# 335 Helvetia

Was een van de eersten voor deze opdracht, maar sta door de drukte plots zo verloren onderaan...Hopla!

Dag Gi,

Ik had je bijdrage wel gezien hoor. Vind hem dit keer niet heel bijzonder. Hoeveel woorden je er ook aan besteed, iets wat jij prachtig vindt is voor een ander toch moeilijk te duiden, je neemt het eerder aan omdat het enthousiast verwoord wordt. Veel mensen vinden de bergen prachtig, je bent in goed gezelschap.

Dag Gi,

Ik had je bijdrage wel gezien hoor. Vind hem dit keer niet heel bijzonder. Hoeveel woorden je er ook aan besteed, iets wat jij prachtig vindt, en een ander niet, is dan toch moeilijk te duiden, al neem je het graag aan als het enthousiast verwoord wordt. Veel mensen vinden de bergen prachtig, je bent in goed gezelschap.

Hoi Gi, dit is voor jou een happy place. Je wordt er door tranen toe geroerd. Mooi hoe je dat op je kleinzoon overbrengt.
Het gaat er ook niet om of een omgeving bij een ander hetzelfde gevoel oproept. De opdracht was jouw happy place te schetsen en dat is je gelukt. Graag gelezen.

@ Katja: Ce n'est pas tous les jours dimanche. Veel mensen vinden bergen prachtig maar evenveel mensen hebben in het echt nog nooit bergen gezien. Toch dubbel bedankt voor het lezen en jouw commentaar.

@ Fief. Dank voor jouw reactie.  Het is mij niet alleen te doen om de herinnering van de opa aan zijn 'happy place' maar ook om zo bondig mogelijk een schets te maken van de jeugdreizen die al zijn tijdgenoten hebben meegemaakt.

gewist

Hoi Gi, jouw beschrijving van je happy place, inclusief tranen, raakt me. Je neemt je lezer mee naar boven, tussen de koeien (Milka-gevoel!) en onder de staalblauwe zuivere lucht, naar een jeugdkamp. Heerlijk, ik heb genoten! Chapeau!

Ik werd aangenaam meegenomen op een bergreis. De laatste twee zinnen voegen, vind ik, wel de meeste emotie toe, in verschillende richtingen. Graag gelezen.

Je hebt mooie verhalen te vertellen, Gi. Ik houd hier van. Vind het mooi verwoord. En ik vind je Vlaams hier goed uitkomen, dat maakt het net een beetje anders en "klinkt" soms fijner. 

@Ton,Staf en Marianne: bedankt voor jullie aanmoedigende commentaren.

“Misschien, jongen, misschien.”

Mooie dialoog Gi!

Merci, Tony

Hoi Gi, ik moest even wennen aan je woordkeus, maar je hebt jouw happy place in mijn beleving mooi beschreven. Misschien dat je de plek in de bergen nog iets meer het middelpunt van het verhaal zou kunnen maken? De inleiding is voor zo'n kort verhaal wat lang vind ik.

Dag Pim, bedankt voor de reactie. Ik krijg wel meer opmerkingen over mijn 'Vlaamse' stijl maar krijg zelden te horen wat er dan zo 'anders' is aan mijn woordkeuze.

Hoi Gi,

Ontroerende tekst. Opa en kleinzoon die teruggaan naar opa's mooiste jeugdherinnering. Ik zou zelf wel de antwoorden van de opa wat langer hebben gemaakt. Nu pingpongt het gesprek best veel heen en weer tussen opa en kleinzoon. Helaas heb het Zwitserse landschap nog niet mogen aanschouwen en dit verhaal doet me daar nu wel naar verlangen ;) 

Hallo Gi, ben het eens met @Jurrit. De vraagjes zijn wat te leidend (te veel talkshow gekeken;)?), waardoor de beschrijvingen van Opa worden afgevlakt, en saillante dingen wat verloren gaan(zoals die kartonnen koffertjes die nu op Ebay klauwen met geld opbrengen). De kern van het verhaal: volkslied, koffertjeskamp, nachttreinreis en landschap raakt wat verbrokkeld, en wordt daardoor minder onvergetelijk.

@Juritt, dank voor de reactie. Er zijn schrijfcoaches die aanraden teksten levendiger te maken door er conversaties in te brengen. Anderen vinden het dan weer snel teveel worden. Mijn gulden middenweg is bij jou ping-pong geworden, volgende keer maak ik er weer een tennismatch van.

@ Bob, dank je om te reageren. Je hebt groot gelijk wat mijn overdosis aan talkshows betreft.  De tekst is deels geschreven voor opa's leeftijdsgenoten als herinnering aan hun jeugdkampen en anderzijds om de jeugd van tegenwoordig te laten weten hoe het er vroeger aan toe ging. Toch merk ik in jouw reactie dat je de kern van het verhaal gevat hebt en daar is het mij op de eerste plaats om te doen.

