Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#378 De Kastanje

30 november 2021 - 20:03

Het licht van een heiige zonsopgang kruipt traag over de Japanse theetuin. Dauw dampt van het gras af en de bladeren van de esdoorns lichten vuurrood op. Eindeloos lijkt het te duren, maar nadat de eerste straal me raakt, gaat het toch verrassend snel en lig ik weldadig te zonnen.

Mijn bast heeft een bevredigende rode glans die ik voor het eerst kan tonen nu ik half uit de bolster lig. Ik luister naar het ritselen van de bladeren in de vaderboom boven me. De stem van de kami is niet meer dan een fluistering hier, zo ver van de eilanden, maar ze is rustgevend. Als een geest een schaduw heeft, dan waart ze door de kroon van deze boom. En weer een splinter van de schaduw van de kodama huist in mij, als een homeopathisch shinto extract.

Mijn mijmeringen worden doorbroken door toenemende wind en een schaduw die voor de zon langs trekt. Het geritsel in de bladeren neemt toe en lijkt vorm aan te nemen. Het is een bijna onverstaanbare fluistering maar er klinkt urgentie in door en een waarschuwing. De vorm is een naam.

Johanna. 

Er komt iemand aan. Het is een vrouw. Ze zingt. Het klinkt meewarig, maar niet dreigend.

'The leaves that were green are no longer so green,' zingt ze, 'and it looks like the summer is over.'

Het zingen gaat over in geneurie. Alsof ze de tekst niet goed kent. Het klinkt aandoenlijk. Ik druk me verder uit mijn bolster om beter te kunnen kijken. Een vrouw met een lange grijze jas en paarse sjaal komt op me af. Ze schopt een keitje voor zich uit, dat langs me rolt en in het gras verdwijnt. Het geritsel in de bladeren boven me valt stil.

'Johanna?' wil ik vragen aan de vrouw die plotseling boven me uittorent, maar zonder dat ik goed en wel besef wat er gebeurt, vlieg ik meters ver weg en land hard op het pad. Mijn bolster spat van me af. Ik rol nog even door het stof en kom pijnlijk tot stilstand tegen een scherpe kiezel die door mijn vel priemt.

Ik weet niet wat me overkomt. Verdwaasd kijk ik terug over het pad en zie de vijfvingerige bladen van de vaderboom wiegen in de wind, alsof ze me uitzwaaien. Dan valt de schaduw van Johanna weer over me.

 'Johanna, stop!' schreeuw ik uit als ze me opnieuw een harde trap geeft en de steen waar ik tegenaan lag een diepe snee in mijn vel gutst. Ik stuiter pijnlijk over het pad. Inmiddels ben ik vies en dof en zit vol schrammen.

'Waarom raap je me niet op, Johanna? Waarom neem je me niet mee naar huis voor een mooie herfstdecoratie?' roep ik haar toe als ze weer dichterbij komt. Maar ik zie het al aan de manier waarop ze haar ogen iets toeknijpt, op haar onderlip bijt en haar passen precies afmeet om goed uit te komen voor de volgende...TRAP!

'Au, au, au, au!' huil ik het uit bij elke keer dat ik pijnlijk op het pad stuiter. De snee trekt verder en splijt me bijna open. Ik bid dat ik in het gras beland en Johanna een andere kastanje uitzoekt, of een grote kiezel misschien, maar natuurlijk kom ik weer precies in het midden van het pad stil te liggen. 

'Heb medelijden!' smeek ik, maar Johanna luistert niet. Ze neuriet nog steeds hetzelfde deuntje. Het geeft me de rillingen. Er bestaat een mythe die door kastanjes onderling verteld wordt dat er kinderen zijn die van kastanjes spinnetjes maken. Dan steken ze acht cocktailprikkers in je en wikkelen er woldraden omheen. Klinkt ook niet leuk, maar altijd nog beter dan deze marteling.

Ik lig ondersteboven en kan haar niet zien aankomen, maar ik voel de grond trillen in het ritme van haar voetstappen. Als het ritme stopt, denk ik even dat ze me toch nog opraapt.

'O lieve Johanna, dank je!' roep ik al, maar dan realiseer ik me dat ze alleen maar extra ver uithaalt met haar been, want een scherpe pijn scheurt door me heen als ik weer tollend de lucht invlieg.

'Johannaaaaaaaa!' krijs ik haar toe van hoog in de lucht en wie weet hoort ze me deze keer want in een flits meen ik een spoor van berouw op haar gezicht te zien. Dan val ik weer omlaag en land hard op het pad en scheur in tweeën. Schreeuwen gaat niet meer. Ik zucht nog één keer en berust in mijn lot.

Het laatste dat ik zie is de schoen van Johanna die me achteloos het pad afschuift, terwijl hoog boven haar ogen al speuren naar een nieuw slachtoffer. Dan wordt alles donker.

