Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 378 In a (chest)nutshell

 

In de volksmond heet het dat ik wild ben. Dat is dan waarschijnlijk om aan te duiden dat ik niet te temmen ben, zoals mijn tamme soortgenoten. Ik sta nochtans in de boekjes vermeld als uitstekende parkbeplanting en dan vraag ik mij af wat daar zo wild aan is.
Mijn verwekker, de Aesculus hippocastanum is een monumentale sierboom met een kruin van meer dan twaalf meter breed, die ooit ‘bekroond’ (heb je hem?) werd met een Award of Garden Merit.
Half oktober val ik in mijn  bolster op het wandelpad en dan begint de miserie.
Als ik mij zelf nog niet van mijn stekelig jasje heb bevrijd, wordt ik wel geholpen door een eerste schop die ik krijg van de onverlaten die hier in het park struinen.
Omdat ik mooi rond ben wanen ze zich op het voetbalveld en mag ik hun schoppen incasseren. Van kinderen kan ik het nog hebben, die vinden mij ook meestal mooi in  mijn glanzend bruin velletje.
Mijn tamme soortgenoten zijn plat en rollen niet, dus krijgen ze geen schoppen. Zij worden door mensen zelfs meegenomen om, stel je voor, rauw te worden verorberd, ja zelfs geroosterd en gepoft of verwerkt in puree!
Omdat ik wild ben, lust men mij niet, maar denk niet dat ik daarom enkel als speelbal door het leven ga. De hippo in mijn naam verwijst naar paarden, en dat zijn edele dieren. Die lusten mij trouwens wel, net als de geitjes, schaapjes, hertjes en varkentjes. Zij weten dat ik boordevol zetmeel zit.
In vroegere tijden stond mijn boom daarom bijna altijd naast boerderijen. Dat was niet alleen om als voedsel voor de dieren te dienen, maar, jawel, om heksen te herbergen. Rondzwervende heksen vonden rust in de bomen en lieten zo de bewoners van de hoeve en het vee met rust.
Terwijl ze in de boomkruinen zaten, ontdekten heksen dat ik nog andere talenten heb. Door het klimmen in de bomen en het rondvliegen op hun bezems leden velen onder hen van opzwellingen van de bloedvaten. Ik kan voor een betere bloedsomloop zorgen. In gerenommeerde apotheken vind je mij tegenwoordig als drankje tussen andere ronkende namen als zilverspar, citroenboom en olijfboom.  
Nu staan ze er nog niet bij stil. Als die onbehouwen stampers straks  weten wat ik voor hen kan betekenen wanneer hun ledematen stram en pijnlijk zijn, zullen ze wel tweemaal nadenken alvorens mij een ongeluk te schoppen.

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, plezierig (of heet dat plesant?) stukje met allerlei leuke weetjes over de kastanje. Hier geen wilde kastanjes om een rotschop te verkopen, maar tamme des te meer. Zal maar weer eens een castagnaccio bakken...
GG!

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat ben jij snel in de pen geklommen en deze opdracht leuk opgepakt. Je bent als kastanje erg sympathiek. Ik zal niet meer tegen je schoppen. Volgende keer kijk ik even bij de apotheek of ik je met enkele soortgenoten in een flesje kan kopen .

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Bob Castagnaccio? Klinkt lekker, ga het meteen opzoeken. Gustoso!
@Elrie : alleen als je bloedsomloop er om vraagt, hoor!
@Bob (bis): heb het al:  taart van kastanjemeel meestal te vinden in de regio's Toscane, Ligurië, Piemonte, Emilia-Romagna, Veneto in Italië en op het Franse eiland Corsica. Is dat meel van tamme of wilde kastanjes? 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Meel van tamme kastanjes (500g), water (550ml), suiker,  zout (3-5g), rozijnen (100g), pijnboompitten (50g), walnootkernen (50 g), takje rosmarijn. Rozijnen weken, walnoten klein kneuzen, pijnpitten even verhitten in koekenpannetje boven hoog vuur. Zout en suiker (0 tot 4 eetlepels, afhanklijk van voorliefde voor zoet) bij kastanjemeel, water al garderend toevoegen tot een gelijkmatig deeg / beslag (niet te dun en niet te dik)  Rozijnen, noten en pijnpitten toevoegen, handje apart houden Overgieten in ingevette (EVO-olie) vorm (24-26cm, 3,5 cm hoog). Bestrooien met rest rozijnen, noten, pijnpitten en rosmarijnnaaldjes, in ca. 30 min in op 180 gr. verhitte oven zonder ventilatie bakken tot korst droog en bruin is en begint te barsten, binnenwerk nog iets vochtig (breinaaldtest). Eten met glas vino novello, op 11 november. Later mag ook.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Een echte Gi-vertelling. Informatief, fijn geschreven en altijd weer iets dat ik nog niet wist.

