Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 265 Voorbij

27 September 2019 - 13:51
‘Wat?’, vroeg hij timide door de telefoon. ‘ Hoe is het gebeurd?’. Hij beet op zijn kiezen. Tranen verzamelden zich in zijn ooghoeken. Haar gezicht popte op in zijn gedachten. Haar lach, haar donkerblonde haar, wat altijd verzorgd opgestoken had gezeten. Haar lippen, altijd zorgvuldig ingekleurd. Momenten die in een enkele seconde zoveel dierbaarder voor hem waren geworden kwamen een voor een voorbij. De stem aan de andere kant van de lijn vertelde, maar hij kreeg er maar weinig van mee. “De verpleging heeft haar vanmorgen niet meer wakker kunnen krijgen. Ze is overleden in haar slaap. Niemand is erbij geweest’. Er viel een stilte aan de andere kant van de lijn gevolgd door ongerustheid. John, ben je daar nog?’ ‘Ja’, bibbert het na een lange stilte vol ongeloof. ‘Gaat het? Kom je naar haar huis? We moeten nog zoveel regelen, dan zien we je daar…?’. Zonder een woord van afsluiting legde hij de telefoon neer op het kastje. Met zijn rug tegen de muur gleed hij naar beneden tot hij op de grond zat. Ze wilden dat hij naar het ouderlijke huis kwam. Hij vroeg zich af of hij dat wel kon. Daar zal hij zijn moeder aantreffen die al die jaren zo liefkozend voor hem heeft gezorgd. Kan hij het aan om een overleden persoon te zien? Hij bestond moeizaam op en reed naar zijn ouderlijk huis. Zijn zussen waren al aanwezig. De huisarts die hij passeerde bij het naar binnen gaan, wenste hem sterkte in het verlies. Binnen trof hij zijn moeder, opgebaard met een rozenkrans verweven tussen haar vingers.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 September 2019 - 16:12
Hoi Indrany, Een verdrietig verhaal. [Tranen van verdriet stroomden over zijn gezicht] Dat het tranen van verdriet zijn hoef je niet te vertellen. Dat spreekt wel uit zijn reactie. Hij liet zijn tranen de vrije loop. Of zoiets. [Hij bewoog zichzelf omhoog en reed naar zijn ouderlijk huis] Ik zou dit in een nieuwe alinea zetten. Hij raapte zijn moed bijeen of met lood in zijn schoenen reed hij naar huis. Het is duidelijk dat hij wel naar huis wil, maar dat hij er tegelijkertijd ook enorm tegenop ziet. Ik zou in de zin ervoor "ouderlijk" weglaten. Zijn zussen vragen of hij naar huis komt. Van "liefkozend" zou ik "liefdevol" maken. [Binnen trof hij zijn moeder. Opgebaard met een rozenkrans verweven tussen haar vingers.] Moet er geen puntkomma of dubbele punt achter moeder staan? Binnen trof hij zijn moeder: opgebaard met een rozenkrans......... Het zijn maar suggesties. Ik vond het een mooi verhaal.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 September 2019 - 14:15
Hoi Indrany, liefdevol beschreven situatie, ik vind de liefde van hp voor moeder tastbaar, althans in mijn gevoel. Deze zin: Momenten die in een enkele seconde zoveel dierbaarder voor hem waren geworden kwamen een voor een voorbij. Achter 'geworden' een komma voor de rust? Er wordt hier op SOL veel gezegd over vt en tt. Het is naar jouw keuze vt geworden. Ik heb het gevoel hier dat als je het in TT schrijft het me nog meer zou raken. Deze zin vind ik fantastisch: Opgebaard met een rozenkrans verweven tussen haar vingers. Het zegt zoveel over deze moeder, mn door het woord verweven. Heel graag gelezen en fijn weekend.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 September 2019 - 15:18
Indrany, … heel gevoelig geschreven. Ach, die arme John - de jongste van het gezin, neem ik aan, en nog nooit een overledene gezien, en dan plotseling te horen krijgen dat je moeder overleden is. "Hij bewoog zichzelf omhoog", klinkt een beetje vreemd. Stond met moeite op, of stond moeizaam op, lijkt me passender. Verder goed gedaan.