Hoi Kruidnagel, mooi hoe je de studentikoze onzekerheid over de liefde of verliefdheid tussen mensen weergeeft, met weinig dialoog.

Is de paraplu het voorwerp op het strand? 

Het voelt glorieus onwennig, het tintelt tot in mijn ziel. - Dit vind ik een heerlijke zin.

Je laatste alinea, die komt op mij wat warrig over. Een mengsel van de gedachten van eerst de hp, dan Madelon en dan weer de hp? Ze is niet zo mooi maar toch mis je haar. Ook noem je haar constateringen wantrouwen. Is het wantrouwen als vindt dat je te weinig vrienden hebt en niet zuinig op spullen bent?

Hoi Kruidnagel, je laat me enigszins in verwarring achter. Zonder de opdracht erbij is het een mooi verhaal, maar ik betrap mezelf erop dat ik bij elke zin verwacht dat de focus naar het voorwerp wordt verlegd.
Je hebt in de reacties inmiddels verklaard dat de paraplu het voorwerp is. Het woord ballast vind ik dan wel zwaar, de paraplu wordt slechts terloops genoemd. De tekst gaat alleen over de relatie tussen jou en Madelon. Bij ballast denk ik bij dit verhaal eerder aan Madelon. 

Je hebt te weinig vrienden, vindt ze, je bent niet zuinig op spullen, en meer van zulk misplaatst wantrouwen. ---> De zin staat niet tussen ah-tekens, maar de tekst lijkt een citaat. Zonder de ah-tekens zou je misschien beter kunnen schrijven: 
Ik heb te weinig vrienden, vindt ze, ik ben niet zuinig op ....

Dank je voor de uitleg Kruidnagel, ik had het in eerste instantie niet goed geïnterpreteerd. Ik dacht dat Madelon vond dat ze zelf te weinig vrienden had en niet zuinig op spullen is. Daarom verwarde het woord 'wantrouwen' me enigszins. Makes sense now.

Waar staat de plu symbool voor in dit verhaal? 

ik ben bang dat je teveel hebt willen zeggen in dit verhaal. Als de opdracht is dat er iets op het strand ligt, is dat toch wel een thema. Maar dat stoorde mij niet eens zo erg. Ik zie de paraplu ook niet als ballast. Je scheert alle soorten ballast over een kam, in je uitleg, en dat werkt niet volgens mij. Liefde ballast? Nivelleren slaat de boel dood. Ik verwachtte dat Lasse niet bang hoeft te zijn voor Kruidnagel omdat deze niet verliefd zou zijn, maar dat blijkt hij dus wel. Er zit geen duidelijke lijn in. Ik zou er nog eens naar kijken. Als je teveel moet uitleggen is dat ook al een teken aan de wand.

Voor de goede orde: mijn vragen waren ook niet als diskwalificatie bedoeld, maar meer uit interesse. Hoe kom je aan een idee, hoe heb je het uitgevoerd, hoe is e.e.a. met elkaar verweven etc. Dat helpt de schrijver zijn eigen verhaal te ontleden (of erover te orakelen), maar het helpt mij ook bij volgende stukken die ik schrijf. 

Hai Kruidnagel, het is een leuk idee en mooie interpretatie van de opdracht, maar ...

... de paraplu die je zo'n belangrijke symbolische waarde toedicht, doemt hier toch een beetje op als een vikingskroon tussen de koningspinguïn. Als het slachtoffer wordt doodgeschoten, breng het pistool dan in het eerste hoofdstuk ter sprake, luidt de tip voor detectiveschrijvers.
Persoonlijk zou ik beginnen met de hoofdpersoon die op een zonnige lente- of zomerdag loopt te paraderen met een paraplu. Heel symbolisch voor iemand die geen risico's neemt en het motto 'veiligheid voor alles' hanteert. Het loslaten van de paraplu op een stormachtige dag, krijgt zo veel meer betekenis
De rivaliteit tussen de studenten is een mooi extra verhaallijntje voor in een roman of novelle, maar vormt een ballast in een kortverhaal. Ik zou mij beperken tot de jongen en het meisje en de liefdesgeschiedenis die niet tot bloei kwam. Het waarom zou ik ook weglaten; soms klikt het, soms niet. Het is een mooi plot dat op het moment dat de hp alle voorzichtigheid overboord gooit en eindelijk wat durft, hij zwaar gestraft wordt. En natuurlijk zou ik eindigen (maar dat is misschien erg mijn stijl) met het nastaren van de paraplu die wegvliegt, samen met de hoop en dromen van de hp.

Ik sluit mij aan bij de woorden van Katja: 'Je wilt te veel zeggen.' Hou het simpel.

@Kruidnagel; ik weet niet welke versie ik uiteindelijk las. Maar... ik voel je verhaal. Je raakt een geweldig thema - althans voor mij - van een jonge man die op zoek is naar zijn liefde. Echter verraadt de wereld hem meer dan het individu.

