#379 Nooit meer

Door de herhalingen kom het heftig -in positieve zin- binnen. Zo voelt missen. De twee repeterende zinnen op het eind geven een goede nadruk.

Een ieniemienie dingetje: ik zou kiezen voor bellen 'met' de smartphone, of kijken 'op'.

Hoi Emily, inderdaad een indrukwekkend verhaal. Je verhaalt het gemis heel mooi. Heel herkenbaar. De herhalingen zouden van mij wat minder mogen, het verhaal komt toch wel binnen.

Ik zie dat je vast blijft houden aan de extra spaties, jammer. Het maakt dat de vraagtekens tussen de zinnen lijken te zweven.

Wow, goed verhaal zeg. Vooral de laatste drie alinea's. Tot daar dacht ik aan een overlijden, de wending naar een breuk en de spijt is mooi gedaan.

GG

Zoals een zin normaal geen afscheid kan nemen van een vraagteken, weiger jij het afscheid. (en laat de vraagtekens los - stilistisch geniaal)

GG

Mooi, EC, een litanie voor de verlatene. Compleet met ritme en herhalingen, zingt zoals het moet, en moet je eigenlijk horen in plaats van lezen.
Kleine details. "bellen op hun smartphone" - staren? Bellen is zo babbelig. En "dat de wereld is stilgestaan" vraagt nog wat werk. "Stilstaan" gaat met heeft, maar is niet wat je bedoelt. "Tot stilstand is gekomen" bekt niet. Gestopt?

Hoi Hadeke en Bobcom, ik heb "bellen op" veranderd naar "bellen met". 

En Bobcom, ik heb "stilgestaan" veranderd naar "stilgevallen"

Aan iedereen : bedankt voor de fijne feedback.

Indringend meelijwekkend, goed gedaan.

Intens verhaal. Liederen en gedichten schoten bij het lezen door mijn hoofd: 'Zeg me dat het niet zo is' (Frank Boeijen), 'Ik kan het niet alleen' (De Dijk), 'je hebt me alleen gelaten' (Hans Lodeizen) en 'Bij het doodsbed van een kind' (Willem Elsschot).

Hallo Emily. Een mooi verhaal. En het leest zo prettig. Ook fijn dat nergens wordt onthuld over wie het gaat. Man, vader, moeder, dochter, zoon, vriend? Een universeel en herkenbaar verhaal  over verdriet en schuldgevoel als het 'te laat' is. Top!

Ik vind het een meeslepende beschrijving van het machteloos verdriet, kort na een verlies, Emily. Graag gelezen.

Wat een beeldschoon drama schotel je ons weer voor, Musonius. Lodeizen. Elsschot.

Wat een indringend verhaal. Je sleurt mij als  lezer helemaal mee. Kippenvel

Hoi Emily, indrukwekkend hoe je verlies beschrijft, en machteloosheid en schuldgevoel. Waar ik nog niet uit ben, is of het gaat om een overleden partner of over een vertrokken partner (dat laatste inclusief een vertrek door een zelfgekozen dood). Met bewondering gelezen! 

Ha Emily, mooi verhaal! Je beschrijft het verlies goed. Ik merk uit de reacties hierboven dat de herhaling goed werkt bij de meeste lezers, maar kijk er wel mee uit en gebruik het spaarzaam. Te veel herhaling kan op den duur voor een vervelende leeservaring zorgen.

Graag gelezen!