# 311 – Afstand

Hoi Kruidnagel, ik heb je verhaal een aantal keren gelezen. Raadselachtig mooi is de beste manier waarop ik het kan omschrijven. Ik vind het mooi hoe je de sfeer en de setting weten te omschrijven. Het leest als een passage uit een boek van bijvoorbeeld Ilja Pfeijffer is, die ook prachtig kan omschrijven en waar je dan na drie keer lezen denkt: geweldig, maar wat bedoelde hij nu precies? Zeker na zo'n eindzin (te klein of gewoon klein?). Misschien moet je ook niet alles tot op de laatste punt willen snappen, maar gewoon genieten van de taal. 
Graag gelezen.

Ik zei al, onbenullig, maar het begon daarmee, denk ik nu.  --- deze zin loopt niet lekker. Misschien door de volgorde van de woorden? Ik zei al, onbenullig, maar daar begon het mee, denk ik nu.

Ha die Fief,

Goeie avatar! Is het een handgemaakte tekening? En bedankt voor je feedback en onfatsoenlijk mooie complimenten. Versie vijf schemerde er nog doorheen, vandaar die slotzin. Ik heb het allebei meteen aangepast.

De tekst is inderdaad wat ongrijpbaar, met die sprongen in plaats en tijd tussen de alinea's. Ik probeer het op te lossen met werkwoordstijden. Het is een beetje de techniek die ik ook toepaste in Coverbandje: een heel stuk flashback, en in de slotalinea pas de actie in het hier en nu.

Mooi aan je verhaal, of deel ervan, is dat het niet rechtlijnig is en dat je de vijf woorden er zgn. nonchalant in verwerkt hebt. De laatste alinea, vanaf: het laatste stukje, volg ik niet, vandaar dat het overkomt als slechts een deel vh geheel.

Hoi Katja, thanks!

Mede ook naar aanleiding van vorige keer heb ik de 'actie' nu een beetje meer vervlochten met de binnenwereld van de hp.

Hoi Kruidnagel, ik moest het verhaal twee keer lezen voor ik de opbouw en structuur een beetje begreep maar dat kan ook nog wel aan mezelf liggen.

Ik vond het een mooi verhaal en het ik interpreteerde het alsof de hp eigenlijk alles wat gelaten ondergaat en intussen, diep van binnen maar bezig is met wat hij fout heeft gedaan of gezien. Op het eind licht je een tipje van de sluier op waardoor de lezer inzicht krijgt in de pijn van de hp. Ineens realiseert hij zich hoeveel hij haar mist. Van beschouwend naar gevoel. 

Ik vond het mooi!

Hoi Kruidnagel,

Mooi geschreven mysterieus verhaal. Meestal vind ik het storend als ik een verhaal twee keer moet lezen om het een beetje te doorgronden, maar bij jouw verhaal was dat geen straf. Ondanks dat ik niet weet wat er allemaal gaande is heb je het zo mooi neergezet dat alleen de zinnen al genoeg zijn om te boeien.

Ha Jurrit en Vincent!

Wat tof om te lezen dat jullie allebei genoten hebben van mijn woordkeus en zinsbouw, ook al is het een puzzeltje ;-). Ik probeer de chronologie te mijden en zoek de psychologie. In dit verhaal suggereer ik meer dan ik benoem en spring ik ook nog eens heen en weer tussen liefde, treinreis, familie, breuk en natuur, dus er is veel te verhapstukken :-). Goed weekend!

Dag Kruidnagel,

Mooi verhaal over een liefde die teloorging. Bijzonder opgebouwd, steeds een glimp van iets dat de relatie afbrokkelt. de scène met de aardbeien vind ik goed neergezet. Prachtig verwoorde slotscène.

Dank je, Nel!

Een heel mooi stuk!

Ik raakte wel een beetje in de war toen bleek dat de tweede alinea niet echt de tegenwoordige tijd is van waaruit we de hoofdpersoon bekijken (maar de laatste). Dat zal vast iets persoonlijks zijn aangezien verder niemand het daar over heeft. Verder heel mooi hoe je puur met gedachten een verhaal bouwt! Ik word wel benieuwd naar die hoofdpersoon zelf, hoe staat zijn gezicht bijvoorbeeld nu hij met weemoed terugdenkt aan die tijd? Verder heel mooi gedaan!

Dank je, Annemiek! Ik speel veel met werkwoordstijden en miniflashbacks en dan spelen alleen alinea 2 en 4 zich af in het heden (en de rest in het hoofd van de hp), dus duidelijkheid was geen eerste prio, maar ook experimenteren heeft zijn grenzen, dat begrijp ik.