Voor mij zat er één inconsistentie in: Je schrijft: 'Vanaf oktober val ik ...' In dat stukje lijk je meerdere kastanjes te zijn, terwijl je verhaal individueel van opzet is. Misschien is iets als: 'Het is begin oktober, straks val ik ...' passender.

Met plezier gelezen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Hadeke: graag gelezen commentaar. Eerst begreep ik jouw opmerking niet, maar het zit hem natuurlijk in het woordje 'vanaf'. Vermits ik tot mijn eigen verbazing precies vijfhonderd woorden gebruikt heb kan ik dus maar één woord vervangen. Ik heb 'vanaf' door 'half' vervangen.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi,

Knap hoe je in het begin dadelijk een onderscheid maakt tussen de soorten.

Je hebt nogal wat research gedaan in de kastanjeboomwereld. Of was het misschien parate kennis. Bewondering!

Ik heb heel wat bijgeleerd over de kastanje en de afgeleide verhalen eromheen.

Ik heb je verhaal met veel smaak en inleving gelezen. Bedankt

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Wilfried: dank je voor de mooie woorden. Ik heb het verhaal in één zucht geschreven, maar heb links en rechts natuurlijk wel wat opgezocht, zoals de Latijnse benaming want Latijn heb ik op school nooit gehad.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Gi, je toon is lekker, en ik heb er veel van opgestoken. Maar ik denk steeds: hier zit een verhaal in zoals ooit met je drie linden (als ik het me goed herinner). Dus nu vind ik het wat te encyclopedisch. Desniettegenstaande dus graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel, alles is inderdaad encyclopedisch gecheckt. Desalniettemin blij met je reactie. Dat je je mijn lindenverhaal nog herinnert is de max.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk stukje Gi. Mijn favoriete weetje is dat van het onderdak bieden aan heksen. Als je er goed op let zie je nog steeds bij veel boerderijen een paardenkastanje staan. Vooral in de bloeiperiode valt dat op, want dan zijn ze niet te missen. Ga er dan trouwens maar eens onder staan, je weet niet wat je hoort aan insecten, alsof je in een bijenkorf beland bent. Onze paarden laten de kastanjes gelukkig liggen, het is niet gezond als ze er veel van eten. Ze staan er wel graag onder, want kastanjebomen geven met hun brede kroon veel schaduw. Prachtige bomen zijn het. Kortom, ik deel je enthousiasme en heb je verhaal met plezier gelezen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, je hebt onze kennis over kastanjes weer flink aangevuld. Mooi verwoord en in die zin graag geleden, maar ik sluit me wel aan bij Kruidnagel wat betreft het encyclopedische. 

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi

Weer vlot als altijd en we steken er altijd iets van op. Je verhaal wervelt en dat maakt het erg prettig om lezen.

Door je verhaal dat je consequent en logisch opbouwt te linken aan weetjes, verlies je echter in 2 zinnen  vind ik, wat de literaire kracht/vaart eruit.

Dat voelt zo aan in deze in: Dat was niet alleen om als voedsel voor de dieren te dienen, maar, jawel, om heksen te herbergen. Rondzwervende heksen vonden rust in de bomen en lieten zo de bewoners van de hoeve en het vee met rust.  Dat is erg feitelijk geschreven en haalt naar mijn smaak de zwier er een beetje uit.

Ik heb hetzelfde gevoel bij deze zinnen: Terwijl ze in de boomkruinen zaten, ontdekten heksen dat ik nog andere talenten heb. Door het klimmen in de bomen en het rondvliegen op hun bezems leden velen onder hen van opzwellingen van de bloedvaten. Ik kan voor een betere bloedsomloop zorgen. In gerenommeerde apotheken vind je mij tegenwoordig als drankje tussen andere ronkende namen als zilverspar, citroenboom en olijfboom.  

Je pen is krachtig genoeg om dat zo te twisten dat het mee in je verhaal past, in de stijl die zo eigen is aan jou.

Waarom geef je de neerhofdieren allemaal verkleinwoordjes?

Het slot is subliem.

Erg graag gelezen!

Johanna