnkelder is dan ook uitgelezen.
Wij gaan voor het dagmenu en mijn gastheer dringt erop aan dat wij de ‘signing of the contract’ vieren met een goede fles wijn.
Om het ijs te breken, vertel ik hem het verhaal van mijn Franse vriend Arnaud, die als kers op de taart voor zijn huwelijksreceptie een Château Arnaud had uitgekozen. Dit leidde tot groot jolijt bij zijn schoonfamilie, omdat zijn nieuwbakken vrouwtje Hélène Chateau heette.
Mijn tafelgenoot kijkt eerst wat onwennig, maar wanneer ik verduidelijk: ‘Hun beide namen op de fles’, kan hij er smakelijk om lachen, terwijl hij zelf de wijnkaart bestudeert.
Hij lijkt wat paniekerig en loopt wat rood aan als hij de verwonderde blik van de ober ziet wanneer hij zijn keuze meedeelt.
Het is ongebruikelijk, maar bij het tonen van de fles aanvaard ik zijn voorstel om de Chapelle Canterane – Saint-Émilion Grand Cru voor te proeven. ‘Exquise,’ zeg ik: ‘een voortreffelijke keuze.’
Mijn zelfkennis over mijn soms onbegrepen humor in acht nemende, slik ik mijn woorden in en zeg niet dat wie de wijn proeft hem ook moet betalen.
Tijdens de maaltijd merk ik dat de man aan mijn overzijde wat gespannen zijn best doet om zo gedisciplineerd mogelijk te eten. De wijn brengt gelukkig soelaas en wanneer wij aan het dessert toe zijn is de sfeer gemoedelijker geworden.
Ik trek mijn stoute schoenen aan en opgetogen, maar verwonderd over zijn dure wijnkeuze, vraag ik hem vriendelijk waar hij zijn wijnkennis heeft verworven.
‘Ach, eigenlijk weet ik er weinig over’, bekent hij: ‘mijn vader leerde mij dat ik bij Franse wijnen telkens moet gaan voor een kasteel waarin de naam van een kerk of een kapel voorkomt.’

 

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een smakelijke start van de nieuwe schrijfopdracht. Heerlijk verteld, Gi.

Een kleinigheidje: voor voegwoorden als 'maar' en 'omdat' hoort een komma. Ook tussen twee werkwoorden die in twee zinsdelen horen, hoort een komma: breken, vertel. En: getekend, verrast.
Misschien nog op andere plekken, maar dit houd ik zelf meestal zo aan.

Met plezier gelezen!
 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Betrof het een speciale editie ofzo? Niet gehinderd door enige wijnkennis verwachtte ik na een korte digitale speurtocht steil achterover te slaan van de prijzen, maar dat effect bleef helaas uit. Dat neemt niet weg dat ik het een leuk geschreven anekdote vind.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Voor de niet wijnkenners: dit heeft niets te maken met wijnkennis maar alles met onbegrepen humor. Anecdote: In de (betere) horecazaken is het gebruikelijk, met name wat wijnen betreft, de aankoopprijs te vervijfvoudigen: een wijntje van vijftien euro kost dus al snel vijfenzeventig euro op de wijnkaart.
@ Tony: om hevige protestacties te vermijden heb ik wijselijk de naam van het IT-bedrijf en de herkomst van de vertegenwoordiger verzwegen.
@ Maria Fransisca: ik had mijn tekst reeds driemaal herlezen op kommagebruik. Ik ga het nu een vierde keer doen. Dank je voor jouw betere smaakgevoel.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Elrie, klopt! Er zijn talloze wijnetiketten waar woorden als Chapelle, Eglise, Couvent, Croix, Abbeye, etc...voorkomen. Doen! (vooral als de rekening kan doorgeschoven worden.)

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Gi, smakelijk verhaal. Ik zit zelf in de IT en ik weet dat daar veel narrow minded personen tussen zitten met veel verstand van een klein onderwerp.

Om het ijs te breken: vind ik vreemd om te doen nadat er een contract is getekend.

Met een glimlach gelezen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Taco, de IT-er heb ik ad random gekozen (had ook een meubelverkoper kunnen zijn). Het ijs breken tijdens een commerciële babbel ligt voor mij heel anders dan aan tafel bij een etentje met een wildvreemde.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi,

Ik ben zelf absoluut geen wijndrinker. Ik weet nog net het verschil tussen rood, wit en rosé ;) 
Mede daardoor heb ik hard om je verhaal moeten lachen. 

Als je zo géén verstand hebt van wijn zoals ik, dan is iedereen die zegt kennis van wijn te hebben al snel 'geleerder'. Tegelijkertijd weet je ergens ook wel dat wijn al snel chique klinkt. In de eerste plaats omdat ze vaak Franse namen hebben en Frans als toch wel een bepaalde chique associatie heeft. En ten tweede: je merkt vanzelf op dat er inderdaad wel heel vaak een kasteel of iets dergelijks op een wijnetiket prijkt. 

Als je met deze 'bril' op het verhaal leest, begint het verhaal erg herkenbaar: ik zou me ook ongemakkelijk voelen en overwegen me 'geleerder' voor te doen dan ik ben in zo'n setting. Maar tegelijkertijd laat je tussen de regels door ook merken - en dat is de kracht van dit verhaal-  dat er een addertje onder het gras zit. Je laat duidelijk merken dat de omstandigheden al formeler zijn dan zou hoeven in de introductie van het verhaal en de observatie van de IT-er. 
Dan leest het slot erg belonend als het prettig doorbreken van de onnodig stijve poespas. 

Goed gedaan!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Nadine, sneller feedback krijgen kan haast niet, de inkt is amper droog ;-)
Tussen haakjes: (Voor mij hoeven goede wijnen niet noodzakelijk van grote kastelen te komen, dat mag ook een 'mas' zijn, de benaming voor een Zuid-Franse herenboerderij, die soms ook door een viticultrice wordt gerund.)

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi hoe hier door een bubbel heen geprikt wordt. De informatie die je in dit verhaal stopt, staat volop ten dienste van het verhaal en de clou. Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Marianne: ondertussen weet ik ook wat duckduckgo inhoudt (waarvoor dank) maar begrijp niet of je de prijs van de vernoemde wijn (die ik ad random had uitgekozen, het verhaal speelt dan ook ergens midden de zeventiger jaren) nu te laag of te hoog vond. Op DDG staat hij nu ergens te koop voor 29 euro/fles wat in een restaurant neerkomt op een slordige 145 euro. Ik weet dus niet waar jij of Mespunt naar toe willen?

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha! Was dommigheidje van mij. Ik had de prijs even vlug opgezocht en geen rekening gehouden met de internetprijs vs. restaurantprijs! Vond ergens 11 euro, ergens inderdaad rond de 30. Waardoor ik met mijn nul wijnkennis dacht: huh, dat is toch niet zo duur? Daar kwam mijn korte verwarring vandaan. Na jouw uitleg dacht ik: oja, natuurlijk. En was het "probleem" opgelost. 

Lid sinds

2 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi GI,

Leuk verhaal, herkenbaar vooral. Meerdere keren meegemaakt dat bij afspraken de ander zich niet goed had voorbereid, geen kennis van zaken of niet ervaren was. En in plaats van toegeven, dit probeerde te verbergen, zich beter voor deed dan hij/zij was. En komende uit de horeca, heel héél lang geleden begreep ik de prijs van de fles .

gg

 

A.

 

 

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Meri, Anton, Aurora, Musonius: sta wat achter op het lezen van commentaren, bedankt voor jullie reacties.