Hoewel @Musonius een geweldig schrijver is, zou ik niet luisteren naar zijn advies ;) Laat die paraplu zijn zoals je het doet, maar maak het conflict groter. Duidt harder hoe jij de verwachting had, maar zij jou teleurstelde.

Dat haar gezicht zo mooi niet is zie ik pas lang na ons laatste afscheid. Je hebt te weinig vrienden, vindt ze, je bent niet zuinig op spullen, en meer van zulke misplaatste onzekerheid, die Lasse mij in mijn slaap giftig influistert. De verwijten uit onze jeugd. Want ik mis haar nog iedere nacht.
 

Hoewel je dit beter kan schrijven , is dit prachtig. "Dat haar gezicht zo mooi niet is". Pure klasse. "Je hebt te weinig vrienden". Wat een bitch. en toch mis je ze nog iedere nacht.

Wat mij betreft zit hier wat groots in. Ik vind het al goed. Je kan wat 'foutjes' corrigeren zoals boven aangehaald. Maar je hebt vooral een heel sterk emotioneel conflict vast dat een verhaal is.

En toch komt het verhaal van dat stom voorwerp dat je achterlaat op het strand!

Graag gelezen. 

Hoi Kruidnagel, heftige kost, en dan ook nog in twee versies! Ik heb de indruk dat er meer niet in staat dan wel, mede door de reacties en reacties op reacties. In de bovenste versie krijg ik het hele verhaal niet goed rond, wellicht door de sprongen in de tijd.
Niettemin met bewondering gelezen, je hebt een mooie schrijfstijl. Deze zin sprong er voor mij uit: Het voelt glorieus onwennig, het tintelt tot in mijn ziel.

Hallo Kruidnagel, het spijt me, maar ik heb de draad nog steeds niet gevonden. Niet in versie 1, in versie twee raakte ik'm op 15 november kwijt. Kan aan mij liggen, het zinderende zinnenvuur en de laaiende lust zijn nooit zo aan mij besteed geweest. Te veel gedoe. 

Waar ik vooral over struikel zijn tijden, plaatsen en personen. In de eerste versie is er sprake van een villa, een soos, antikraak wonen in Bilthoven, het strand, een verjaardag, een halfbroer, en een hoofdpersoon, soupirant voor Madelon. Er is een korte relatie, maar die loopt stuk, begrepen maar betreurd door de hoofdpersoon. Toch?

In de tweede versie heb je een relatiechronologie ingebouwd die verhelderend werkt. Bijfiguren en -lokaties heb je geschrapt, en daardoor kan ik me meer concentrerern op wat je hoofdpersoon doet, denkt, zegt en voelt.

Maar op 15 november loopt alles in het honderd. Madelon, gehurkt en gekleed, geeft hem bij het logeerbed de bons - naloop van een niet geheel geslaagde vakantie in Spanje. Het volgende moment slaat de hoofdpersoon de deur dicht: later, thuis zal hij zich wel opfrissen. Aan de eettafel zit zijn lief te knagen op (aan?) haar buit. De rol van het logeerbed, de route van daar naar deur, of hij al dan niet een bad neemt: dat alles blijft in het midden. Waar thuis is, waar tafel en bad staan blijft evenzeer een mysterie.

Uiteindelijk blijft er voor mij te veel in het vage over de hoofdpersoon zelf, zijn relatie met Madelon en de plekken waar wat zich afspeelt. Daardoor haak ik af: Ik ben een luie lezer, opgegroeid met Moeder de Gans en de Gebroeders Grimm, Ik hou van mooie zinnen en fraaie vondsten, ik ben best bereid een kist vol interpretatie op een verhaal los te laten - graag zelfs - maar liefst wel met een consistent pakket van aanwijzingen. Puzzelen okee, maar dan wel met alle stukjes.

Ik weet niet of je verhaal voor mij bedoeld is. Bij schilder- en beeldhouwwerken heb ik inmiddels geleerd de onstelbare vraag "wat stelt het voor?" niet te stellen. Bij verhalen lukt me dat minder - als je je leven lang figuratief hebt geschilderd heb je allicht wat meer moeite met abstract werk. Maar ik ben wel benieuwd naar jouw kijk hierop.

@Bobcom: ik mag hopen dat 'soos' hier niet in de Vlaamse betekenis van het woord gebruikt werd:

soos :Onze databank bevat de volgende beschrijving(en) van "soos"
(de ~ (v.), sozen)
armzalige, meelij opwekkende vrouw, sukkel
Ons Rita is een echte soos, niets krijgt die voor elkander op haar eigen.

@Gi. Weer wat geleerd. Totnogtoe was een soos voor mij alleen maar studentikoos voor societeit. Merci!

Aansluiten in de rij 😊

Het loket is nog niet geopend... en toch een lange rij.