Mooi, Gi. Het zou interessant voor beide partijen om daadwerkelijk samen te gaan. 

Ik krijg de vinger er niet goed op waar het verhaal voor mijn gevoel wat wringt. Misschien is de dialoog op sommige punten wat uitleggerig, waardoor ik niet helemaal in het verhaal kom.

De taal van de opa vind ik mooi gekozen. 'Sedertdien' bijvoorbeeld. 

Wat betreft het Vlaamse: Ik weet niet of het echt Vlaams is, maar ik zou niet snel voor 'wenen' kiezen. Ook 'We wisten niet waar eerst kijken' (mist daar niet een 'te'?) is niet taal die ik snel gebruik. Maar met het gebruik heb ik geen probleem. :-)

Bedankt om te reageren, Madrid.

Dank voor je commentaar, Hadeke. De dialoog is nu eenmaal uitleggerig, de opa legt uit hoe het vroeger was en waar hij een fantastische herinnering aan heeft?   Wenen heeft niets met Vlaams te maken, het is Algemeen Nederlands, maar mogelijk zou jij de voorkeur aan schreien geven (in het Vlaams zou men bv. ook schreeuwen gebruiken wat dan in Nederland weer totaal uit den boze zou zijn..). 'Te kijken' kan uiteraard ook, maar m.i. is er niets fout zonder de 'te'.  Goed dat je zelf over het Vlaams begonnen bent want ik krijg hier soms op mijn donder dat ik teveel de nadruk leg op de verschillen in het gebruik van woorden. Maar hoe men het ook draait of keert, er is uiteraard maar één Nederlandse taal (en wie er tegen zondigt krijgt soms op zijn donder, met name op een schrijversforum:-D).

Natuurlijk heb je gelijk Gi en smaken verschillen. In deze dialoog heb je naar mijn idee iets teveel de nadruk op het uitleggen gelegd. Een beetje -en dit voorbeeld als overdrijving om mijn punt wat te verduidelijken- zoals die politieseries waarbij de ene agent een lijst chemicaliën opnoemt en de ander gaat vertellen dat het hier dus om kunstmest gaat, dat je voor explosieven gebruikt (alsof agent 1 dat niet al wist). 

Ik denk dat het iets subtieler kan en daardoor wat natuurlijker op mij over zal komen.

'Wenen' is weliswaar aanvaardbaar Nederlands, maar ik vrees dat er niet veel jonge mensen dit woord zullen gebruiken. Voor mijn gevoel - maar ik heb er geen onderzoek naar gedaan - zijn sommige woorden en woordvolgordes die op mij als archaïsch overkomen in Vlaanderen nog gewoon taalgebruik. (Zoals in dit verhaal 'wenen'.)

Hadeke, wat is 'aanvaardbaar' Nederlands en welk woord zouden jongeren in jouw ogen dan wel gebruiken?

'Aanvaardbaar' is in dit geval totaal subjectief, want 'ligt' denk ik bij de lezer en zijn omgeving/achtergrond. 'Huilen' ligt voor mij meer voor de hand dan wenen of schreien. Als mijn zoon zegt zijn hoofd te nijgen (neigen mag ook), zit daar taalkundig niets fout in. Toch zou ik hem met enige verbazing aankijken.

O ja, een voorbeeldje over Vlaams en Nederlands: 'Ik versta u niet.' Nederlanders zullen over het algemeen alleen denken dat ze harder of duidelijker moeten spreken, bij Vlamingen kan het ook betekenen dat ze je niet begrijpen. Volgens mij accepteert het woordenboek beide betekenissen. 

Jouw voorbeeldje is duidelijk, Hadeke. Nog een betekenis kan zijn dat iemand een andere taal spreekt die je niet verstaat. Wat het huilen betreft ben ik minder overtuigd. Huilen associeer ik meer met dieren (honden, wolven,...) of met baby's als het menselijke wezens betreft.

Wat het huilen betreft: zo blijkt maar weer hoe achtergrond/ omgeving de taal mede bepaalt. Huilende wolven is voor mij 'normale' taal en voor jou ook. 'Wenen' ken ik alleen uit boeken en gedichten, die zich in een ver verleden afspeelden en als het in woordgrappen gebruikt wordt in combinatie met de stad. Ik heb niemand het ooit horen gebruiken in de dagelijkse omgang. Kennelijk ligt dat voor jou anders. Dat heeft invloed op onze woordkeuzes. Dat houdt schrijven ook 'levend'. 

De nagel op de kop, Hadeke. In het 'Vlaams Woordenboek' vind je dit:

wenen 

(ww. weende, geweend)

huilen

Van Dale 2005: wenen
(1201-1250) afgeleid van wee
(archaïsch, algemeen Belgisch-Nederlands)
DS2015 standaardtaal

Antwerpen: schreeuwen
Leuven: grijzen
Limburg: jinsteren
Maasland: beuken
West-Vl.: schremen
zie ook: bleiten, grienen

Ze weende van blijdschap.