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 november 2021 - 22:10

Hoy Sakura,

Ik was die kastanje en kreeg er rillingen van. Mooi verhaal.

Een dingetje : 'Ik lig op mijn kop ipv zijn'

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
30 november 2021 - 22:37

Haha Sakura, de coach en haar confessie moesten er natuurlijk minstens bij iemand in en dat doel is nu al met verve gehaald. Mooi beeldend beschreven en graag gelezen.

Paar slordigheidjes: slotzin alinea 1 ineens onvoltooid verleden tijd; een streepje tussen Springfield en heur deuntje doet wonderen; 'landt ik' is t-loos. En voorlaatste zin mist denk ik een 'me.'

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
30 november 2021 - 22:41

Ja, je nam me mooi mee als lezer. Wat Wilfried al schrijft: ik was die kastanje.

Johanna krijgt zo'n centrale plaats, dat ik als lezer eigenlijk wel wil weten hoe die kastanje haar naam kent. Dat de kastanje wat weet van het maken van spinnetjes met cocktailprikkers is eigenlijk ook vreemd, maar voor de duur van het verhaal wel geloofwaardig. Die naam, zou ik wel wat meer 'geankerd' willen zien. Bijv. doordat iemand haar kort bij haar naam noemt of zoiets.

Je schrijft: '... terwijl hoog boven haar ogen al speuren naar een nieuw slachtoffer', ik snap wat je bedoelt, maar de zin klopt volgens mij niet.

In de voorlaatste alinea staat 'landt', mag de t van weg.

Maar dit zijn terzijdes in een mooi meeslepend verhaal.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 december 2021 - 8:33

Dankjulliewel voor het lezen. Het was al even geleden dat ik hier kwam. Natuurlijk had Johanna, Sakura moeten zijn. De ziel van de kastanje kent Sakura. Maar het moest voor dit verhaal Johanna zijn en een splinter van Kashiwa-no-kami (de geest van de eik) die schuilt in de kuri (kastanje) herkende haar, Hadeke. 

Excuses voor de slordigheden in de tekst. Ik had het moeten nalezen voordat ik verstuur aanklikte.

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
1 december 2021 - 9:48

Het leuke van deze site is dat feedback elkaar verder helpt en dat 'slordigheden' vaak leerzaam zijn. Voor mij zijn excuses hier niet nodig. 😀

Nog even over de naam; je uitleg verheldert het enigszins. Waarom zou je die uitleg niet ook subtiel in het verhaal verwerken? Hoeft waarschijnlijk maar een enkele zin te zijn.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 december 2021 - 11:52

Dankjewel Hadeke. Dan heb ik geleerd om eerst kritisch terug te lezen alvorens te posten. Maar dat wist ik al. Dus heb ik geleerd dat ik hardleers ben. 😄

Nu je er zelf toch over doorgaat: tijdens het schrijven heb ik er zelf half over gedacht die uitleg er in te zetten, maar het semi-onbewust niet gedaan. Waarom niet, vraag ik me nu met jou af. En ik denk omdat het de hele toon van de scène verandert en dan overkomt alsof ik zonodig de Japanse cultuur er weer bij moet slepen. Ook vrees ik dat de helft van de respondenten dan juist op dat element weer aanslaat terwijl het er in deze opdracht niet om gaat.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 0:24

Hoi Sakura, mooie invulling van de opdracht. Graag gelezen.

Inmiddels was ik vies en dof en zat vol schrammen. ---> je schrijft de rest van het verhaal in de tegenwoordige tijd. Deze zin hoort ook in de tt te staan. Kruidnagel gaf het ook al aan.
Inmiddels ben ik vies en dof en zit vol schrammen.

dat zelfde ---> datzelfde

Je gebruikt in een aantal zinnen "maar" en "want". Deze kun je vaak ook weglaten. Naar mijn gevoel leest het dan iets strakker. Bijvoorbeeld bij onderstaande zinnen:
'Heb medelijden!' smeek ik, maar Johanna luistert niet. ---> 'Heb medelijden!' smeek ik, Johanna luistert niet.
Klinkt ook niet leuk, maar altijd nog beter dan deze marteling. ---> Klinkt ook niet leuk, het is altijd nog beter dan deze marteling.
'O lieve Johanna, dank je!' roep ik al, maar dan realiseer ik me dat ze alleen maar extra ver uithaalt met haar been, want een scherpe pijn scheurt door me heen als ik weer tollend de lucht invlieg. ---> O lieve Johanna, dank je!' roep ik al en dan realiseer ik me dat ze alleen maar extra ver uithaalt met haar been; een scherpe pijn scheurt door me heen als ik weer tollend de lucht invlieg.

 

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 11:48

@Hadeke, dat zou toch een doel van dit forum moeten zijn! Schrijfclubje oprichten? 

@mespunt, dankjewel. Het gaat alweer.

@Fief, die zin zou inderdaad beter in de tegenwoordige tijd staan. Ik begon een beetje rommelig en had mijn keuzes nog niet gemaakt. Ik vraag me wel af waarom je Kruidnagel erbij haalt? Om je eigen suggestie kracht bij te zetten of om aan te geven dat ik dat al had moeten verbeteren? Ik heb het niet aangepast omdat ik me afvroeg of dat het voor eventuele volgende lezers niet lastig maakt om eerdere reacties te begrijpen. Ik ga dat nu alsnog doen.

Datzelfde, natuurlijk. Eerst had ik dat verschrikkelijke. Wederom te haastig gebackspacet. 

Over de 'maar's en 'want's verschillen we van mening. Wel ga ik even teruglezen of het wat minder kan.

Bedankt voor je kritische blik.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 12:23

Hoi Sakura, 

Ik vraag me wel af waarom je Kruidnagel erbij haalt? Om je eigen suggestie kracht bij te zetten of om aan te geven dat ik dat al had moeten verbeteren?

Het was meer om aan te geven dat ik in herhaling val omdat Kruidnagel het ook al had aangegeven. Meer niet.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 12:47

Ah, dank voor de verheldering. Ik bedoelde het niet verwijtend of zo, al lijkt dat bij herlezing wel een beetje zo. Ik heb inmiddels het verhaal grondig herschreven. Ik ben benieuwd wat mensen er nu van vinden, mocht iemand genegen zijn tot herlezing.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 12:57

Goed herschreven mijn insziens! GG!

 

zeurtje

lant hard op het pad en scheur in tweeën uiteen. 

landt en in twee 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 13:10

Hoi Sakura, goede herschrijf. Twee dingetjes:

die plotseling boven me uit torent ---> uittorent, van de uitdrukking "boven iemand uittorenen".

vlieg ik metersverweg weg ---> vlieg ik meters ver weg. Nu staat er twee keer weg achter elkaar.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 13:16

Helemaal niet. Jullie vergissen je. Dat staat er niet. Maar goed, dank voor de oplettendheid.

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 22:34

@mespunt, dankjewel. Het gaat alweer.

Gelukkig maar haha.

Je hebt er goed aan geknutseld. Ik vind het daardoor een beter en interessanter, maar wel ook wat 'gebroken' verhaal geworden. Het eerste gedeelte vind ik prachtig, sfeervol en de Japanse invloeden een welkome bonus.

Maar dan komt die lomperik van een Johanna als een olifant door de Japanse porseleinkast gebanjerd. Het contrast is nogal groot, waardoor ik moeite heb met schakelen. Aan de andere kant neemt het horrorgehalte van het tweede deel hierdoor nog verder toe en dat werkt op zich wel. Al met al vind ik het zeker geslaagd.

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
2 december 2021 - 23:50

Dag Sakura, 

Aan de reacties te lezen heb je een en ander mooi creatief opgelost. Bij een tweede lezing, lees ik haar naam, wanneer hij voor het eerste vemeld wordt op een heel andere manier. Heel onheilspellend. Bijna met een dreigend muziekje erbij. Hoewel je dus danig misleid werd door haar gezang dat niet dreigend klonk en de dreiging pas twee paragrafen tot reëel wordt. Het is een leuk geschreven verhaal en ik heb het met plezier gelezen.

Een klein dingetje: in onderstaande zin ontbreekt nog iets of staat 'van' te veel. 

De stem van is niet meer dan een fluistering hier, zo ver van de eilanden, maar ze is rustgevend.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 december 2021 - 10:12

Dank je, mespunt. Dat gebroken gevoel had ik zelf ook. Er is inderdaad een stijlbreukje als Johanna op mijn pad komt. Maar het past wel volgens mij, om verschillende redenen, en niet in het minst degene die jij noemt. 

Annabe, dankjewel voor je reactie. Ergens toch jammer dat Johanna niet meteen al dreigend binnenkwam.

Dankjewel voor je opmerkzaamheid bij de ontbrekende stem. Die was duidelijk in vertaling verloren gegaan. 

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 december 2021 - 10:49

Hallo Sakura,

Ik vind je tekst vlot en mooi geschreven. Met je startparagraaf creëer je een erg mooie setting en sfeer en dan gaat het gewoon erg goed verder. 

Ik heb hier weinig opmerkingen op, de bocht van  de Japanse tuin naar de kastanje is voor mij natuurlijk genoeg gemaakt dus daar kan ik me niet aan storen.

Heel vlot, graag gelezen, knap!

Johanna

   

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 december 2021 - 10:46

Dankjewel. 🤗

Aanvankelijk had ik weinig zin in deze opdracht. Ik schreef al eens een vergelijkbare opdracht over een voorwerp op mijn bureau. Uiteindelijk leverde het toch iets op en dat is altijd bevredigend.